เมียขัดดอก นิยาย บท 63

เมียขัดดอก Ep63 ตอนจบ

"วันนี้เดี๋ยวแม่จะพาเข้าโรงพยาบาลนะ"

"ไปทำไมครับ" ที่จริงคนเป็นแม่ไม่ได้คุยกับลูกชายหรอก นางคุยกับลูกสะใภ้ แต่คนที่ถามก็คือลูกชายที่ร่วมรับประทานอาหารกันอยู่

"แม่ให้เมียเราฝากท้องกับแม่ ต้องได้เข้าไปทำเอกสารที่โรงพยาบาลด้วย" ที่นางต้องดูแลเองเพราะเป็นห่วงหลาน เรื่องอย่างว่าของลูกชายคนเล็กยิ่งเหลือเฟืออยู่

"แล้วผมล่ะ"

"เราก็อยู่บ้านเป็นเพื่อนพ่อ"

"ไม่เอาผมจะไปด้วย"

"ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนพ่อหรอกไปด้วยกันนั่นแหละ" คนเป็นพ่อก็เลยช่วยพูดกับให้ลูกชายอีกแรง

[โรงพยาบาล]

"รันเวย์" ขณะที่ทั้งสามกำลังเดินเข้าไปในโรงพยาบาลก็ได้ยินเสียงนี้ดังมาจากประตูฝั่งทางออกที่อยู่ใกล้กัน

"มาทำอะไรที่โรงพยาบาล" พอเห็นว่าเป็นใครรันเวย์ก็เลยหยุดคุยด้วย

"คุณแม่ไม่สบาย" ขณะที่พูดสายตาของเธอมองดูหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ รันเวย์

"แม่เราเอง"

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

"สวัสดีจ้า หนูเป็นใครเหรอ" แพทย์หญิงอมรรัตน์อดไม่ได้ที่จะถาม เพราะเรื่องผู้หญิงลูกชายไม่ใช่ย่อย

"คนนี้สโรชาครับแม่ เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อครับ"

"เรียกโรสก็ได้ค่ะ โรสเคยรู้จักกับรันเวย์ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วค่ะ"

"อ้าวเหรอจ๊ะ เป็นเพื่อนกันนี่เอง ส่วนคนนี้เมียเจ้ารันมันชื่อรัญเหมือนกัน" นางรีบชิงแนะนำไปก่อนเลย

"เมียเหรอคะ?" มันเกินความคาดหมายของสโรชามาก ทีแรกคิดว่าเป็นแค่แฟน เพราะเธอไม่เชื่อสิ่งที่ท่านพลตรีแนะนำหรอกว่าเป็นหลานสาว แต่ไม่คิดว่าเป็นถึงเมีย

"ใช่จ้า ที่เข้ามาโรงพยาบาลก็พาเมียของเจ้ารันมาฝากท้อง"

รัญณาไม่ได้พูดอะไรเลย แม่สามีชิงพูดไปซะหมดทุกอย่าง

"ดีใจด้วยนะคะ" ทำไมสโรชาจะดูไม่ออกว่าท่านคิดยังไงกับเธอ ถึงได้พูดออกมาจนหมดเปลือก "เราไปก่อนนะว่าจะกลับบ้านไปเอาของมาให้แม่ โรสไปก่อนนะคะคุณแม่ ไปก่อนนะคะ" สโรชากล่าวคำลาทั้งสามแล้วก็เดินไปที่รถ

"เขาเป็นแค่เพื่อนกันจ้า" เห็นว่าลูกชายมองตามผู้หญิงอีกคนไป แม่สามีก็เลยหันมาพูดให้ลูกสะใภ้สบายใจ

แต่ที่รันเวย์มองตามเพราะยังไม่ได้ถามอาการป่วยเลยว่าแม่ของสโรชาป่วยเป็นอะไร

"รันเวย์!" ผู้เป็นแม่เห็นว่าลูกชายมองตามก็เลยเรียกสติไว้ เพราะกลัวว่าลูกสะใภ้จะคิดมาก แต่สิ่งที่แม่สามียังไม่รู้ คือวันนั้นเธอได้ไปเห็นทุกอย่างที่สโมสรมาแล้ว และรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ท่านพลตรีหมายมั่นอยากได้เป็นลูกสะใภ้คนเล็ก

หญิงสาวก้าวตามหลังแม่ของเขาไป โดยมีเขาเดินเคียงข้าง

รัญณาพยายามที่จะลืมทุกอย่าง เพราะถ้าอยากจะก้าวเดินไปข้างหน้าแบบไม่มีขวากหนาม ห้ามหันหลังกลับไปมองสิ่งที่ผ่านมาแล้ว เพราะตอนนี้ท่านก็ดีกับเธอมาก

"เจ้าจุกของพ่อ" รันเวย์พูดขึ้นเมื่อเห็นจุดเล็กๆ ที่อยู่ในท้องเธอตอนอัลตร้าซาวด์

"อะไรนะคะ"

"ก็เรียกตามคุณปู่ไง"

"??" หญิงสาวไม่กล้าพูดขัดหรอก แต่ถ้าจะใส่ชื่อจุกมันใช่แล้วเหรอ

"เรื่องนั้นเราค่อยคุยกันทีหลัง" คนเป็นย่ามองหน้าลูกสะใภ้แบบเอ็นดู เพราะถ้าจะพูดอะไรคงเกรงใจนาง

"เป็นไงบ้างครับ" เซอร์เวย์ได้ยินพยาบาลบอกว่าแม่พาน้องชายมาที่ห้องตรวจครรภ์ก็เลยเข้ามาดู

"ทุกอย่างปกติดี แม่จะทำเรื่องฝากครรภ์ให้น้องวันนี้เลยนะ"