ตอนที่ 5
“เราคงต้องคุยกันยาว” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากปล่อยให้บรรยากาศภายในห้องเงียบมาสักพัก ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในส่วนครัว แล้วหยิบน้ำออกมาสองขวด แล้วเดินออกมาส่งให้หญิงสาวหนึ่งขวด
“ขอบคุณค่ะ แต่เมไม่หิว” เมลดาเอ่ยบอกเมื่อเขาส่งขวดน้ำมาให้
“เราคงต้องคุยกันยาว รับไปเถอะ”
“ก็ได้ค่ะ” เมลดาจำใจยื่นมือไปรับมาถือไว้ แล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟา เมื่อเธอเห็นเจ้าของห้องเดินไปยังเคาเตอร์ เธอมองเขาและเห็นว่าตอนนี้เขาหยิบขวดเครื่องดื่มออกมารินใส่แก้วแล้วเทพรวดเข้าปาก
“เมื่อกี้เธอแทนตัวเองว่าเมใช่ไหม”
“ค่ะ”
“เธอคงเป็น เมลดา กานต์ธนรัตน์ เด็กที่แม่ฉันเก็บมาเลี้ยง” พูดจบก็เทเครื่องดื่มลงคอเป็นแก้วที่สอง จากนั้นก็เดินมานั่งที่โซฟาฝั่งตรงหน้ากับหญิงสาว
“ใช่ค่ะ”
“ตั้งแต่งานวันเกิดคุณแม่ฉัน ฉันก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย”
“ค่ะ”
“พูดเป็นแค่นี้หรือไง ทีเมื่อกี้ยังเห็นต่อปากต่อคำกับคาเรนซะคล่อง แล้วตอนนี้เป็นอะไร เกิดอยากพูดน้อยๆ หรือไง”
“เอ่อ...เมขอโทษค่ะ”
“ขอโทษทำไม”
“เม...เมขอโทษที่เสียมารยาทกับคนสำคัญของคุณมิกค่ะ”
“ฉันไม่รับคำขอโทษ” น้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นทันที ทำเอาคนเอ่ยคำขอโทษขนลุก
“แล้ว...แล้วคุณมิกจะให้เมทำอะไรคะ เพื่อเป็นการไถ่โทษ” เมลดาถามกลับด้วยเสียงสั่นๆ ทั้งที่พยายามระงับแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้
เทวัตฟังแล้วก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะขยับเปลี่ยนท่านั่งและนั่นทำเอาเมลดาถึงกับผวา ปากหยักเลยขยับยิ้มนิดๆ อย่างชอบใจ
“กลัวหรือไง”
“เปล่า...เปล่าค่ะ”
“แววตาเธอตื่นซะขนาดนั้น ยังจะเปล่าอีกเหรอ”
“เมกลัวค่ะ” เมลดายอมรับตรงๆ เผื่อจะได้รับความเห็นใจจากเขาบ้าง และไม่เอาผิดที่เธอไปทำเสียมารยาทกับคนรักของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียนอกใจ