เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 42

บทที่ 42 มีแค้นต้องชำระแค้น มีความขัดแย้งต้องชำระความขัดแย้ง

“ลุยลุยลุย อย่าไปกลัว มันแค่ตัวคนเดียว พวกเราตีมันคนละไม้ให้มันกลายเป็นเนื้อบดไปเลย” ฝั่งเจิ้งตงโจมตีอย่างผิดหวัง เขาให้กำลังใจกับลูกน้องเขาลูกน้อง พวกเขาได้รวบรวมพละกำลังพลขึ้นมาอีกชุดเพื่อโจมตี โดยล้อมรอบรถไว้

ส่วนเฉินห้าวถือว่าเป็นตัวสำคัญในหมู่โจร ยิงนัดหนึ่งแล้วเปลี่ยนไปอีกทิศทางหนึ่ง แล้วก็กระโดดไปบนรถอีกคัน ทำให้การล้อมรอบของนักเลงมีช่องว่าง จากนั้นได้ตกหล่นไปสองคน แล้วเล่นด้วยวิธีการเดิม ไม่กี่วิหลังจากนั้น มีนักเลงอีกสองคนได้สลบไป

เซี่ยจิ้งผู้ที่ถ่ายเหตุการณ์จริงอยู่นั้นรู้สึกตื่นเต้นมาก คราวที่แล้วที่ได้เห็นฉากเหตุการณ์แบบนี้อยู่ในหนังการต่อสู้ของเจิ้นจื่อตัน และเฉินห้าวก็ไม่ได้มีท่าต่อสู้ที่มีสีสัน ความมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ ไม่เพียงแค่ใช้ไม้ไม่ก็หมัดเดียวจนศัตรูสลบ ทุกครั้งที่ออกมือสามารถต่อยนักเลงล้มสองคน ในสายตาเซี่ยจิ้งนั้น เขาก็เป็นระดับเดียวกับฮีโร่เลย

“โอ้แม่เจ้า เฉินห้าวหล่อมาก ทำไมหัวใจฉันถึงได้เต้นเร็วขนาดนี้？”ภายในใจของเซี่ยจิ้งรู้สึกกระสับกระส่าย

การต่อสู้อย่างดุเดือดฝั่งนี้ของเฉินห้าวที่ผ่านมาไม่กี่นาที ได้ล้มพวกนักเลงลูกน้องไปหมด สุดท้ายเหลือเพียงแค่เจิ้งตงคนเดียว ที่ตกใจจนถอยออกห่าง ใช่เลย จากเริ่มแรกที่ร้องโห่อย่างบ้า พอถึงตอนนี้กลับตัวสั่นถอยกลับ เจิ้งตงถูกเฉินห้าวคนที่ถูกเทพต่อสู้เข้าร่างจนความกล้าหายหมด เขาเองก็รู้สักทีว่า ตัวเองได้ไปแตะโดนไม้แข็งซะละ

“พี่ชาย เรามีอะไรคุยกันดีดีได้ไหม เรื่องวันนี้ช่างมัน จะได้ไหม？”เจิ้งตงพูดอย่างติดอ่าง

“ช่างมัน？ช่างมันอย่างงั้นเหรอ อย่างนั้นมันจะไม่ดูถูกแกที่พาคนมาเยอะขนาดนี้ไหม？”เฉินห้าวได้ทิ้งท่อนไม้ที่แตกจนเปลี่ยนรูปทรงทิ้งไป จะจัดการกับพวกคนรวยอย่างเจิ้งตง ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้อาวุธเลย

“เฉินห้าว ต่อยมัน ต่อยให้หนักๆไปเลย！”

เซี่ยจิ้งเชียร์อยู่ฝั่งนั้น เรื่องที่เจิ้งตงได้ดูถูกเธอนั้น เธอจำใส่ใจไว้แล้ว ผู้หญิงล้วนเป็นคนใจแคบ ไม่ลืมความแค้นง่ายๆหรอก

จู่ๆเจิ้งตงก็โหดขึ้นมา ได้หยิบท่อเหล็กมาแล้วลอบทำร้ายเฉินห้าว

เฉินห้าวได้หลบไปข้างๆ ท่อเหล็กของเขาได้ไปทุบโดนรถฟอร์ดที่จอดอยู่หัวมุมจนเกิดเป็นหลุมใหญ่

“แกทำร้ายข้าวของของผู้อื่น นี่เป็นสิ่งไม่ดีเลยนะ！”

เฉินห้าวได้กระโดดเท้าขึ้นมาพร้อมกัน ถีบเจิ้งตงจนล้มไป ท่อเหล็กที่อยู่ในมือก็ได้ลอยออกจากมือไป

เจิ้งตงยังจะลุกขึ้นมาอีก เฉินห้าวเดินเข้าไปบิดแขนของเขา ควบคุมให้อยู่บนพื้น

เฉินห้าวได้โปกมือให้เซี่ยจิ้ง ได้ส่งสัญญาณว่ามีแค้นต้องชำระแค้น มีความขัดแย้งต้องชำระความขัดแย้งแล้ว

“ให้นายเป็นนักเลง！”

เซี่ยจิ้งเป็นคนที่มีบุญคุณก็ตอบแทนมีความแค้นก็ชำระ ได้วิ่งมาใช้ส้นสูงนั้นเหยียบไปที่เป้ากางเกงเขา เหยียบจนเจิ้งตงได้เหลือบตาขาวมอง

ในใจเฉินห้าวดูจนตะลึง ข้างใต้มีความรู้สึกเย็นๆ คิดในใจว่าสาวน้อยเซี่ยจิ้งนี้ใช่ว่าจะไปหยอกกันง่ายๆ ลงมือได้โหดมาก

“ตอนนี้จะทำยังไงดี？หรือจะให้เขา……”เซี่ยจิ้งได้เก็บเท้า ได้ทำท่าทางปัดคอขึ้น

เฉินห้าวไม่มีคำจะพูด เซี่ยจิ้งนี้ดูหนังเยอะไปเปล่า ฆ่าคนตายอย่างกับเล่นๆ

ทันใดนั้นเจิ้งตงได้ตกใจจนฉี่ราดกางเกง กลิ่นตุๆลอยมาอย่างช้าๆ รีบขอร้องไว้ชีวิต：“พี่ชาย พี่สาวท่านนี้ ทุกอย่างเป็นการเข้าใจผิด เข้าใจผิด พวกเรามีอะไรลองคุยกันดีดี นายจะให้ชดใช้ยังไง ฉันยอมทุกอย่าง！”

เฉินห้าวยังอยากจะจัดการกับเจิ้งตงนี้อีกหน่อย แต่ว่ากลิ่นเขาตอนนี้เหม็นมาก ก็เลยถีบไปที่ก้นของเขาหนึ่งที ด่าว่า：“รีบไสหัวไปซะเกือบล้มตายเพราะกลิ่นแกเลย！”