เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 313

เมื่อนึกถึงตอนที่เขาจากไปโดยไม่ล่ำลาในห้องผู้ป่วย นภาลัยไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก

เขากำลังโกรธ แต่ไม่รู้ว่าโกรธเพราะอะไร

ภีมพลมองไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร เพียงแต่เหยียบคันเร่งไม่หยุด

นภาลัยมองเขาที่กำพวงมาลัยแน่น ดูเหมือนจะมีความโกรธอยู่ในใจ นั่นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “คุณจะพาฉันไปไหน?”

เขาไม่ตอบ แต่กลับเหยียบคันเร่งจนสุด ความเร็วของรถเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!นภาลัยคาดเข็มขัดนิรภัย เธอนั่งรถด้วยความหวาดกลัว

บรรยากาศในรถดูอึมครึมมาก

ภีมพลมีความคิดมากมายอยู่ในใจ เขาอยากจะหนีไปกับเธอ พาเธอไปสุดขอบโลก

จนกระทั่งเขาจอดรถไว้บนชายหาด นภาลัยจึงรู้สึกโล่งใจในที่สุด

แต่เธอไม่กล้าที่จะมองเขาโดยตรง ดังนั้นเธอจึงไม่สบสายตาของเขาเลย

ทันใดนั้นภีมพลก็หันกลับมา ใช้มือจับคางเธอไว้และประทับจูบลงไป

เธอลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ

ภีมพลจูบเธอซ้ำไปซ้ำมา เธอไม่สามารถดิ้นหลุดจากพันธนาการนั้นได้เลย เพราะฝ่ามือใหญ่ของเขา

ลมหายใจอุ่นค่อยๆ โอบล้อมตัวเธอ หัวของนภาลัยค่อยๆ ว่างเปล่า... ดูเหมือนไม่ใช่ความจริงเลย!

นี่เป็นความฝันงั้นเหรอ?

นี่คงเป็นความฝันสินะ

เธอไม่ขัดขืน ริมฝีปากเย็นเยียบของเธอทำให้ภีมพลหลงใหล และอดไม่ได้ที่จะจูบให้ลึกลงไปอีก

เมื่ออุณหภูมิร่างกายร้อนขึ้นเรื่อยๆ ขนตาของนภาลัยก็สั่นสะท้าน

เมื่อจูบหยุดลง หน้าของเธอก็แดงก่ำ

ภีมพลกอดเธอไว้แน่น “ผมขอโทษ”

หัวใจของนภาลัยเต้นระรัว

เขากำลังขอโทษเหรอ?

ภีมพลรู้สึกว่าร่างกายของเธอแข็งทื่อและดูเหมือนอุณหภูมิร่างกายจะผิดปกติไป ดังนั้นเขาจึงปล่อยอย่างรวดเร็วโดยรับรู้ได้ว่าเธอกำลังรู้สึกกลัว

เขาจับไหล่ของเธอ น้ำตาของภีมพลหยดลงไปที่หน้าท้องของเธอด้วยความเศร้า