เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 92

"ลงโทษผมแล้วงั้นเราก็ดีกันเหมือนเดิมแล้วนะครับ" คาไลน์อมยิ้มแก้มปริกับความน่ารักน่าเอ็นดูของเจ้านายตัวน้อย แม้บางครั้งความไร้เดียงสาของเธอจะทำให้เขาลำบากใจ แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำให้เขาชื่นใจจนหายเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน

"คายายว่าหนูดื้อ"

"เมื่อกี้คุณหนูดื้อจริงๆ แต่ตอนนี้เป็นเด็กดีแล้วครับ ถ้าเป็นเด็กดีนั่งรออีกสองชั่วโมงให้ผมเคลียร์งานเสร็จก่อนแล้วค่อยไปเล่นกันจะน่ารักกว่านี้มากเลยครับ"

"หนูดื้อ~ คายายหอมแจ้มหนูเยย" เด็กน้อยมองใบหน้าหล่อเหลาตาแป๋ว ก่อนจะค่อยๆเอียงแก้มป่องแดงระเรื่อให้ ทำเอาคาไลน์อดใจไม่ไหวในความน่ารักของเธอจนต้องกดจมูกโด่งคมลงบนแก้มป่องฟอดใหญ่

"หอมแจ้มแย้วหนูจาไม่ดื้อ"

"งั้นคงต้องหอมทุกวันใช่ไหมครับ เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณหนูก็ดื้อเหมือนเดิม"

"ถ้าคายายไม่หอมแจ้มหนูจาดื้อทุกวันเยย~"

"งั้นพรุ่งนี้ค่อยหอมใหม่ แต่ตอนนี้ผมขอเคลียร์งานก่อนได้ไหมครับแล้วค่อยไปเล่นกัน คุณหนูอยากอ่านหนังสือไหมครับ หรือจะนอนเล่นดี" เพลลินส่ายหน้าพัลวันแล้วค่อยๆนั่งลงบนหน้าตักแกร่งอีกครั้ง หันหน้าเข้าหาโต๊ะทำงาน หยิบเอกสารที่วางอยู่ตรงหน้ามาพิจารณาดู

"คายายหนูอ่านออก"

"จริงเหรอครับ? ผมสอนให้คนหนูหัดอ่านหัดเขียนได้ไม่กี่เดือนเองนะ อ่านออกตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียนอนุบาลแบบนี้สงสัยต้องวัดไอคิวหน่อยแล้วมั้งครับ"

"หนูเจ่งไหม"

"เก่งครับ แต่อ่านออกหมดเลยเหรอ" เด็กน้อยส่ายหน้าปฏิเสธ แล้ววางเอกสารไว้ที่เดิมของมัน พร้อมกับเอนตัวพิงแผงอกแกร่ง

"คายายหนูคิดเถิงเอยิก เอยิกอยู่หนาย~"

"เอริคไปทำงานครับ"

"หนูยักเอยิก อยากจามีน้องกับเอยิก หนูจาอยู่กับเอยิกเหมือนปาป๊ากับมามี๊ อยู่กับคายายด้วย"

"ไม่ได้ครับ คุณหนูต้องรักผู้ชายคนเดียวเท่านั้น เพราะนายหญิงกับนายใหญ่รักกันเลยอยู่ด้วยกันได้ คุณหนูมีหัวใจดวงเดียวต้องใช้มันกับคนที่คุณหนูรักเท่านั้นครับ"

"จำไมต้องคนเดียวหย๋อ~ หนูมีหัวจายดวงเดียวแต่จาแบ่งให้ทุกคนเท่าๆกันเยย" คาไลน์ถอนหายใจเบาๆอย่างไม่คิดตก บางครั้งความไร้เดียงสาของเพลลินก็ดูฉลาดกว่าเด็กในวัยเดียวกัน นั่นเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียของเธอ เพราะเธอเรียนรู้ทุกอย่างได้เร็วกว่าเด็กคนอื่น แต่ก็ยังไร้เดียงสาจนน่าเป็นห่วง

"คุณหนูน่าจะไอคิวสูงเลยมีความคิดแบบผู้ใหญ่เข้ามาแทรกนิดหน่อย แต่คุณหนูจะพูดเรื่องของผู้ใหญ่ด้วยหน้าตาไร้เดียงสาแบบนั้นไม่ได้นะครับ เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าแก่แดด"

"มันคืออาใยหย๋อ"

"เฮ้อ~ เอาเป็นว่ามันไม่ใช่เรื่องดีก็แล้วกันครับ ถึงเวลาเมื่อไหร่เดี๋ยวคุณหนูก็ได้เรียนรู้เอง และจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมห้ามพูดอะไรแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นอีกนะครับ"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เพื่อน(ไม่)สนิท