เมียเด็กของคุณป๋า นิยาย บท 3

“3 ปีแล้วสินะ” แนนนี่เดินเหม่อนึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา

สาวน้อยแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าอันสดใส พร้อมรอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก เมื่อนึกถึงรอยยิ้มเสียงหัวเราะเล็ก ๆ ของเด็กชายตัวน้อยที่เธอพึ่งได้เจอเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า

“เธอต้องอดทน! แนนนี่! ขอแค่เธอเรียนจบทุกอย่างต้องดีขึ้น!”

ด้วยพลังด้านบวกในตัว ไม่ว่าจะโดนกระทำให้เจ็บช้ำแต่ไหนเด็กสาวก็ยังคงยิ้มสู้กับมัน “คนอื่นที่ลำบากกว่าเธอเขายังทนได้แค่นี้เองสู้ๆ” เด็กสาวพูดให้กำลังใจตัวเองแล้วเดินไปรอรถเมล์เพื่อกลับบ้าน

บ้านเบญจวัฒนานันท์

“แนตตี้นนท์พี่กลับมาแล้ว!”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเท้าแตะลงบนพื้นบ้าน สิ่งแรกที่เธอทำไม่ว่าจะไปไหนเมื่อกลับมาบ้านคือเรียกหาน้องสาวและน้องชาย

“ไปไหนกันหมดทำไมบ้านเงียบจัง” แนนนี่เดินหาน้อง ๆ ทั่วทั้งบ้านแต่ไม่เจอใคร

“หรือจะไปกับแม่” ว่าแล้วมือเรียวก็ล้างเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาแม่ทันที

[มีอะไร!]

น้องอยู่กับแม่รึเปล่า แนนหารอบบ้านแล้วแต่ไม่เจอเลย”

[อือ พอดีฉันมีธุระเลยเอาแนตตี้กับตา นนท์ออกมาด้วยจะให้อยู่ตามลำพังก็เป็นห่วง ถ้าไม่มีอะไรก็แค่นี้นะ]

ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!

“.......” แนนนี่ได้แต่มองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจ เพราะปกติผู้เป็นแม่ไม่เคยพาน้อง ๆ ออกไปไหนถ้าเธอไม่อยู่ก็จะปล่อยให้เด็กทั้งสองอยู่บ้านเพียงลำพัง แต่วันนี้...กลับทำตัวแปลกๆ

“คิดมากแม่คงเป็นห่วงน้องแหละ วันนี้เธอก็กลับช้าด้วย!”

เด็กสาวสะบัดความคิดทุกอย่างทิ้ง เปิดจอโทรศัพท์ขึ้นอีกครั้ง เพื่อดูรูปที่แอบถ่ายเด็กน้อยสุดหล่อของเธอไว้ เธอดูแล้วยิ้มพร้อมกับเดินขึ้นไปบนห้องอย่างอารมณ์ดี

“ทำไมน่ารักแบบนี้นะ!”

ใบหน้าหวานเปื้อนด้วยรอยยิ้ม พูดพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้หน้าจอเหมือนคนที่กำลังมีความรัก ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มไม่อาจละสายตาจากหน้าจอได้แต่เสี้ยววินาที

แกรก!

เธอเปิดประตูเข้าห้องนอนว่างกระเป๋าสะพายหลังไว้ที่ปลายเตียง ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ เหมือนที่เคยทำทุก ๆ วัน

"วันเกิดปีหน้าจะซื้ออะไรให้ดีนะ"

สายตายังคงจดจ่ออยู่กับหน้าจอพร้อมรอยยิ้มที่ไม่หยุดหุบจนลืมสังเกตถึงความผิดปกติบางอย่างในห้องนอน

เพราะตอนนี้มีสายตาเยือกเย็นคู่หนึ่งกำลังจ้องมองทุกการกระทำของเธออยู่

“ปีนี้ซื้อเสื้อผ้าให้ ปีหน้าอะไรดีนะ!” เด็กสาวยังคงครุ่นคิดนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอน โดยไม่รู้ตัวว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว

สายตาคมกริบคู่นั้นมองเธออย่างไม่สบอารมณ์เพราะเธอขัดคำสั่งเขาที่ห้ามไม่ให้เข้าใกล้เด็กชายตัวน้อย

หมับ!

พรึบ!!

“เฮือก!!” เด็กสาวตกใจตาเบิกกว้างเมื่อกำลังจะลุกขึ้นไปดูเงินในบัญชีที่เธอมี แต่กลับโดนมือหนาคว้าตัวดันร่างเล็กนอนราบไปกับเตียงตามเดิม

“วันนี้เธอไปไหนมา!” เสียงทุ้มต่ำพร้อมสายตาโกรธเกรี้ยวจ้องหน้าเด็กสาว

“......” แต่เธอเลือกที่จะเงียบ

“ฮึ...” ชายหนุ่มเค้นหัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“ฉันถามว่าเธอไปไหนมา!!” เขาตะคอกใส่เธอเสียงแข็ง เมื่อเธอเอาแต่เงียบไม่ยอมตอบ

“นะ...หนูแค่เอาของขวัญวันเกิดไปให้น้องพาร์ท!” เด็กสาวพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็พูดและมองหน้าสบตาชายหนุ่มและรู้ว่าจะเจอกับอะไรเมื่อขัดคำสั่งเขา