เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 89

ชายหนุ่มครางออกมาเมื่อตะโบมจูบปากอิ่มด้วยความหิวจัด ตะกรุมตะกรามราวกับอดอยากปากแห้งมาแสนนาน สองมือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งกายสาว บีบเคล้นขยำขยี้อย่างเมามัน ยิ่งแม่สาวน้อยแอ่นร่างขึ้นหาแล้วส่ายไปมา เขาก็ยิ่งแทบคลุ้มคลั่ง

“คอร์เนล...ได้โปรด”

ครวญครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อปลายถันหายเข้าไปอุ้งปากร้อนระอุ เขาดูดดึงแรงๆ ใช้ปลายลิ้นตวัดเลีย พร้อมกับขบแรงๆ ด้วยฟันคม หญิงสาวสะท้านเยือก ดิ้นพราด คอร์เนลกระชากเสื้อคลุมออกจากตัว ก่อนจะทาบทับลงมาอีกครั้ง

สาวน้อยหอบสะท้านเฮือกเมื่อถูกครอบครองด้วยความดุดันป่าเถื่อน หลับตาพริ้มปล่อยกายให้กับคนตัวโตได้ดื่มกินตามแต่ใจต้องการ หล่อนมีความสุข มีความสุขจนแทบจะทะลักออกมาเมื่อได้กลับมาอยู่ใต้ร่างของคอร์เนลอีกครั้ง ผู้ชายที่ดิบเถื่อนแต่หวานฉ่ำไปในคราวเดียวกัน

“ลูกหยี...คุณยังหวานเหมือนเดิม”

คอร์เนลครวญครางออกมาด้วยความเสียวกระสัน หนึ่งเดือนพอดีที่ต้องแยกจากกัน หนึ่งเดือนที่เขาไม่มียาหยีอยู่ข้างกาย เขาคิดถึงหล่อน โหยหา อยากจะบินไปหาวันละไม่รู้กี่รอบ แต่ก็จำต้องข่มใจเอาไว้ และวันนี้ เมื่อเช้าหล่อนทำให้เขาเดือดพล่าน ทำงานไม่ได้ แทบยังอารมณ์บูดยาวนานอีก เพียงแค่ได้เห็นหล่อนจับมือถือแขนกับผู้ชายคนอื่นเท่านั้นเอง

ชายหนุ่มเปลี่ยนจังหวะรักให้ดุดันขึ้น แรงขึ้น จนสาวน้อยใต้ร่างร้องครางไม่หยุด แวบหนึ่งเมื่อประสานสายตากัน เขามองเห็นความแปลกใจในดวงตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้มนั้น แต่หล่อนไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก แค่เขาเข้าใจเพียงคนเดียวก็พอแล้ว

“ฉันรักคุณ...คอร์เนล”

ยาหยีคร่ำครวญแต่คอร์เนลไม่คิดจะฟังมัน เขาเลือกที่จะก้มลงปิดปากหวานฉ่ำนั้นอย่างร้อนแรง มือใหญ่ข้างหนึ่งเท้ากับที่นอนเอาไว้ ขณะที่อีกข้างหนึ่งรัดเอวบางรั้งเข้าหาแน่น การเคลื่อนไหวดุดันร้อนแรงเข้าข่ายอำมหิต แต่มันก็อบอวลไปด้วยความหวานฉ่ำ

เสียงเตียงหยุดลั่นเมื่อพายุสวาทแสนร้อนแรงยุติลง พร้อมๆ กับร่างใหญ่โตโซมเหงื่อที่พลิกออกไปจากกาย ยาหยีเบิกตากว้าง รู้สึกเสียดายนักที่คอร์เนลแยกจากเร็วเกินไป หล่อนยังนอนฟังเสียงลมหายใจของเขาไม่จุใจเลย

“ฉันรักคุณค่ะ”

หญิงสาวยิ้มหวานเมื่อพยุงกายลุกขึ้นนั่ง ไม่คิดจะปกปิดความงดงามของตัวเอง จ้องมองคนตัวโตที่ตีหน้าขรึมด้วยสายตารักใคร่

“ไปซะ!” คนตัวโตกระโดดพรวดเดียวลงไปยืนอยู่ไกลถึงกลางห้องเลยทีเดียว

“คอร์เนล...”

ความวาบหวามจากเพลิงพิศวาสหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่เพียงความเจ็บปวด ความชอกช้ำ และความอัปยศอดสูที่เกิดจากสายตาสีเขียวจัดของเขาเพียงอย่างเดียว

“มันไม่ได้ผลหรอกที่จะใช้เซ็กส์มาล่อผมเหมือนเคยน่ะ”

เขายิ้มเยาะ ขณะเดินตรงไปที่หัวเตียง เปิดลิ้นชักและหยิบธนบัตรออกมาปึกใหญ่ ก่อนจะเดินแก้ผ้าโทงๆ กลับเข้ามาหยุดตรงหน้าหล่อน

ยาหยีน้ำตาไหลพราก พยายามวอนขอ