เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 13

ความกระสันอันแรงกล้าระเบิดใส่หน้าอย่างรุนแรง เมื่อคนตัวโตถอนปากและพรมจูบไล่ต่ำลงมาตั้งแต่ซอกคอจนถึงเนินอก เขาคลุกเคล้าอย่างสนิทสนม ก่อนจะอ้าปากกว้างงับเต้างามของหล่อนเอาไว้เต็มปากเต็มคำ ลิ้นแกร่งตวัดไล้เลียปลายถันที่ชูชันรอคอยด้วยความช่ำชอง มือใหญ่บีบเคล้นเต้างามอีกข้างด้วยความหนักหน่วง ขณะที่ฟันขาวสะอาดจะขบเม้มกับเต้างามด้วยแรงอารมณ์เถื่อน

“ได้โปรด คอร์เนล...”

หญิงสาวคร่ำครวญอ้อนวอนออกมาอีกครั้งอย่างน่าเวทนาเมื่อถูกคนตัวโตงับปลายถันเอาไว้ในอุ้งปาก จากนั้นก็ดึงและปล่อยมันแรงๆ กายสาววูบวาบหวามไหวอย่างบ้าคลั่ง ความต้องการบางอย่างอัดแน่นอยู่ในช่องท้อง

‘หล่อนกำลังต้องการอะไรนะ ต้องการอะไรจากผู้ชายที่กำลังดื่มด่ำกับปทุมถันคู่งามของตัวเอง’ หญิงสาวพยายามขบคิด แต่ภายใต้สถานการณ์อันร้อนระอุเช่นนี้ สมองก็ไม่สามารถหาคำตอบใดๆ ให้ได้เลย กายสาวร้อนฉ่า รอคอยบางสิ่งบางอย่างจากผู้ชายคนนี้

“ได้โปรด...”

‘นั่นไง หล่อนร้องขอออกไปอีกแล้ว แต่ทำไมเขาไม่ทำอะไรสักที ทำไมยังคงให้ความสนใจกับเต้างามของหล่อนมากกว่าร่างกายส่วนอื่นๆ ของหล่อนนะ’ สาวน้อยคิดอย่างวิงเวียน

“รู้ไหมว่าผมไม่เคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงคนไหนสวยเท่าคุณมาก่อนเลย”

เขาพูดเสียงแหบพร่าอยู่กลางร่องอกสาวของหล่อน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำเมื่อแหงนเงยขึ้นมาสบประสานสายตากัน นัยน์ตาสีเขียวจัดตอนนี้อัดแน่นไปด้วยไฟปรารถนา เขาหิวกระหายไม่แพ้หล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว

แรงปรารถนาอันแรงกล้าส่งผลให้ร่างกายของคอร์เนลปวดหนึบอย่างรุนแรง สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับร่างกายของเขานั้นช่างมหัศจรรย์และน่าทึ่งยิ่งนัก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาร้อนเป็นไฟจนอยากลัดขั้นตอนการเล้าโลมไปสู่ความสัมพันธ์ขั้นสุดท้ายได้เลยแม้แต่คนเดียว แต่ผู้หญิงคนนี้ทำได้ คอร์เนลก้มลงมองแม่สาวคนงามที่ตอนนี้ทั้งร้องทั้งดิ้นพราดอยู่ใต้ร่างด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

ยาหยีไม่ได้สวยกว่าหรืองามกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยสนุกด้วยบนเตียงแม้แต่นิดเดียว แต่เขากลับตัดใจให้ผละออกจากร่างสลักเสลาที่กำลังระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของตัวเองไม่ได้เลย หนุ่มหล่อถอนใจออกมาแรงๆ เมื่อฝ่ามือใหญ่ลูบต่ำลงไปถึงหน้าขา

“ได้โปรด...ฉันกำลังจะตาย...”

ร่างงามแอ่นหยัดขึ้นหา ถูไถยั่วอารมณ์ด้วยความไร้เดียงสา แต่นั่นก็สามารถทำให้ความยับยั้งชั่งใจของเขาที่มันหลงเหลืออยู่สลายหายไปจนแทบหมด ชายหนุ่มร้องคำรามออกมา และตัดสินใจผละออกห่างอย่างรวดเร็ว

ความอ้างว้างจากฝีมือของผู้ชายที่ทำให้ร่างกายของหล่อนร้อนเป็นไฟมีผลทำให้ร่างอรชรของยาหยีดิ้นพราดไม่หยุด ดวงตาสีดำขลับมองมาที่ร่างของคอร์เนลด้วยสายตาตัดพ้อ

“คุณใจร้าย...”

คอร์เนลกระโดดลงไปยืนอยู่ข้างเตียง ความไร้เดียงสาของเจ้าหล่อนทำให้เขาอยากจะให้เวลาหล่อนอีกสักนิด แต่ดูเหมือนว่าแม่คุณจะไม่ได้ต้องการมันเลยแม้แต่น้อย ก็ดูสิ ร่างงามแอ่นสูงจนเขาเห็นในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากจะมอง ลมหายใจของเขาค้างเติ่งทันที จากที่คิดจะเดินหนีออกไปจากห้องนอน ตอนนี้ชายหนุ่มกลับกระชากเสื้อผ้าของตัวเองออกไปจากกายกำยำแทน

เนื้อตัวหนุ่มเปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งเรียบตึงไปทั่วทั้งเรือนกาย ยาหยีอ้างปากค้างกับความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของผู้ชายตรงหน้า ทุกส่วนสัดล้วนงดงามดุจชายชาตรี หัวไหล่กว้างบึกบึน ลำแขนกำยำดูทรงพลัง แผงอกที่ดกดำไปด้วยไรขนหยิกหยอยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมัดงาม หน้าท้องที่แข็งยิ่งกว่าไม้กระดาน และต่ำไปกว่านั้น...

สาวน้อยหน้าแดงก่ำ หลับตาปี๋ คนตัวโตที่ยืนอยู่หัวเราะเบาๆ ในลำคอขณะก้าวขึ้นมาบนเตียงนอน กลิ่นไอแห่งความต้องการพุ่งโชยอย่างรุนแรง และเขาก็ทาบทับลงมาหา กายเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่บดอัดเคล้ากันอย่างแนบแน่นจนยาหยีรับรู้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของชายหนุ่ม

“ผมกำลังจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ...”

เสียงเขาดังขึ้นที่ข้างใบหู ชายหนุ่มก้มลงมาจูบปากอิ่มของหล่อนอีกครั้ง จากนั้นก็พรมจูบต่ำลงไปตามซอกคอ เนินอก หยุดหยอกเย้ากับปลายถันงามทั้งสองข้างจนพออกพอใจ จึงเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปจูบเลียที่หน้าท้องแบนเรียบที่เจ้าของหดเกร็งรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ยาหยีกรีดร้องออกมาด้วยความรัญจวนที่สุดในชีวิต

“คอร์เนล...ได้โปรด...คอร์เนล...”

เมื่อหลังคาโลกถล่มลงมาใส่ศีรษะ ร่างงามบิดเกร็ง ช่องท้องร้อนผ่าวราวกับถูกสุมด้วยกองไฟ ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนค่อยๆ ขยับเข้ามาหาอย่างช้าๆ

“เย็นเข้าไว้ยาหยี”

‘เย็นเข้าไว้เหรอ? มันจะเย็นลงได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขายังไม่ยอมหยุดทรมานหล่อนด้วยความช่ำชองของบุรุษเพศเลยแม้แต่นิดเดียว’ หญิงสาวร้องคราง ดิ้นสะบัดอย่างรุนแรง

“คอร์เนล...”

ความสุขกระจายอาบไล้ร่างงามราวกับพายุคลั่ง สาวน้อยสะอื้นเรียกชื่อคนตัวโตครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาของหล่อนพร่างพราวไปด้วยดวงดาวนับร้อยนับพันดวง ร่างสาวลอยสูงขึ้น ก่อนที่ความสุขล้ำจะระเบิดตูมเข้าใส่หน้าอย่างรุนแรง มันรุนแรงเสียจนหล่อนแทบหมดสติ

“โอ้...”