เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 315

เมื่อมองเห็นความเฉยเมยของเธอ ดวงตาของภีมพลก็ฉายแววความเจ็บปวด

เขาไม่มีทางเชื่อคำที่เธอเพิ่งพูดออกมา

นภาลัยเหลือบมองเขาอย่างไร้ความรู้สึก “คุณคิดว่าตัวเองยิ่งไหนมาจากไหน? ทำไมคุณต้องได้ทุกอย่าง? คิดว่าโลกนี้มันหมุนรอบตัวคุณเหรอ?”

“คุณไม่รักผมเหรอ?” ภีมพลมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

“ไม่รัก”

“ในเมื่อคุณไม่รักผม ทำไมคุณถึงต้องคุกเข่าขอร้องเขาด้วยล่ะ?” เขาขมวดคิ้วถาม “ทำไมต้องเอาความสุขทั้งชีวิตไปเดิมพันแบบนี้?”

นภาลัยรู้สึกวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอละสายตามองไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

ภีมพลให้คำมั่นสัญญา “ให้เวลาผมจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน ผมจะไม่ทำให้มือของคุณต้องแปดเปื้อนอย่างแน่นอน”

“ต่อให้ทั้งโลกจะรู้ว่าผมต้องแต่งงานกับเธอ แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย คุณเองก็น่าจะรู้” เขามองหน้าของเธอเหมือนกับเด็ก

มันเหมือนทั้งคำสัญญาและคำอธิบายในเวลาเดียวกัน “ไม่เคยจูบ ไม่เคยทำอะไรที่คู่รักทำกัน”

เรื่องนี้นภาลัยเชื่ออย่างสนิทใจ

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้รักญาณี และแน่นอนว่าต่อไปเขาก็จะไม่รักหล่อน

ความสัมพันธ์และความรู้สึกของคนนั้นเป็นเรื่องแปลก

คนที่รักกันจริงๆ ต่อให้ต้องจากกันก็ยังอยากเห็นกันและเริ่มต้นกันใหม่อยู่เสมอ

“ส่งฉันกลับหาศิษฎ์เถอะ” นภาลัยรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย “ไม่ว่าฉันจะอยู่กับเขาต่อไหม แต่ฉันจะไม่อยู่กับคุณ”

“ทำไม?” ภีมพลรู้สึกดีใจ นั่นแปลว่าเธอไม่ได้อยู่กับไวศิษฎ์

“ไม่มีเหตุผล” เธอตอบอย่างไร้อารมณ์ “ฉันจะพยายามไม่เจอคุณอีก และฉันหวังว่าคุณจะไม่มาหาฉันเหมือนกัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น ภีมพลก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง

เธอจะตัดความสัมพันธ์กับเขาอีกแล้วใช่ไหม?

เขาเริ่มไตร่ตรองว่าเขายังบกพร่องตรงไหน เขาจะจัดการมันให้ดีและรับผลที่ตามมา

ดังนั้นภีมพลจึงไปส่งเธอที่วิลล่าซีเฮฟเว่น แม้จะรู้สึกไม่เต็มใจก็ตาม

เมื่อเทียบกับความเร็วออกรถแล้ว ขากลับตอนนี้เปรียบเหมือนหอยทากกำลังคลาน

เขาต้องการใช้เวลากับเธอ แม้ว่าทั้งสองจะไม่พูดอะไรกันเลยก็ตาม

รถจอดลงหน้าวิลล่า

นภาลัยปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ ปิดประตูและเข้าไปในสนามโดยไม่หันกลับมามอง

เมื่อมองจากด้านหลัง สายตาของภีมพลพร่ามัวเล็กน้อย

จนกระทั่งร่างเล็กหายไปจากสายตา ภีมพลจึงสตาร์ทรถและกลับไปที่บริษัท

ณ ห้องทำงานท่านประธาน

วริศครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะพูดออกไปว่า “คุณภีมครับ มีข่าวจากคุณนายนิตย์ครับ”

“ว่ามา” ภีมพลพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส พลางพลิกดูเอกสาร

วริศหลับตาลง “ท่านบอกว่างานแต่งจะจัดขึ้นเร็วกว่ากำหนด น่าจะเป็นวันพุธหน้าครับ”

ภีมพลฟังอย่างสงบ ไม่มีอารมณ์ใดๆ บนใบหน้าของเขา “งานแต่งนี้เตรียมมาครึ่งปีแล้ว มันจัดขึ้นให้ใคร?”

วริศสะดุ้งเล็กน้อย เขาตอบตามตรง “คุณนภาครับ”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าสาวก็ต้องเป็นเธอเท่านั้น ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่แต่งงาน” น้ำเสียงของชายหนุ่มสงบนิ่ง “นายโทรไปบอกเธอซะ ฉันจะไม่เอาเรื่องในตอนนี้ ถ้ายังเห็นตระกูลกงพลีเป็นของเล่นอยู่อีก ฉันจะไม่ไว้หน้าต่อให้อยู่ต่อหน้าสื่อก็ตาม”

วริศอึดอัด นี่เขาต้องการให้ตัวเองไปบอกเหรอ? ทำไมถึงไม่คุยกันโดยตรงเลยล่ะ?

อีกด้านหนึ่ง ไวศิษฎ์พานภาลัยออกจากการห้อมล้อมของนักข่าวในวิลล่าซีเฮฟเว่น ซึ่งในไม่ช้าก็กลายเป็นการค้นหายอดนิยมทั้งรูปภาพและข้อความ

พนักงานหลายคนในบริษัทต่างพากันพูดถึงเรื่องนี้

“พระเจ้า งานแต่งจะรอดไหมเนี่ย?”

“ฉันมีลางสังหรณ์ท่านประธานจะไม่แต่งงานกับคุณญาณี”

“แต่นภาลัยอยู่กับดาราชายคนนั้นนี่นา ความสัมพันธ์ของพวกเขาคืออะไรอันแน่?”

“มันซับซ้อนมากแน่ๆ เลย”

ไวศิษฎ์เองก็เห็นข่าวเช่นกัน เขาโกรธมากและรู้สึกว่าภีมพลทำเกินไป

รถวอลโว่เบรกกะทันหันทำให้เกิดเสียงดังที่ชั้นล่างของทีเอ็ม กรุ๊ป

หลังจากนั้นไม่นาน ภีมพลออกมาจากห้องโถงและเดินไปที่รถลัมโบร์กินี

ไวศิษฎ์ลงจากรถอย่างรวดเร็ว กระแทกประตูรถและรีบวิ่งไปหาเขาทันที