เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 40

บทที่ 40 สั่งสอนผู้ชายหยาบคาย

“แม่งเอ๊ย! ปล่อยกู กูจะอัดมึงให้เละ!”

ชายหนวดร้องเอะอะในไม่กี่วินาทีแรก เมื่อเฉินห้าวตระหนักว่าเขาใช้กำลังน้อยเกินไปจึงบีบอย่างแรง เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาเหมือนหมูถูกเชือดทันที

“เจ็บๆๆๆ พี่ชายปล่อยเถอะ อย่าบีบอีกเลย กระดูกผมหักหมดแล้ว!”

ชายหนวดเริ่มร้องขอความเมตตา เขาเจ็บปวดจนแทบจะร้องไห้ กำลังของเฉินห้าวไม่เหมือนคนทั่วไป

“บอกมาว่าแกกำลังสะกดรอยตามเซี่ยจิ้งใช่ไหม?” เฉินห้าวตะคอกถามอีกครั้ง ในขณะเดียวกันก็จับแขนของเขาด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ปล่อยให้ชายหนวดเพลิดเพลินไปกับความสนุกสนานของดรรชนีวชิระเทวราชบรรเลงสองเท่า

“ใช่ๆๆ ผมกำลังสะกดตามเธออยู่!”

ชายหนวดเป็นคนขี้ขลาด แค่เฉินห้าวใช้ฝีมือเพียงเล็กน้อย เขาก็ยอมสารภาพทั้งหมด

เฉินห้าวคว้าโทรศัพท์จากมือของเขา ปลดล็อกด้วยลายนิ้วมือของเขาแล้วเปิดดูอัลบั้มรูป ปรากฏว่าส่วนใหญ่เป็นภาพที่ถูกแอบถ่ายของเซี่ยจิ้งโดยพุ่งเป้าไปที่ของสงวนของเธอเป็นพิเศษ เขาเป็นนักสะกดรอยตามที่มีหลักฐานอยู่คามือ

ในตอนนี้เซี่ยจิ้งก็วิ่งเข้ามา เมื่อเห็นชายหนวดก็รู้สึกโกรธจัด เอากระเป๋าฟาดเขาไปสองครั้งแล้วพูดด้วยความโกรธ “ทำไมต้องตามฉันมาตลอด ฉันจะตีแกให้ตาย!”

ชายหนวดรู้ตัวว่าทำผิดจึงหดคอไม่พูดอะไร

“พอแล้ว หลักฐานอยู่ในโทรศัพท์มือถือ คุณโทรแจ้งตำรวจได้เลย” เฉินห้าวยื่นโทรศัพท์ของชายหนวดให้เซี่ยจิ้ง

“อย่า อย่าแจ้งความ มีอะไรค่อยพูดค่อยจากัน ถ้าคุณแจ้งความ งานของผมและครอบครัวต้องจบเห่แน่” ชายหนวดกล่าวพลันหน้าม่อยคอตก

“รู้ว่าชีวิตจะจบเห่ทำไมถึงยังสะกดรอยตามคนอื่น แกไปอยู่ที่ไหนมา?”

เฉินห้าวตบชายหนวดด้วยความโกรธไปสองครั้ง ความเจ็บปวดทำให้เขาอ้าปากค้าง คนทั่วไปไม่สามารถทนความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเฉินห้าวได้

เซี่ยจิ้งโยนโทรศัพท์ลงบนพื้นแล้วทุบมันเป็นชิ้นๆ ก่อนจะพูดกับชายหนวดว่า “ฉันไม่เรียกตำรวจก็ได้ ตบตัวเองสิบครั้ง ตบเบาๆ ถือเป็นโมฆะ”

“ผมตบ ผมตบ!”

พอเฉินห้าวปล่อยเขา ชายหนวดก็ตบตัวเองอย่างเต็มที่ราวกับเกลียดชังฝังใจ กลัวเซี่ยจิ้งจะไม่พอใจโทรแจ้งตำรวจ

พอเห็นเซี่ยจิ้งไม่อยากจะพัวพันยุ่งยากใจ เฉินห้าวก็เกิดความคิดดีๆ เขาพลิกหาบัตรประชาชนในกระเป๋าสตางค์ของชายคนนั้น คราวนี้รู้ชื่อและที่อยู่ของเขาแล้ว ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะสร้างปัญหาอีก มิฉะนั้นจะถูกจับทันที

หลังจากเฉินห้าวบันทึกข้อความไว้แล้วก็ส่งของคืนให้ชายหนวด

ในตอนนี้เซี่ยจิ้งชี้ไปที่เฉินห้าวพลางพูดว่า “เห็นแล้วหรือยัง คนนี้คือแฟนของฉัน ถ้าแกกล้าสะกดรอยตามฉันอีก ฉันจะให้เขาอัดแกให้เละเลย!

ชายหนวดพยักหน้าซ้ำๆ “ไม่ต้องห่วงนะคนสวย ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว!”

เฉินห้าวมองเซี่ยจิ้งอย่างคาดไม่ถึง สาวน้อยคนนี้ตั้งสถานะให้ตนมั่วซั่วได้ยังไง

เซี่ยจิ้งมีความรับผิดชอบมาก เธอไม่ได้กรีดร้องวิ่งหนีเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ แต่รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรไปที่เบอร์ 110

“นังบ้า อย่ามายุ่ง ไม่งั้นเดี๋ยวกูจะจัดการมึงด้วย!” เขาข่มขู่อย่างน่ากลัว

“ตอนนี้รัฐบาลกำลังต่อสู้กับแก๊งอาชญากรและกำจัดความชั่วร้าย พวกแกรอวันที่จะติดคุกหัวโตได้เลย!” เซี่ยจิ้งตอบโต้โดยไม่แสดงอาการอ่อนข้อ เธอไม่กลัวความแตกต่างอย่างมากในเรื่องความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองฝ่ายเลย

เฉินห้าวมองเซี่ยจิ้งอย่างคาดไม่ถึง เขามีเปลี่ยนภาพความประทับใจที่มีต่อตัวเธอไปโดยสิ้นเชิง เมื่อพบกันครั้งแรกเขาเคยจินตนาการทื่อๆ ว่าเธอเป็น “แจกันดอกไม้” แต่ตอนนี้เขากลับคิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าหาญขนาดนี้ คุ้มค่าที่จะคบค้าสมาคมด้วย อย่างน้อยก็สามารถแบ่งปันทุกข์สุขร่วมกันได้

โทรศัพท์แจ้งความของเซี่ยจิ้งถูกกดตัดสาย ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเฉินห้าวเอง

“คุณทำอะไรน่ะ?” เซี่ยจิ้งถามด้วยความตกใจ “ถ้ายังไม่โทรแจ้งตำรวจคุณอาจจะโดนอัดน่วมได้นะ”

เป็นจริงเช่นนั้น พวกเขาสองคนถูกล้อมรอบไปด้วยพวกอันธพาลสิบกว่าคน ถ้าไม่โทรแจ้งตำรวจก็ไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์เลย

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะซัดสองคนข้างหลังนั่นให้ร่วง คุณฉวยโอกาสนี้หนีออกไป และคอยดูว่าผมจะเอาชนะพวกมันยังไง” เฉินห้าวพูดอย่างมั่นใจ

“คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาชนะพวกมันได้มากขนาดนี้?” เซี่ยจิ้งชี้ไปยังพวกอันธพาลที่อยู่รอบตัวเธอพลางถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ตอนแรกอาจารย์หยิปมันก็ต้องเอาชนะปรมาจารย์ต่างชาติ 10 คน แม้ว่าผมจะเก่งไม่เท่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะเอาชนะพวกอันธพาลสิบคนได้”

เฉินห้าวหักข้อนิ้วมือดัง ‘เป๊าะๆ’ เขาพร้อมรับมือการโจมตีแล้ว