เมียนักเลง นิยาย บท 85

@ตอนเย็น

ตึก ตึก ตึก

เสียงรองเท้าผ้าใบยี่ห้อหรูกระทบกับพื้นกระเบื้องในลานใต้ถุนของคณะฯ เรียกความสนใจจากนักศึกษาหลายสิบคนของคณะวิศวกรรมศาสตร์ให้หันมองไปที่เจ้าของเสียงรองเท้านั้นเป็นตาเดียว

นาร์เนียขมวดคิ้วงุนงงเมื่อเห็นสายตาของหลายคนจ้องมองมาที่เธอ ทำราวกับไม่เคยเห็นเธอมาก่อนทั้งที่เธอก็มาที่นี่บ่อยครั้งตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนมัธยมปลายด้วยซ้ำ เด็กสาวเก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วเดินอาดๆไปหาสหรัฐกับต้นน้ำที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่

"พี่ต้นน้ำคะ เหมไปไหนคะ"

ต้นน้ำละสายตาจากหน้าจอมือถือเมื่อเห็นคู่หมั้นของเพื่อนรักเดินเข้ามายืนตรงหน้า เช่นเดียวกับสหรัฐที่ละสายตาขึ้นมามองใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาของนาร์เนียแทนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน มันบอกว่ามีธุระต้องไปทำ หายหัวไปสองชั่วโมงแล้วยังไม่กลับมาเลย" นาร์เนียทำหน้าบูดบึ้งเมื่อได้คำตอบจากต้นน้ำ

"วันนี้รับน้องเสร็จเร็วเหรอถึงมาหาไอ้เหมถึงคณะได้ ปกติไอ้เหมเป็นคนไปเฝ้าที่คณะตลอด" สหรัฐถามทั้งที่เห็นว่านาร์เนียกำลังทำหน้าบูดบึ้ง

"ค่ะ หนูรับน้องเสร็จแล้วเหมก็ยังไม่ไปหา หนูเลยต้องเดินมาหาเอง แต่เหมก็ไม่อยู่ที่คณะ เขาหายไปโดยไม่บอกหนูอีกแล้ว"

"น้องนาร์เนียอย่าเพิ่งน้อยใจมันเลยนะ มันคงมีธุระสำคัญจริงๆถึงรีบไปทำก่อน ขนาดพวกพี่เป็นเพื่อนสนิทมันยังไม่รู้เลยว่ามันไปไหน" ต้นน้ำว่า

นาร์เนียถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ว่าง เธอเกือบจะใจอ่อนให้กับการกระทำของเหมราชเมื่อเช้านี้ แต่ตอนนี้เขากลับทำให้เธอเสียความรู้สึกอีกครั้ง

"เหมไปกับพี่บดินทร์เหรอคะ"

"ไปคนเดียว ไอ้บดินทร์เพิ่งกลับบ้านไปเมื่อกี้นี้เอง" สหรัฐเป็นคนตอบ ซึ่งนาร์เนียก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ทว่าในจังหวะที่เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น เสียงของคนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นเสียก่อน

"ตัวเล็ก" เด็กสาวเอี้ยวหน้ากลับไปทำหน้ามุ่ยใส่คู่หมั้นหนุ่มที่เดินเข้ามาจากทางด้านหลัง แต่นอกจากคนโดนมองจะไม่สะทกสะท้านกับสีหน้าบูดบึ้งของเธอแล้ว เขายังเดินอมยิ้มเข้ามาหอมศีรษะของเธอเบาๆ

"โกรธเฮียอีกแล้วล่ะสิ เฮียไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนมานะ เฮียไปทำธุระมา"

"ให้สัญญายังไม่ทันข้ามคืนก็ผิดสัญญาแล้วเหรอ ไหนบอกว่าจะไม่มีอะไรปิดบังกันไง ชอบเหรอเวลาเห็นหนูเสียความรู้สึกบ่อยๆ" เหมราชส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับเชยคางมนขึ้นมาจูบเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่ม โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นทำให้ผู้หญิงหลายคนที่กำลังมองอยู่รู้สึกอิจฉานาร์เนียที่ได้รับความอ่อนโยนจากเหมราช คนที่ใครต่อใครก็ต่างให้ความเคารพ

"อนุญาตให้โกรธก็ได้ถ้าโกรธแล้วตัวเล็กรู้สึกดี เดี๋ยวเฮียง้อเอง"

"..." นาร์เนียเบ้ปากอย่างนึกหมั่นไส้ ในขณะที่สหรัฐและต้นน้ำนั่งมองการกระทำของเพื่อนรักด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายติดจะหมั่นไส้เล็กน้อย

"กลับบ้านเถอะ เฮียง่วงนอน เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย" นักเลงหนุ่มผละใบหน้าออกห่าง แล้วกระตุกแขนนาร์เนียเบาๆ ซึ่งเธอก็ยอมลุกขึ้นแม้สีหน้าจะยังบูดบึ้งก็ตาม

"กูกลับก่อนนะ" เขาบอกต้นน้ำและสหรัฐ พร้อมกับเดินจูงมือคู่หมั้นสาวออกไป โดยไม่รอฟังคำพูดใดๆจากปากของสองเพื่อนรักก่อน

@คอนโดของเหมราช

นาร์เนียเดินกอดอกเข้ามากระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาพลางเหลือบมองเหมราชที่เดินนวยนาดตามเข้ามา ยิ่งเห็นสีหน้ายิ้มแย้มไม่สำนึกผิดของเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด

"จะไปไหน" เหมราชเลิกคิ้วถาม เพราะทันทีที่เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆนาร์เนียก็กระชากตัวลุกขึ้นทันที แต่คำตอบของเธอคือการเดินกระทืบเท้าปึงปังผ่านหน้าเข้าไปในห้องครัว