เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 62

บทที่ 62 ไปกับพวกเรา

“คนแซ่เฉิน ไปกับพวกเรา ประธานของพวกเราต้องการเจอแก!”

พวกชายร่างใหญ่พวกนั้นไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไรแต่ก็ใช้สายตาจ้องเฉินห้าวเขม็ง

“ประธานของพวกแกเป็นเพื่อนของเจิ้งตงงั้นหรอ?” เฉินห้าวถาม

เขารู้สึกแปลกใจ อีกฝ่ายรู้จักชื่อของเขา น่าจะเป็นบุคคลที่เคยรู้จักหรือติดต่อด้วย แต่มาเชิญด้วยท่าทางกิริยาแบบนี้ ต้องเป็นศัตรูแน่นอน เพราะงั้นโอกาสที่จะเป็นพวกเดียวกับเจิ้งตงมีเยอะมาก

“ไปแล้วเดี๋ยวแกก็รู้เอง อย่าพูดมาก ไม่งั้นมันจะไม่เป็นผลดีกับแก!” หนึ่งในพวกชายร่างใหญ่พูดขู่

“โอเค พวกแกนำทางไปสิ” เฉินห้าวพูดอย่างใจเย็น

ถ้าเทียบกับกำลังของเขาในตอนนี้ สามารถล้มพวกนักเลงพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่เขาอยากรู้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังคือใครและต้องการจะทำอะไร

ระหว่างทางที่มีรถสามคันคอยคุมตัวเขาไปนั้น ก็ได้พาเฉินห้าวไปถึงสถานบันเทิงแห่งหนึ่งชื่อคลับเค่ยซ่า

เฉินห้าวลงรถปุ๊บพวกชายสักร่างใหญ่ก็มาล้อมรอบตัวเขาไว้ เหมือนกับว่ากลัวเขาจะหนีซะอย่างนั้น

เฉินห้าวจัดปกคอของเขาเสร็จก็เดินเข้าไปอย่างสงบ มีคนกว่า10คนเดินขึ้นชั้นบนมาจนถึงห้องห้องหนึ่ง ในห้องมีชายแก่อายุประมาณ 50 กว่าใส่ชุดสูทรองเท้าหนัง แต่ไม่มีท่าทางถ่อมตนเหมือนคนแก่คนอื่นๆ กลับกันใบหน้าของเขามีแต่ความโหดเหี้ยมลักษณะเหมือนกับพวกชายร่างใหญ่พวกนั้นเลย

ชายแก่เห็นว่าเฉินห้าวมาแล้วเขาก็จุดบุหรี่ขึ้นม้วนหนึ่ง นั่งมองเฉินห้าวอยู่บนโซฟาโดยที่ไม่พูดอะไร และด้านหลังเขาก็มีพวกชายร่างใหญ่ยืนอยู่ 4 คน แต่ละคนดูโหดเหี้ยมมากและคอยให้ความกดดันอยู่ตลอด

แต่ยังไงซะเฉินห้าวกลับทำเหมือนกลับบ้านตัวเอง นั่งพิงลงบนโซฟาอย่างสบายๆ และยังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น โดยที่ไม่วางคนพวกนี้ไว้ในสายตาเลย

ความคิดของเฉินห้าวนั้นง่ายมาก โดยใช้วิธีการดูหมิ่นมาทำให้บรรยากาศมันเคร่งขรึมมากขึ้น

ขอร้องเถอะ นี่ไม่ใช่ 20 ปีก่อนแล้วนะ ทุกวันนี้ใครที่กล้าทำตัวนักเลงมันก็หนีไปพ้นคุกหรอก

ชายแก่ขมวดคิ้ว ปฏิกิริยาตอบรับไม่ใช่อย่างที่เขาคิด เฉินห้าวไม่ได้ตกใจกลัวจนตัวสั่น

“กำจัดทิ้งซะ! ”

ทางด้านเฉินห้าวยังเริ่มเล่นเกมอีกด้วย เขาเปิดเสียงลำโพงดังมากและเมื่อกระทบกำแพงก็ดังก้องไปทั่วห้อง

“เธอชื่อเฉินห้าวใช่มั้ย? เก็บโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ ฉันเชิญเธอมาไม่ใช่เพื่อให้เธอมานั่งเล่นโทรศัพท์” ชายแก่พูดอย่างนิ่งๆ

“งั้นแกก็ดับบุหรี่ซะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสูบควันบุหรี่”เฉินห้าวเล่นเกมไปด้วยพูดไปด้วย เขายังใช้จังหวะนี้เพื่อผ่านด่านในเกม เสียงยินดีในเกมดังก้องออกมา

รอบนี้ไม่ใช่แค่เพียงชายแก่ที่โมโห หนึ่งในลูกน้องของเขาก็ด่าเขาด้วย“ประธานของพวกเราคุยกับแกไม่ได้ยินรึไง!”

เขาง้างมือขึ้นจะตบเฉินห้าว เฉินห้าวหันมองไปที่แล้วก็ขยับตัวไปจับข้อมือของเขาไว้