ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 677

“คุณชายเปรมไตร！！”

ดลธีที่อยู่ด้านหลังที่กำลังตามติดมาได้เห็นแล้ว ทันใดนั้นตะโกนออกมาทันทีอย่างควบคุมไม่ได้

รวมทั้งแสนรักที่นั่งอยู่ด้านหลัง หลังจากได้เห็นฉากนี้ ในสมองก็ว่างเปล่าขึ้นมา

หลังจากนั้น พวกเขายังไม่ทันได้มีสติขึ้นมา เหนือศีรษะก็ได้ยินเสียงใบพัดดังกระหึ่มขึ้นมา ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมาทันใด พบว่าเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งได้พุ่งตรงมาหาพวกเขา

เชี้ย！！

สีหน้าของดลธีซีดขึ้นมาครึ่งหนึ่ง！

“ไอ้พวกนี้！！”พวกเขาหยุดรถลงทันที หลังจากนั้นถอยหลังกลับอย่างรวดเร็วที่สุด

สีหน้าของแสนรักก็ขุ่นเคืองขึ้นมาอย่างมาก

เขาจับมือจับตรงหน้าต่างเอาไว้ ดวงตาทั้งสองข้างมองไปที่เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นที่กำลังบินเข้ามาใกล้พวกเขาเข้าไปทุกที กลับขุ่นมัวมืดดำลงแล้ว ดำจนน่ากลัว เหมือนกับความมืดของท้องฟ้าที่มืดที่สุดที่กำลังใกล้เข้ามา

“ปัง——”

รถยนต์ที่วิ่งอยู่บนพื้นนั้น สุดท้ายแล้วก็หลบหลีกเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่บนฟ้าต่อไปไม่ไหว！

หลังจากนั้นก็มีเสียงที่ดังมากดังออกมา！

เห็นเพียงรถของพวกเขาก็เหมือนกับรถที่เปรมไตรกำลังขับคันนั้นในเมื่อสักครู่ แวบเดียวก็ถูกคลื่นลมขนาดใหญ่ของเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ทำให้พลิกคว่ำ มีเพียงในภาพยนตร์เท่านั้นถึงจะได้เห็นฉากนี้

แต่ว่ายังโชคดี เพราะว่าเฮลิคอปเตอร์ไม่ได้กระแทกพวกเขาเข้ามาโดยตรง คงจะพิจารณาถึงความปลอดภัยของตัวเอง ใช้เพียงใบพัดส่งแรงลมขนาดใหญ่ออกมา และก็ขาตั้งสองอันด้านล่างนั้นกระแทกลงมา

ดังนั้น รถคันนี้ของแสนรักพวกเขาแม้จะถูกทำให้พลิกคว่ำไปแล้ว

แต่ว่า ก็แค่พลิกออกไปไม่กี่เมตร หลังจากนั้นก็ถูกที่กั้นขอบถนนกั้นเอาไว้

“ท่านประธาน......ท่านประธานคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

บนศีรษะของดลธีเต็มไปด้วยเลือด

พลิกคว่ำลงมาแบบนี้ ไม่ว่าจะได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า คนที่อยู่ด้านในก็ต่างรับแรงกระแทกไม่ไหว โดยเฉพาะเขาที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ ในอกรู้สึกเหมือนกับว่าได้แตกสลายไปแล้ว

แสนรักไม่พูดอะไรออกมา

เพราะว่า ในหูของเขาตอนนี้ยังอื้ออยู่ ด้านหน้ายิ่งเป็นสีดำไปหมด

ในเมื่อสักครู่เขาชนเข้ากับที่นั่งด้านหน้าอย่างแรง จับมือจับตรงหน้าต่างเอาไว้ตลอด ก็ถูกเขาดึงออกมาแล้ว

ดังนั้น ในตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าอาการของตัวเองนั้นเป็นอย่างไรบ้าง เขารู้เพียงว่า ข้อมือของเขากับหน้าผากเจ็บปวดอย่างมาก ไม่น่าจะเป็นลางที่ดีสักเท่าไหร่

“ท่านประธาน?”

“……ไม่เป็นไร”ในที่สุดริมฝีปากบางที่ซีดขาวของเขาก็พูดออกมาสามคำ

ดลธีได้ยินแล้ว จึงวางใจลงได้

ตะกุยจากเก้าอี้ลุกขึ้นมา เขาอยากจะขับรถต่อ แต่ด้านหลัง เสียงของแสนรักลอยมา：“คุณมาด้านหลัง ผมขับเอง”

“ห๋า?”

ดลธีประหลาดใจขึ้นมาทันที

กลับพบว่า เขามองเห็น ปืนกลขนาดเล็กที่อัดกระสุนเต็มกระบอกถูกส่งมา