เมียนักเลง นิยาย บท 89

@หลายเดือนต่อมา

"ทำอะไรอยู่คะคนหล่อ" เหมราชอมยิ้มกับคำพูดเย้าแหย่ของคู่หมั้นสาวที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ในขณะที่เขากำลังนั่งทำรายงานอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ข้างอาคารเรียน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามากอดรัดลำคอไว้หลวมๆ

"ทำรายงานส่งอาจารย์อยู่"

"แล้วเพื่อนๆไปไหนกันหมดคะ ทำไมปล่อยให้คนหล่อของหนูนั่งทำรายงานอยู่คนเดียว เดี๋ยวผู้หญิงคนอื่นก็มาแทะโลมสุดหล่อของหนูพอดี"

"ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ามายุ่งกับเฮียหรอก" เหมราชกลั้วหัวเราะ พร้อมกับเอนศีรษะพิงกับเนินอกอวบอิ่ม "ตั้งแต่หนูบุกไปตบเฮียที่ผับวันนั้นก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ามองหน้าเฮียเลย เดินผ่านหน้าเฮียแทบจะก้มมองตีนเฮียแทนอยู่แล้ว"

"พวกเขากลัวคนดีของหนูขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เดี๋ยวนี้ไม่มีใครกลัวเฮียแล้วมั้ง เขากลัวเมียเฮียกันทั้งนั้นตั้งแต่เห็นข่าวในเพจของมหาลัย สะใภ้ใหญ่วิศวะฯ บุกตบ เขยสถาปัตย์กลางผับดัง ตอนนี้เด็กในคณะมันเลยเกรงใจหนูมากกว่าเฮียไง"

"แสดงว่าเฮียกลัวหนูใช่ไหม คนอื่นถึงเกรงใจหนูมากกว่าเฮีย" นาร์เนียยิ้มถาม

"เฮียไม่กลัวหนูหรอก แต่เฮียกลัวเมีย"

"แล้วหนูกับเมียเฮียไม่ใช่คนๆเดียวกันเหรอ"

"หนูมีสองร่าง ร่างแรกคือคนดีของเฮีย ร่างที่สองคือร่างเมีย ร่างเมียจะออกมาเวลาหนูโมโห เป็นร่างเดียวกันกับร่างนางมารน้อย" เด็กสาวหลุดขำกับการเปรียบเทียบของคู่หมั้นหนุ่ม เขาทำให้ใบหน้าของเธอเปื้อนรอยยิ้มได้เสมอ

"แล้วนี่ทำรายงานเสร็จรึยังคะ"

"ยังเลย เดี๋ยวค่อยกลับไปทำต่อที่คอนโด หนูเรียนเสร็จแล้วใช่ไหมจะได้กลับบ้านกัน"

"เสร็จแล้วค่ะ" ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปคลอเคลียซอกคอหนา ในขณะที่เหมราชกำลังสาละวนกับการเก็บของบนโต๊ะหินอ่อน

"หอมจัง" กลิ่นกายของชายหนุ่มช่วยทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้สูดดม นาร์เนียกดจูบเบาๆตรงแอ่งชีพจรที่กำลังเต้นแรง พานทำให้ร่างกายของเหมราชตื่นตัว

"เล่นแบบนี้เฮียมีอารมณ์นะ"

"เฮียก็มีอารมณ์ตลอดนั่นแหละ" เธอเลื่อนใบหน้าขึ้นมาจูบหนักๆตรงขมับของชายหนุ่ม แล้วผละตัวออกห่างเพื่อให้เขาเก็บของต่อ

"อยากกลับบ้านเลยไหม หรือจะไปกินไอติมก่อน"

"อยากกินคนหล่อก่อนค่ะ" เด็กสาวเย้าแหย่หน้าระรื่น พร้อมกับเดินเข้าไปเกยคางไว้บนศีรษะของเหมราช ยื่นมือเข้าไปเกาคางของเขาเบาๆ

"เวลาอยู่บนเตียงไม่เห็นยั่วเก่งแบบนี้เลย"

"แต่หนูครางชื่อเฮียเหมเก่งนะ"

"ทะลึ่งเก่งนะเดี๋ยวนี้"

"หนูซึมซับมาจากเฮียเหมทั้งนั้นแหละ"

"ไม่ต้องซึมซับทุกอย่างจากเฮียก็ได้นะ" เหมราชดันปลายคางมนออกห่างจากศีรษะเล็กน้อย แล้วหยัดกายลุกขึ้นเมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"ขอมือหน่อย" เขาแบมือไปตรงหน้า ซึ่งนาร์เนียก็ยกมือขึ้นมาจับประสานกันอย่างไม่อิดออด เหมราชอมยิ้มเล็กน้อย กุมมือคู่หมั้นสาวขึ้นมาจูบเบาๆ ทำเอาเธออายม้วนหน้าแดง

"เฮียเหมชอบแกล้งหนูอยู่เรื่อยเลย เห็นไหมว่ามีคนมองอยู่"

"ก็เฮียรักของเฮีย" นักเลงหนุ่มยักไหล่ ก่อนจะเดินจับมือนาร์เนียออกไป ท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้หญิงหลายคนที่มองมา

@คอนโดของเหมราช

"เดี๋ยวหนูไปเอาน้ำกับขนมมาให้นะ" นาร์เนียรีบปล่อยมือออกจากการเกาะกุมทันทีที่เดินมาถึงห้องพัก แล้วเดินเลี่ยงเข้าไปหาของว่างในห้องครัว เหมราชที่เดินเข้ามาพร้อมกันก็เดินเข้าไปรอในห้องนั่งเล่น

"คนดีกินนมเปรี้ยวไหมคะ" เด็กสาวเดินนวยนาดถือกล่องนมออกมาจากห้องครัวในนาทีต่อมา ค่อยๆก้าวขาขาวผ่องขึ้นไปนั่งคร่อมหน้าตักแกร่ง

"อยากกินนมหนูมากกว่า"

"กินนมหนูแล้วจะหายเหนื่อยไหมคะ" เหมราชพยักหน้าเป็นคำตอบ พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของนาร์เนียออก ในขณะที่เธอนั่งดูดนมกล่องอยู่บนหน้าตัก ไม่ได้ห้ามปราม

"เฮียคะ"

"หือ?" นักเลงหนุ่มเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

"ปากหนูเปื้อนนมค่ะ"

"จะอ้อนให้เฮียเช็ดให้เหรอคะ" เขายกยิ้มอย่างรู้ทัน แต่ความอ่อนโยนของเขากลับทำให้ใบหน้าหวานของนาร์เนียแดงซ่าน เธอมองเขาอย่างเขินอายเมื่อได้ยินคำลงท้ายของเขา

"อืม~" แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ คู่หมั้นหนุ่มก็เลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบอย่างดูดดื่ม เขายกมือหนาขึ้นมาประคองใบหน้าของเธอไว้มั่น ก่อนที่เรียวลิ้นอุ่นชื้นจะค่อยๆสอดเข้ามาตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก

"อืม~" เธอตอบสัมผัสของเขาด้วยการจูบตอบอย่างหนักหน่วงไม่แพ้กัน ตวัดเรียวลิ้นหยอกเย้ากับเรียวลิ้นสากที่ถูกส่งเข้ามาในโพรงปาก ก่อนที่เหมราชจะเป็นฝ่ายถอนจูบออก

"สะอาดยัง"

"ยังค่ะ" เด็กสาวส่ายหน้า

"ยังมีตรงไหนเปื้อนอีก หืม?"

"ปากค่ะ ปากหนูเปื้อนน้ำลายของเฮีย"

"แล้วจะให้เฮียเช็ดออกยังไงดี" เหมราชยิ้มกริ่ม ในขณะที่ใบหน้าของนาร์เนียร้อนผ่าว