เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 24

@ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"ไม่มีบ้านช่องให้กลับกันรึไง" พัดชาถอนหายใจเบาๆอย่างเอือมระอาเมื่อเดินออกมาจากห้องนอนแล้วเห็นภาพที่คาดไม่ถึง มันน่าเหลือเชื่อที่เห็นเอริคกับพารันนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน แม้จะนั่งอยู่บนโซฟาคนละตัวก็ตาม แต่ไม่ง่ายเลยที่เสือสองตัวจะทนอยู่ในถ้ำเดียวกันได้นานขนาดนี้

"บอกไปแล้วนิว่าจะนอนที่นี่" เอริคตอบเสียงเรียบ

"แล้วเมื่อไหร่แกจะกลับไป" เธอหันไปถามพารัน พร้อมกับเอนตัวพิงกรอบประตูห้องนอน

"กูมีเรื่องจะคุยกับมึง"

"ถ้าเป็นเรื่องบนเตียงฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะ เลิกทำตัวเหมือนหมาหวงก้างได้แล้ว อย่าลืมสิว่าเราไม่เคยเป็นอะไรกัน ทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้"

"มึงอยากเป็นเพื่อนกับกูก็เรื่องของมึง แต่กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมึง ที่ผ่านมากูยอมเป็นแค่เพื่อนเพราะคิดว่ายังไงมึงก็ต้องเป็นของกูแค่คนเดียว"

"คำพูดสวยหรูแต่ความหมายเหมือนฉันเป็นของตายเลยนะ" พัดชาเหยียดยิ้มสมเพช "ฉันจะบอกแกอีกครั้งว่าฉันเบื่อความสัมพันธ์แบบนั้นแล้ว ตอนนี้เราอิสระทั้งสถานะและเรื่องบนเตียง แกมีสิทธิ์นอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ฉันเองก็เหมือนกัน"

"หึ คิดว่ากูจะฟูมฟายกับคำพูดของมึงรึไง" พารันควงมีดในมือเล่นโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าของพัดชา มุมปากหนาเหยียดยิ้มยากจะคาดเดา "อะไรทำให้มึงมั่นใจขนาดนั้นว่ากูจะปล่อยมึงไป ช่วยตอบกูหน่อย"

"..."

"ต่อให้ต้องตัดขามึงเพื่อให้มึงไปจากกูไม่ได้กูก็จะทำ มาดูกันว่ามึงจะหนีกูพ้นไหม"

"เอาความมั่นใจมาจากไหนว่าจะทำแบบนั้นได้ ฉันไม่ลดตัวลงไปเป็นกวางน้อยให้เสือมันขย้ำง่ายๆหรอก" คำขู่ของพารันไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้พัดชาเลยแม้แต่น้อย เธอรู้ว่าคนอย่างพารันทำอะไรได้บ้างเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่เธอไม่ใช่กวางน้อยที่จะยอมให้เขาไล่ต้อนได้ง่ายๆ

"ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ" เอริคหยัดกายลุกขึ้นหลังจากทนฟังมาสักพัก แล้วเดินผ่านหน้าพารันไปหาพัดชา "วันนี้จะอาบน้ำด้วยกันไหม"

"ไม่ล่ะ นายไปอาบเถอะ"

"แล้วคืนนี้จะไปทำงานที่ผับไหม"

"คงไม่ อยากนอนพักสักหน่อย" เขาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ตั้งท่าจะเดินเข้าไปในห้องนอน แต่ก็โดนพัดชาคว้าแขนไว้

"อยู่ด้วยกันแบบนี้นายโอเคเหรอ"

"ถ้ามันกลับไปคงโอเคกว่านี้" พัดชาถอนหายใจอย่างคิดไม่ตกเมื่อเหลือบมองไปข้างหลังเอริคแล้วเห็นสายตาดุดันของพารันกำลังมองมา ความไม่พอใจของเขาแสดงออกทางสีหน้าและแววตาอย่างชัดเจน

"ฉันไม่ได้อยากให้พวกนายสองคนนอนที่นี่นะ แต่ถ้าอยากนอนที่นี่ก็อย่าสร้างปัญหา ห้ามมายุ่งกับฉันด้วย ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน" เธอเอ่ยคาดโทษอย่างเอาจริง ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ล้มตัวนอนราบบนเตียงอย่างเหนื่อยหน่าย

"กล้านอนกับเมียคนอื่นก็ระวังตัวไว้"

"เหมือนตอนนี้พัดจะชัดเจนกับมึงแล้วนะ" เอริคเอี้ยวหน้ากลับไปเมื่อได้ยินคำขู่จากคนข้างหลัง "ชัดเจนมากด้วยว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ถ้ามึงแตะต้องพัดเมื่อไหร่กูจะทำให้มึงเจ็บกว่าร้อยเท่า"

"ผัวเมียกันมันต้องแตะกันอยู่แล้ว คนนอกอย่างมึงอย่าเข้ามาเสือกดีกว่า"

"คนอย่างกูแฟร์ๆอยู่แล้ว ถ้ามึงทำให้พัดมีความสุขได้จริงๆกูพร้อมจะหลีกทางให้ แต่คนอย่างมึงคงไม่มีปัญญาทำแบบนั้น"