เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 21

"เธอเมามากแล้วนะ ไปนอนในห้องเถอะ"

"อื้อ~ เหมือนจะเมาจริงๆนะเนี่ย" พัดชาทิ้งศีรษะลงบนพนักโซฟาอย่างหมดแรงพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ ร่างกายเหมือนจะหมดเรี่ยวแรงเอาเสียดื้อๆหลังจากดื่มเหล้าเข้าไปมากพอสมควร "แต่ถึงจะเมาฉันก็ยังมีสตินะ"

"เข้าไปนอนในห้องเถอะ คืนนี้ฉันจะนอนเป็นเพื่อน"

"ทำไมต้องทำร้ายตัวเองขนาดนั้น"

"..." คำถามของพัดชาทำให้เอริคนิ่งไป ก่อนที่ต่อมาจะวางแก้วเหล้าในมือลง แล้วช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว พาเข้าไปในห้องนอนทันที

"ถึงจะนอนด้วยกันแต่ก็ไม่มีอะไรกันอยู่ดี นายจะทรมานตัวเองไปถึงไหน"

"มันก็เป็นแบบนั้นมาตลอดอยู่แล้วนิ ฉันอดทนได้ก็แล้วกัน ไม่ต้องห่วงหรอก"

"หึ ไม่แปลกใจเลยนะที่ฉันกับนายคบกันได้นานขนาดนี้" พัดชาหลับตาพริ้มทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับผ้าปูที่นอนเย็นเฉียบ มุมปากบางเหยียดยิ้มสมเพช "ไม่รู้ว่าฉันกับนายใครโง่กว่ากัน"

"ไม่อยากโง่ก็ตื่นได้แล้ว" เอริคหย่อนตัวนั่งลงบนขอบเตียง พร้อมกับยื่นมือเข้าไปลูบแก้มนวลเบาๆ "ไอ้พารันมันต้องการแค่ร่างกายของเธอ กลับมาเป็นคนเดิมได้แล้วพัดชา อย่ากลัวที่จะทำร้ายมัน"

"ขอบคุณที่ปลุกฉันให้ตื่น ฉันฝันหวานนานเกินไปจริงๆ" เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับกุมมือหนาไว้หลวมๆ "ขอโทษที่ทำร้ายนายไปด้วย"

"แม่มดอย่างเธอไม่เหมาะจะพูดอะไรแบบนั้นหรอก อย่าพูดมันออกมาอีก พัดชาคนเดิมเข้มแข็งกว่านี้"

"ฉันก็ยังเป็นฉันคนเดิม ตัวตนเดิมมันยังอยู่ แค่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปเท่านั้นแหละ"

"ฉันอยากแย่งเธอคืนมา" เขาโน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ ค่อยๆวางหน้าผากลงบนหน้าผากของเธอ "แค่เธอเอ่ยปากอนุญาต ฉันจะแย่งเธอกลับมา"

"อยู่ด้วยกันมาตั้งนานยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันมันเป็นพวกร้ายกาจ เดี๋ยวก็เจ็บอีกหรอก"

"ฉันควรดีใจใช่ไหมที่เธอแคร์ความรู้สึกของฉัน"

"อย่าตัดพ้อเหมือนฉันไม่เคยแคร์นายเลยสิ ไปอาบน้ำเถอะ ฉันอยากพักผ่อนแล้ว"

"ฉันเกลียดรอยพวกนั้นบนตัวเธอชะมัด เธอชอบทำอะไรไม่เก็บหลักฐานอยู่เรื่อย"

"ไปอาบน้ำได้แล้ว" พัดชาดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง พร้อมกับขยี้ผมเอริคเบาๆ "แต่ไม่มีชุดนอนให้ใส่นะ คงต้องแก้ผ้านอนแล้วแหละ ระวังฉันอดใจไม่ไหวจับนายกินก็แล้วกัน"

"ก็ภาวนาให้เป็นแบบนั้น" คำพูดทีเล่นทีจริงของพัดชาเรียกรอยยิ้มมุมปากจากเอริคได้ไม่ยาก เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วถอดเสื้อผ้าต่อหน้าพัดชาอย่างไม่อาย

"คิดจะอ่อยฉันรึไง"

"มาอาบน้ำด้วยกันสิ จะนอนทั้งอย่างนั้นรึไง ไม่ล้างเครื่องสำอางออกเดี๋ยวก็เป็นสิวหรอก"

"..."

"แม้แต่อาบน้ำด้วยกันก็ไม่ได้แล้วเหรอ"

"บอกตอนไหนว่าไม่ได้" เธอค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น นวดคลึงขมับเบาๆ แล้วถอดรองเท้าส้นสูงออก ก่อนจะเดินผ่านหน้าเอริคเข้าไปในห้องน้ำทันที

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังเล็ดลอดเข้ามาในห้องนอนทำให้เอริคที่กำลังจะเดินตามเข้าไปในห้องน้ำหยุดฝีเท้าชะงัก เขาเอี้ยวหน้ากลับไปมองข้างหลัง เมื่อเห็นพัดชาหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วจึงเลือกที่จะเดินออกไปดูเอง