เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 33

"แล้วถ้าตอนนี้ฉันอยากเปลี่ยนใจจะอนุญาตว่างั้น?"

"มีเหตุผลอะไรที่กูต้องอนุญาต กูเป็นคนหวงของมึงก็น่าจะรู้ดีนิ โดยเฉพาะเมียที่กูหวงเป็นพิเศษ"

"ทีหลังก็อย่าพูดถ้าทำไม่ได้"

"พูดแบบนั้นอยากเปลี่ยนใจรึไง" น้ำเสียงของพารันเข้มขึ้น เขาเหลือบมองเธออย่างไม่ชอบใจนัก ก่อนจะเอนตัวพิงกับพนักโซฟาอีกครั้ง

"ฉันจะเปลี่ยนใจหรือไม่เปลี่ยนใจมันขึ้นอยู่กับการกระทำของแก ทำตัวดีๆเข้าไว้ล่ะพ่อปีศาจ เพราะแม่มดอย่างฉันพร้อมจะหันหลังให้แกทุกเมื่อถ้าแกทำให้ฉันผิดหวังหรือเสียใจ"

"กับผัวนี่ขู่ได้ขู่ดี กูตามใจขนาดนี้ยังมองไม่เห็นความน่ารักของกูอีก หรือแม่มดอย่างมึงมันไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็น"

"แล้วปีศาจอย่างแกมีหัวใจรึไง"

"ปีศาจส่วนใหญ่ไม่เก็บหัวใจไว้กับตัวเองหรอก" เขาแกว่งแก้วไวน์เล่น ขณะที่ดวงตาคมยังไม่ละไปจากใบหน้าสวยหวานของคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน "ส่วนหัวใจของกูก็เก็บไว้ที่มึงไง เพราะงั้นมึงเลยเป็นจุดอ่อนของกู"

"..." แม้จะไม่ใช่ถ้อยคำหวานซึ้งแต่ก็ทำให้รอยยิ้มเขินอายปรากฏขึ้นบนใบหน้าสะสวยของคนฟังได้ไม่ยาก ทั้งที่รู้จักกันมานานจนคิดว่าคงจะไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นแล้ว แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาวมัธยมปลายที่เพิ่งโดนเด็กหนุ่มที่ตัวเองแอบชอบสารภาพรักเป็นครั้งแรก

"หน้าแดงขนาดนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขิน"

"เป็นใครก็ต้องเขินไหม? จู่ๆคนปากหมาอย่างแกมาพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้า ขนลุกแฮะ"

"ช่วงนี้มึงเสียอาการบ่อยนะ"

"อยากล้ออะไรก็ตามสบาย ฉันลงไปเล่นน้ำดีกว่า" เธอหยัดกายลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แล้วเดินตรงไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าที่วางอยู่บนเตียง

"ถ้าบอกก่อนว่าจะพามาทะเลฉันคงแวะไปเอาชุดว่ายน้ำสวยๆที่คอนโดก่อน"

"แล้วของที่กูเตรียมมาให้มันไม่สวยตรงไหน"

"รสนิยมของแกมันห่วยแตกชะมัด มีแต่บิกินี่สีดำ ไม่เห็นมีสีสดใสบ้างเลย ใส่สีดำตลอดมันน่าเบื่อรู้ไหม" พัดชามองชุดว่ายน้ำในกระเป๋าที่พารันเป็นคนเตรียมให้แล้วได้แต่ถอนหายใจพรืดใหญ่ ถึงอย่างนั้นก็ยังหยิบมันออกมา

"แม่มดอย่างมึงเหมาะกับสีดำนะ สีอื่นก็สวยดี แต่กูชอบเวลามึงใส่ชุดว่ายน้ำสีดำกับสีแดง เห็นแล้วอยากจับกระแทกคาชุดว่ายน้ำทุกที" ดวงตาคมไล่มองเรือนร่างอรชรอย่างหื่นกระหาย พารันเลียริมฝีปากเบาๆเมื่อพัดชาถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเพื่อเปลี่ยนมาใส่ชุดว่ายน้ำ ท่าทางอ้อยอิ่งของเธอราวกับกำลังจะยั่วยวนเขาอย่างไรอย่างนั้น

"เตรียมชุดว่ายน้ำให้ฉันเอง แถมพาฉันมาเที่ยวทะเลอีก ไม่หวงเหรอ?"

"หวง แต่มันน่าสนุกดีที่เห็นผู้ชายคนอื่นมองมึงตาเป็นมันแต่ไม่มีสิทธิ์สัมผัสตัวมึงเหมือนกู มันทำให้กูรู้สึกเหนือกว่าผู้ชายพวกนั้น" เขาวางแก้วไวน์ในมือลงในตอนที่พัดชาเดินนวยนาดเข้ามานั่งคร่อมหน้าตักแกร่งทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย "อยากอวดให้คนอื่นรู้ว่ามึงเป็นเมียกู เป็นผู้หญิงของกูคนเดียว ต่อให้อยากเอื้อมถึงมึงแค่ไหนก็ไม่มีปัญญาทำได้ เพราะมึงเป็นของสูงของกู"