เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 231

คะนึงนิตย์สบตากับผ้าไหม และดูเหมือนจะมีสติขึ้นเล็กน้อย มีบางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาสีแดงและบวมของเธอ

ผ้าไหมรู้สึกว่าคุณนายยอมฟังคำพูดของเธอ ดังนั้นจึงหลีกทางให้

คะนึงนิตย์ลากสังขารที่น่าเวทนาของเธอออกจากวอร์ดและเดินไปที่ห้อง 606... เธอถ่ายทอดอารมณ์ทั้งหมดของเธอไปยังนภาลัย

คิดว่าถ้าไม่มีหล่อน ลูกของเธอก็จะไม่เป็นอะไร

ในเวลานี้ ไวศิษฎ์อยู่ในห้องทำงานของหมอ เขาดูเนื้อหาในรายการและเซ็นชื่อในตอนท้าย

ได้ยินคำแนะนำของหมอพูดว่า “ต้องกินยาให้ตรงเวลานะครับ ถึงจะขมไปหน่อย แต่ก็ต้องทนเอา”

“ครับ ขอบคุณครับ คุณหมอ” ไวศิษฎ์โค้งคำนับเขา

“จริงสิ คุณต้องดูใบนี้แล้วเซ็นชื่อด้วย”

“ได้ครับ”

ที่ประตูวอร์ด 606 คะนึงนิตย์ซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธยืนนิ่ง

เธอยกมือขึ้นแล้วผลักเปิดประตูอย่างเฉยเมย

นภาลัยนั่งพิงอยู่หัวที่เตียง เมื่อได้ยินเสียงนั้นก็ลืมตาขึ้น เจอเข้ากับดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยโกรธคู่นั้น

หน้าอกของเธอหดตัวกะทันหัน

เธอไม่อยากเชื่อเลย ทำไมคะนึงนิตย์ถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?

คะนึงนิตย์เดินไปหาเธอทีละก้าว ท่าทางนั้นแทบรอไม่ไหวที่จะดึงเธอทั้งเป็น

โดยไม่ต้องรอให้นภาลัยตอบสนอง เธอคว้าข้อมือที่เรียวยาวแล้วดึงอย่างแรง

“อ๊ะ!” ร่างผอมบางของหญิงสาวถูกโยนลงจากเตียง เหยียบพื้นเย็นเยียบด้วยเท้าเปล่า ราวกับว่าข้อมือของเธอกำลังจะถูกทำลาย

“คุณจะทำอะไรคะ?” นภาลัยขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและพยายามจะหลุดพ้น “ฉันหายตัวออกมาแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?”

คะนึงนิตย์จ้องไปที่เธออย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรเ และลากเธอออกไปทันที

“คุณจะทำอะไร คุณพาจะไปไหน?” นภาลัยไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการนั้นได้ เธอพบว่าอีกฝ่ายนั้นเสียสติไปแล้ว

คนตัวเล็กและไร้กำลังอย่างเธอทำอะไรไม่ถูกและถูกนำออกจากวอร์ดอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยฉันนะ มีอะไรก็พูดกันดีๆ สิ” นภาลัยไม่ตะโกนในสถานที่สาธารณะเช่นโรงพยาบาล แต่เดินกลับตามเธออย่างเชื่อฟังและถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณจะพาฉันไปไหน?”