เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 251

ภีมพลเดินเข้าไปในห้องโถงอันโอ่อ่างดงาม ภายใต้แสงไฟสะท้อน ใบหน้าของเขาดูเข้มขรึมเป็นพิเศษ เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ พร้อมออร่าของเกียรติศักดิ์ศรีที่มีโดยกำเนิด

ไม่ว่าจะเป็นทรงผมหรือเครื่องแต่งกายล้วนเปี่ยมไปด้วยความประณีตพิถีพิถัน

“สวัสดีค่ะคุณภีม”

“สวัสดีค่ะคุณภีม！”

“สวัสดีค่ะคุณภีม！”

ชื่อเรียกต่างกัน แต่กลับมีน้ำเสียงแสดงความเคารพเช่นเดียวกันผู้บริหารระดับสูงของบริษัทบางคนอายุมากกว่าเขาถึงสองเท่า แต่พวกเขากลับยอมรับในตัวเขาอย่างเต็มใจ

เขาพยักหน้ารับ แต่ไม่ได้หยุดฝีเท้า

ในรถวอลโว่ที่ขับด้วยความรวดเร็ว

นภาลัยที่เปียกโชกถูกพันด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่กำลังนั่งอยู่ข้างคนขับ ภาพเหตุการณ์นั้นยังคงแวบอยู่ในหัวไม่หยุด ราวกับเป็นภาพหลอน

เป็นภีมพล เขาปรากฏตัวแล้ว……

ไวศิษฎ์กำลังขับรถอยู่ จ้องมองตรงไปข้างหน้าด้วยดวงตาลึกลับและเย็นนิ่ง สายตาของเขาลึกจนอ่านไม่ออก และนิ้วมือที่จับพวงมาลัยก็ส่งเสียงดังกึกกึก

ในใจของเขาเก็บกดความโกรธเอาไว้อย่างไม่สามารถอธิบายได้ ราวกับจะแผดเผาตัวเองให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

รถวิ่งไปด้วยความเร็ว ในขณะที่มีฝนเทอยู่ข้างนอกกระจกรถ！

นภาลัยกลับมาได้สติจึงได้รับรู้ถึงความเร็วของรถ อันตรายมาก! เธอหันไปมองเขาด้วยความตกใจ

เมื่อรู้สึกถึงความโกรธที่เขาอดกลั้นเอาไว้อย่างเงียบๆ นภาลัยก็กะพริบตาที่เต็มไปด้วยม่านน้ำตา ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ชั่วขณะ

เวลาผ่านไปจากวินาทีเป็นนาที

รถขับเข้าไปในวิลล่าติดวิวทะเลอย่างรวดเร็ว และหยุดนิ่งสนิทด้วยเท้าข้างหนึ่งที่เหยียบเบรก

เขาลืมตาขึ้นแล้วถามเสียงเย็น “ใครทำร้ายเธอ？”

เธอพลันตกใจ “ไม่มีใครทำร้ายฉัน”น้ำเสียงของเธอสงบนิ่ง แต่เธอกลับตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง เขาโกรธเรื่องนี้เองเหรอ？

“ไม่พูดใช่ไหม？”ในดวงตาของไวศิษฎ์เผยให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมเล็กน้อย “งั้นก็ดี พรุ่งนี้ฉันจะไปดูกล้องวงจรปิดที่ทีเอ็ม กรุ๊ป”

“ไม่ต้อง！”นภาลัยตื่นตระหนก “ฉันไม่อยากจะยุ่งอะไรกับพวกเขาอีก นายอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่! ฉันสัญญากับนายว่าฉันจะไม่ไปหาเขาอีกต่อไปแล้ว！”

“ตกลงแล้วคือใคร？”เขายังคงยืนกรานที่จะเอาคำตอบให้ได้ในวันนี้

นภาลัยเห็นแสงอันตรายส่องประกายในดวงตาของเขา ถ้าเธอไม่บอก เขาจะไปดูกล้องวงจรปิดจริงๆ เหรอ？

“ญาณี”นภาลัยยอมแล้ว“นายคิดจะทำอะไร？”

“ช่วยเธอเอาคืน ญาณีจะได้ไม่คิดว่ารังแกเธอได้ง่ายๆ”เมื่อพูดจบเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ กางร่มออกและเปิดประตูรถข้างคนขับ

นภาลัยหันไปมองเขาและ“ช่างมันเถอะ อย่างไรต่อไปพวกเราก็จะไม่เกี่ยวข้องใดๆ กันอีกอยู่ดี”

เขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ มีเพียงใบหน้าของเขาที่เย็นชามาก เห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่ยอมช่างมัน

นภาลัยไม่เข้าใจเขา ทำไมเขาจึงโกรธขนาดนี้？

หรือเขาแค่จะเบี่ยงเบนความโกรธของเขา? เลยมองหาใครสักคนที่จะมาเป็นกระสอบทราย？

เธอลงจากรถและเดินไปที่ห้องรับแขกด้วยกันกับเขา “เธอเป็นห่วงนายมาก อย่าทำลายความสัมพันธ์ของพวกนายเพราะฉันเลย！”

เขานิ่ง จะทำลายหรือไม่ทำลาย ไวศิษฎ์มีคำตอบของเขาเอง

รีพัลส์เบย์

รถลินคอล์นคันหนึ่งขับออกไปอย่างช้าๆ มุ่งหน้าฝ่าสายฝนที่ตกหนักไปยังเอเมอรัลด์เบย์

คะนึงนิตย์นั่งอยู่คนเดียวที่เบาะด้านหลังของรถ สายตาของเธอเปี่ยมด้วยความมาดมั่น

เธอส่งคนไปรับแชมป์กับขวัญข้าว เรื่องง่ายๆ ขนาดนี้กลับล้มเหลว เพียงเพราะเด็กๆ ไม่ยอมไป！

พ่อบ้านปวิธกับป้าโสนจงใจอย่างเห็นได้ชัด！

และก่อนหน้านี้ก็ไม่ยอมบอก เธอเพิ่งได้ทราบข่าว ส่วนภีมพลเองก็กลับมาแล้วด้วย

“สมชัย ขับเร็วๆ หน่อยสิ！”

“ครับ คุณนาย”

เธอต้องพาเด็กๆ ออกไป ก่อนที่ภีมพลจะกลับเอเมอรัลด์เบย์！

ญาณีกับภีมพลต้องแต่งงานกันโดยเร็วที่สุด แม้แต่เลิกงามยามดีเธอก็หาไว้เสร็จสรรพแล้ว

เมื่อพวกเขาทั้งสองคนมีลูก แล้วแชมป์กับขวัญข้าวค่อยกลับมาก็ได้ พอถึงตอนนั้นคะนึงนิตย์ก็จะไม่กลัวอะไรสักนิด

ลูกชายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ร่างกายของเขาคงไม่เหมือนเมื่อก่อนแน่นอน

ญาณีสามารถรับผิดชอบภาระงานแทนเขาได้ ถ้าเขาแต่งงานกับเธอ เธอจะมุ่งมั่นที่จะทำงานให้บริษัทด้วยแรงใจทั้งหมด นี่ถือได้ว่าคะนึงนิตย์ใช้ประโยชน์จากญาณี

ความจริงแล้วภีมพลก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เขาดีขึ้นมากหลังจากพักไป 3 เดือน เขาเปี่ยมไปด้วยพลังและดูอ่อนกว่าวัยมาก

ทีเอ็ม กรุ๊ป ในห้องท่านประธานบริษัทที่สวยงามครบครัน

ภีมพลสวมเสื้อเชิ้ตสีดำภีมพลสวมเสื้อสีดำยืนเอามือไขว้หลังอยู่ข้างหน้าหน้าต่างสูงจากพื้น เขากำลังฟังการรายงานของวริศเกี่ยวกับโครงการล่าสุดของเขา ตั้งแต่สำนักงานใหญ่ไปจนถึงสาขาย่อย ตั้งแต่งานสำคัญไปจนถึงงานยิบย่อย

วริศจัดแจงเป็นระเบียบและชัดเจน และท่านประธานก็ฟังอย่างตั้งใจ

“มีเท่านี้ครับ คุณภีม ”น้ำเสียงของวริศอ่อนโยน “หลังจากนี้นโยบายเกี่ยวกับบริษัทท่านจะเป็นผู้ตัดสินใจ ผมก็จะเบาลงเยอะครับ”

ภีมพลหันไปมองเขา “ช่วงนี้คุณทำงานหนักมากแล้ว”

เขาจำวริศกับกรินทร์ได้

“เป็นหน้าที่ครับ”วริศกลับไม่กล้าสบตาเขา เพราะมีบางสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกผิดอยู่ตลอด