เมื่อมองเห็นความเฉยเมยของเธอ ดวงตาของภีมพลก็ฉายแววความเจ็บปวด
เขาไม่มีทางเชื่อคำที่เธอเพิ่งพูดออกมา
นภาลัยเหลือบมองเขาอย่างไร้ความรู้สึก “คุณคิดว่าตัวเองยิ่งไหนมาจากไหน? ทำไมคุณต้องได้ทุกอย่าง? คิดว่าโลกนี้มันหมุนรอบตัวคุณเหรอ?”
“คุณไม่รักผมเหรอ?” ภีมพลมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
“ไม่รัก”
“ในเมื่อคุณไม่รักผม ทำไมคุณถึงต้องคุกเข่าขอร้องเขาด้วยล่ะ?” เขาขมวดคิ้วถาม “ทำไมต้องเอาความสุขทั้งชีวิตไปเดิมพันแบบนี้?”
นภาลัยรู้สึกวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอละสายตามองไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่าง
ภีมพลให้คำมั่นสัญญา “ให้เวลาผมจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน ผมจะไม่ทำให้มือของคุณต้องแปดเปื้อนอย่างแน่นอน”
“ต่อให้ทั้งโลกจะรู้ว่าผมต้องแต่งงานกับเธอ แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย คุณเองก็น่าจะรู้” เขามองหน้าของเธอเหมือนกับเด็ก
มันเหมือนทั้งคำสัญญาและคำอธิบายในเวลาเดียวกัน “ไม่เคยจูบ ไม่เคยทำอะไรที่คู่รักทำกัน”
เรื่องนี้นภาลัยเชื่ออย่างสนิทใจ
ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้รักญาณี และแน่นอนว่าต่อไปเขาก็จะไม่รักหล่อน
ความสัมพันธ์และความรู้สึกของคนนั้นเป็นเรื่องแปลก
คนที่รักกันจริงๆ ต่อให้ต้องจากกันก็ยังอยากเห็นกันและเริ่มต้นกันใหม่อยู่เสมอ
“ส่งฉันกลับหาศิษฎ์เถอะ” นภาลัยรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย “ไม่ว่าฉันจะอยู่กับเขาต่อไหม แต่ฉันจะไม่อยู่กับคุณ”
“ทำไม?” ภีมพลรู้สึกดีใจ นั่นแปลว่าเธอไม่ได้อยู่กับไวศิษฎ์
“ไม่มีเหตุผล” เธอตอบอย่างไร้อารมณ์ “ฉันจะพยายามไม่เจอคุณอีก และฉันหวังว่าคุณจะไม่มาหาฉันเหมือนกัน”
เมื่อได้ยินดังนั้น ภีมพลก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง
เธอจะตัดความสัมพันธ์กับเขาอีกแล้วใช่ไหม?
เขาเริ่มไตร่ตรองว่าเขายังบกพร่องตรงไหน เขาจะจัดการมันให้ดีและรับผลที่ตามมา
ดังนั้นภีมพลจึงไปส่งเธอที่วิลล่าซีเฮฟเว่น แม้จะรู้สึกไม่เต็มใจก็ตาม
เมื่อเทียบกับความเร็วออกรถแล้ว ขากลับตอนนี้เปรียบเหมือนหอยทากกำลังคลาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก