เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 64

บทที่ 64 ชายต่างชาติที่แข็งแกร่ง

“เติมจำนวนเงินเองจริงหรอ”เฉินห้าวถือเช็คไว้ ถามด้วยความสนใจ

“คำพูดของพี่เชิน มีครั้งไหนบ้างที่ไม่จริง”

พี่เชินหัวเราะอย่างได้ใจ เขาไม่เชื่อหรอกว่าในโลกนี้จะมีคนไม่หลงใหลเงิน และเฉินห้าวก็จะเป็นหนึ่งในนั้น แค่ให้เงินนิดหน่อยก็จะเป็นหมาเขา หมาที่เชื่อฟัง

มองดูเฉินห้าวใช้ปากกาเติมจำนวนเงินในเช็ค พวกลูกน้องที่เหลือก็มองเฉินห้าวด้วยสายตาดูถูก เมื่อกี้ยังทำเป็นเก่งอยู่เลย ตอนนี้ก็เหมือนกับพวกเขานั้นแหละ มาเป็นลูกน้องของพี่เชินเพราะเงิน

เฉินห้าวเติมเลข 9 ไปเต็มช่องเขียนจำนวนเงิน นี่เป็นจำนวนเงินสูงสุดที่เช็คนี้จะสามารถจ่ายได้ มีจำนวนทั้งหมดเก้าหลัก ดังนั้นก็คือเฉินห้าวเขียนไป 999,999,999 หยวน เท่ากับ 9.99 พันล้าน

เฉินห้าวถือเช็คแล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าต้องไปขึ้นเงินที่ธนาคารไหน? 9 พันล้านน่าจะพอให้ฉันใช้ได้สักพักแล้วละ”

“แกกวนตีนฉันหรอ”

พี่เชินโมโหมาก เขาคิดว่าเฉินห้าวจะเขียนแค่ไม่กี่แสนเท่านั้น เพราะปกติแล้วคนทั่วไปก็จะใส่แบบนี้ เพราะตำแหน่งของเขา คนอื่นอยากได้ราคาสูงแต่ก็ไม่ค่อยกล้าเขียน ใครจะไปรู้ว่าเฉินห้าวไม่สนใจอะไร เนื่องจากหวังเชินชอบเสแสร้ง งั้นเขาก็จะคอยดูว่าหวังเชินจะกล้าเสียเงินเก้าพันล้านมาจ้างเขามั้ย

เฉินห้าวพูดอย่างไรเดียงสาว่า “ก็แกให้ฉันเติมจำนวนตามใจชอบแล้วยังบอกว่าแกเป็นคนรักษาคำพูด แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปแล้วละ อ้อใช่สิ ที่ฉันใส่ไว้ 9.9 พันล้านคือรายชั่วโมงนะ จ่ายล่วงหน้าด้วย”

ฐานะทางบ้านของหวังเชินรวมๆกันก็สามารถจ่าย 9.9 พันล้านได้ แต่เขาไม่ยอมจ่ายเงินจำนวนนี้เพื่อมาจ้างเฉินห้าวเพียงหนึ่งชั่วโมงแน่นอน การกระทำของเฉินห้าวทำให้เขาอารมณ์จนได้

“ให้เกียรติแล้วไม่รับ อยากจะเป็นศัตรูของฉันใช่มั้ย”สายตาของหวังเชินแสดงออกถึงความโมโห

ในตอนนี้มีคนไปปิดประตู หลังจากนั้นลูกน้อง 20d กว่าคนก็ถืออาวุธจ้องเขม็งมาที่เฉินห้าวด้วยสายตาโหดเหี้ยม ที่แท้สถานบันเทิงแห่งนี้ก็เป็นของหวังเชินนี่เอง

กลุ่มนักเลงพวกนี้ล้อมเฉินห้าวไว้เพื่อจะลงมือทำร้าย

เฉินห้าวไม่ได้ตื่นตูม เขาเป็นคนใจกล้า เห็นคนพวกนี้ก็ไม่ได้รู้สึกตกใจ แถมยังจับสนับมือไว้และมีเสียง “พรึบพรับ” ดังออกมา หลังจากที่เขากินยาเสริมความแข็งแรงของร่างกายแล้วเขายังไม่รู้เลยว่าขีดจำกัดของตัวเองคือเท่าไหร่ ไม่แน่นักเลงพวกนี้อาจจะทำให้เขารู้สึกขีดจำกัดของตัวเขาเองก็ได้

ในตอนนี้ เจิ้งเจี้ยนกั๋วกำลังซุบซิบอยู่ข้างหูของหวังเชิน หวังเชินขมวดคิ้วขึ้น ยกมือห้ามพวกลูกน้องไว้ เขาหันไปมองเฉินห้าวอีกครั้งแล้วพูดว่า “เห็นว่าแกก็เป็นคนใหญ่คนโตคนหนึ่งเช่นกันฉันไม่ใช้คนมากมายมารังแกแก ฉันหาคนคนหนึ่งมาสู้กับแก ถ้าแกชนะ เรื่องของเจิ้งตงถือว่าจบสิ้น แต่ถ้าแกแพ้ แกก็ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ซะเถอะ”

เฉินห้าวพูด “ข้อตกลงของแกไม่ผ่าน ถ้าฉันชนะ แกต้องก้มหัวขอโทษฉัน ฉันอยู่ดีๆก็ถูกพวกแกพามาเสียเวลาขนาดนี้ เวลามันมีค่านะ เมื่อกี้ฉันก็เกือบจะหาเงินได้เก้าพันล้านเชียว”