เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 314

ไม่ไกลออกไป ผ้าไหมถือชามผลไม้และจ้องไปที่ผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างไม่พอใจ

ทำไมยัยน่ารำคาญจัง

รีบร้อนเกินไปหรือเปล่า?

“แม่คะ หนูขอร้อง!” ญาณีเงยหน้าขึ้น ผมยาวของเธอเปิดออกเผยให้เห็นแก้มที่บวมเล็กน้อย

“หน้าเธอไปโดนอะไรมาน่ะ?” คะนึงนิตย์ถามอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะก้มลงมองใกล้ๆ

อีกฝ่ายตกใจมากจนรีบเอามือปิดหน้าด้วยหัวใจเต้นแรง “ฉันบังเอิญไปชนกับบางอย่างเข้าค่ะ” เธออายมากจนแทบจะทรุดแผ่นดินหนี “แม่คะ ช่วยเลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้นด้วยค่ะ!หนูรอไม่ไหวแล้ว”

ตราบใดที่ภีมพลและนภาลัยยังเกี่ยวข้องกันอยู่ เธอก็ไม่สามารถสงบลงได้ ญาณีก็เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้เช่นกัน

คะนึงนิตย์พยุงเธอขึ้น “ทำไมถึงอยากแต่งเร็วกว่ากำหนด เกิดอะไรขึ้น? บอกฉันที”

“ฉันเห็นกับตาว่านภาลัยยั่วยวนภีมพลค่ะ” เธอยืนขึ้นพร้อมร่องรอยของความเกลียดชังในดวงตา “เธอพาภีมพลกับเด็กๆ ไปถ่ายรูปครอบครัว แถมยังเป็นข่าวดังด้วยนะคะ”

คะนึงนิตย์ตกตะลึง วันนี้เธอไม่ได้เช็คโทรศัพท์

เมื่อหยิบมือถือออกมาเปิดหน้าเว็บ ใบหน้าของคะนึงนิตย์ก็เปลี่ยนไป

นี่มันพาดหัวข่าวตระกูลกงพลีทั้งนั้นเลย!

ข่าวในแง่ลบมักน่าจับตากว่าข่าวในแง่เสมอ ส่วนความคิดเห็นนั้นไม่สามารถทนอ่านได้เลยญาณี ญาณีพูดต่อว่า “เธอจงใจหมดสติในอ้อมแขนของภีมพล ภีมพลส่งเธอไปที่โรงพยาบาล พอฟื้นก็มาสั่งสอนฉันที่ห้องวอร์ด แถมยังสนับสนุนให้ภีมพลลงไม้ลงมือกับฉัน...”

“อะไรนะ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” คะนึงนิตย์โกรธจัด

แต่ผ้าไหมไม่เชื่อ เพราะคุณนายไม่ชอบนภาลัยอยู่แล้ว และมักจะเข้าข้างคุณญาณีมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงสูญเสียความเป็นกลางและเข้าข้างอีกฝ่ายอย่างมืดบอด

คนเราจะฟังความแค่ข้างเดียวได้ยังไง?

คุณนภาสั่งสอนคนฉลาดอย่างคุณญาณี นั่นแปลว่ามันต้องมีเหตุผล

เธอก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว วางจานผลไม้ลงบนโต๊ะกาแฟอย่างแรง และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทักทายเธอ “สวัสดีค่ะ คุณญาณี”

ญาณีไม่มีเวลาแม้แต่จะสนใจหรือมองเธอ

เธอจับมือคะนึงนิตย์ “คุณป้า คุณช่วยจัดงานแต่งงานก่อนกำหนดได้ไหมคะ? ยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว ฉันไม่อยากให้เรื่องมันยืดเยื้ออีก นภาลัยน่ากลัวเกินไป”

“ก็ได้” คะนึงนิตย์เองก็ไม่อยากให้เรื่องราวยืดเยื้อ โดยไม่ต้องพูดถึงนภาลัย “ฉันจะหาคนดูฤกษ์ให้อีกครั้งนะ”

ผ้าไหมตกตะลึง

“อาทิตย์หน้าก็แล้วกัน” คะนึงนิตย์กล่าว “ถ้าเธอแต่งงาน แล้วนภาลัยยังเป็นแบบนี้ต่อไป หล่อนจะเป็นมือที่สามที่ไร้ยางอายที่สุดเลย”

เมื่อแม่เห็นด้วย ญาณีก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อารมณ์ของเธอมั่นคงขึ้นมาก

ผ้าไหมเหลือบมองญาณีและบ่นในใจ... ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นมือที่สาม

ณ ริมชายหาด

ลมทะเลสดชื่นพัดเข้ามาทางหน้าต่าง

แสงแดด หาดทราย ต้นไม้เขียวขจีและเรือใบทำให้ทิวทัศน์ดูสวยงาม

ภีมพลนั่งและนภาลัยอยู่บนรถด้วยกัน

ความจำของเขายังไม่กลับมา เขาแค่ดูวิดีโอจากกล้องวงจรปิด เพียงเท่านั้นก็ทำให้ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

“ฉันจะไม่แต่งงานกับเธอ” เสียงของภีมพลแหบแห้ง “ถึงผมจะจำอดีตของเราไม่ได้ แต่ผมรู้สึกว่าคุณเป็นคนพิเศษ ทำให้ผมอยากใกล้ชิดกับคุณมากขึ้นเพื่อทำความรู้จักกันอีกครั้ง”

เมื่อนภาลัยได้ยิน เธอก็เงียบโดยไม่รู้จะตอบอย่างไร

เธอสัญญากับป้านิตย์ และสัญญากับไวศิษฎ์ด้วย...

“ให้โอกาสผมได้ไหม?” ภีมพลถาม “อย่ากลับไปหาเขาอีกเลยนะ อยู่กับผมเถอะ เราจะเริ่มต้นใหม่”

“คุณจะจัดการยังไง?” เธอหันมามองและถาม “ทุกคนรู้ว่าคุณกำลังจะแต่งงานกับญาณี! มันเป็นงานแต่งงานทุกคนต่างพากันคาดหวังนะ”

“ผมไม่สนใจสายตาของโลกภายนอกหรอก” เขากลั้นความเศร้าและกุมมือเธอไว้ “ทำไมคุณถึงไปจากผม แม่ผมบังคับคุณหรือเปล่า?”

“เปล่า” นภาลัยยังคงมีสติอยู่บ้าง เธอดึงมือออกจากฝ่ามือของเขา “ก็แค่...ไม่รักแล้ว เหนื่อยแล้ว ฉันแค่อยากจะหยุด”

เธอไม่อยากทำให้เรื่องแย่ลงไปมากกว่านี้ เพราะทุกอย่างมันแย่มากพอแล้ว