เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 321

สนามเด็กเล่นในโรงเรียนอนุบาลใหญ่มาก มีพื้นที่หลายพันตารางเมตร วันนี้ถูกตกแต่งได้อย่างสวยงามเป็นพิเศษ

ประดับประดาด้วยผ้าและโคมไฟสวยงาม กังหันลมนับไม่ถ้วนหมุนไปตามลม และฟองอากาศหลากสีที่ลอยอย่างอิสระในอากาศ ใสราวกับคริสทัล

วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสมาก ก้อนเมฆสีขาวราวกับปุยนุ่น

“คุณพ่อ! คุณแม่!”

เด็กๆได้วิ่งมาทางพวกเขา ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข!

แชมป์ที่ฉลาดหลักแหลมจับมืออีกข้างหนึ่งของคุณพ่อ ขวัญข้าวก็จับมืออีกข้างหนึ่งของคุณแม่ เพื่อให้คุณพ่อยังคงกอดคุณแม่เอาไว้

มีประตูโค้งสีแดงหลายบานในสนามเด็กเล่น ประตูแห่งปัญญา ประตูแห่งความฉลาด ประตูแห่งความสุข...

ทางเดินที่กว้างขวางทั้งสองฝั่งนั่งเต็มไปด้วยนักเรียนและผู้ปกครอง และทุกคนก็เข้ามาฟังเคล็ดลับแห่งความสุข

แท้จริงแล้วทุกคนล้วนมีความสงสัยอยู่ในใจ

“คุณภีมกำลังจะแต่งงานกับคุณญาณีแล้วไม่ใช่เหรอ?” เป็นเพราะลูกๆถึงจะมาอยู่ด้วยกันหรือเปล่า? วันนี้มันคือการแสดงมั้ง?“ถ้าหากมันคือการแสดง สองคนนี้แสดงได้ไม่เลวเลย กอดกันยังไม่รู้สึกแปลกๆ ทั้งๆที่ได้แยกกันไปคนละทิศคนละทางกันแล้ว”“อย่างไรก็ตามพวกเขาดูเหมาะสมกันมากนะ”

“ลูกก็โตขนาดนี้แล้ว ทำไมต้องเลิกกัน？”

“คุณภีมหล่อมาก พวกคุณสังเกตเห็นมั้ย? หล่อกว่าในทีวีมาก”

“ฉันก็รู้สึกว่าหล่อมาก”

ภายใต้สายตาที่อิจฉาของทุกคน ภีมพลและนภาลัยได้พาลูกๆของพวกเขา ผ่านบานประตูแต่ละบานซึ่งทางโรงเรียนได้จัดเตรียมไว้อย่างตั้งใจ และในที่ก็ได้สุดก็ขึ้นไปเวทีใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้

แล้วก็ดังขึ้นด้วยเสียงปรบมือของความยินดี!

ตามมาด้วยการกล่าวเปิดงานของผู้อำนวยการโรงเรียน ในงานก็เงียบไปในทันที

เขาไม่ได้พูดภาษาทางการมากนัก กล่าวเปิดงานอย่างเรียบง่าย แล้วมองไปทั้งสี่คนที่อยู่ด้านข้างด้วยความปลื้มปีติ “รูปภาพครอบครัวของแชมป์กับขวัญข้าวถูกเลือกมาจากรูปภาพจำนวนหลายร้อยใบ ดวงตาของเด็กๆนั้นบริสุทธิ์ ได้คะแนนสูงถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์!ขอให้ทุกคนยินดีกับครอบครัวของพวกเขาอีกครั้ง!

เสียงตบมือก็ดังสนั่นในงาน นภาลัยรู้สึกว่าสายตาทั้งหมดต่างจ้องมองมาที่ตัวเธอ

“ตอนนี้ขอให้คุณพ่อคุณแม่ของแชมป์กับขวัญข้าวช่วยเล่าแบ่งปันรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการเข้ากับเด็กๆ และเคล็ดลับสู่ความสุขของคุณให้พวกเราฟังหน่อย"

ผู้อำนวยการได้ยื่นไมค์ไปตรงหน้าของภีมพล

ภายใต้การรอคอยของทุกคน เขายื่นมือไปรับไมค์มา ใต้แสงแดด เขาที่รูปร่างสูงใหญ่ ดูมีความสูงศักดิ์โดยแต่กำเนิด

“ก่อนอื่นผมต้องใช้โอกาสนี้แสดงความขอโทษแม่ของลูกด้วย” น้ำเสียงของภีมพลทุ้มต่ำและจริงใจ เขาหันหน้ามองไปยังผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

นภาลัยหดตัวเล็กน้อย ก็หันหน้ามองไปทางเขา “……” เกรงว่าเขาจะไม่เล่นตามบท

“เธอที่ดูแลลูกได้เป็นอย่างดี มุ่งมั่นสนับสนุนผมอยู่เบื้องหลัง อดทนต่อความลำบากใจมากมาย” ภีมพลจัดผมที่ข้างแก้มของเธออย่างรักสุดหัวใจ “ผมขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะเป็นพ่อที่ดี และเป็นสามีที่ดี”

“!” นภาลัยตกใจจนเบิกตากว้าง เขากำลังพูดอะไรเนี่ย?!

คำพูดเปลี่ยนไป ภีมพลก็ยิ้มที่มุมปาก เขามองไปที่ผู้คน “เคล็ดลับความสุขก็คือ ระหว่างสามีภรรยาจะให้มีเรื่องขัดแย้งข้ามคืนไม่ได้ ผู้ชายไม่ว่าตำแหน่งจะสูงแค่ไหน ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอ่อนข้อให้กับภรรยา”

เขายังพูดอีก “ตัวผมนั้นเห็นว่า ความขัดแย้งระหว่างสามีภรรยา ไม่มีการนอนใดที่จะไม่สามารถแก้ไขมันได้”

ด้านล่างเวทีก็ดังขึ้นด้วยเสียงปรบมือ โดยเฉพาะพวกผู้ชาย

เหล่าผู้หญิงแต่ละคนต่างก็หน้าแดง แต่ก็มีความสุขในใจ

นภาลัยมองเขาอย่างเรียบเฉย รู้สึกว่าเขาเหมือนถูกปีศาจสิงร่าง ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาเลย

เขาอยากจะลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง หรือว่าอยากจะดึงเธอล่มจมไปด้วย

เวลานี้ ไวศิษฎ์และญาณีก็ได้มาถึงด้านท้ายของผู้ปกครองในงานแล้ว เขาทั้งสองต่างหายใจเหนื่อยหอบ หน้าผากยังมีเม็ดเหงื่อ แวบแรกก็เห็นทั้งสี่คนยืนอยู่บนเวที

เห็นภีมพลที่กอดไหล่ของนภาลัยเอาไว้ เห็นเขาที่ถือไมค์ สายตาที่หันไปมองเธอนั้น แววตาเต็มไปด้วยความเสน่หา

จากนั้น ภีมพลก็คุกเข่าด้วยขาข้างเดียว

ผู้คนตกตะลึงไปทั้งงาน!

“นภา วันนี้เป็นครั้งที่สองที่ผมขอคุณแต่งงาน!” ภีมพลพูด ผมไม่ได้เตรียมการให้พร้อมพอ และก็ไม่มีแหวน แต่ผมมีใจที่อยากจะขอคุณแต่งงาน”