เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 338

ข้างห้องหนังสือ หนังสือบนชั้นวางถูกจะจัดเป็นหมวดหมู่ ซึ่งทั้งหมดเป็นหนังสือรุ่นจำกัดที่ไม่มีขายในร้านหนังสือทั่วไป ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือเกี่ยวกับการจัดการด้านการเงินและเศรษฐศาสตร์โลก

ภีมพลนั่งอยู่บนโซฟาที่อยู่ตรงหน้าต่าง หันมองออกไปนอกหน้าต่าง ค่ำคืนได้มาถึงแล้ว

ฝนหยุดตกแล้ว พระจันทร์ดวงโตลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าอย่างน่าอัศจรรย์ แสงจันทร์สว่างไสว

เขาเก็บความครุ่นคิด แล้วโทรหาวริศ “ยุ่งอยู่มั้ย?”

“คุณภีมโทรหาผม ผมจะกล้ายุ่งเหรอครับ?” น้ำเสียงของวริศสบายๆ “คุณมีอะไรสั่งการเหรอครับ?”

“พรุ่งนี้ฉันจะไปดูสถานที่จัดงานกับนาย”เขาหนักแน่นมาก พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและใจเย็น “งานแต่งให้จัดตามกำหนด เพียงแต่เจ้าสาวต้องเปลี่ยนคน”

“คุณนภา?” วริศคาดเดา

“นายว่าละ?” ภีมพลอยากจะเคาะกะโหลกของเขาจริงๆ ไม่นาน เขาก็ถามอย่างจริงจัง “นายมีรูปคู่ของฉันกับเธอมั้ย? ต้องใช้ประมาณกี่รูป? หากไม่พอ พรุ่งนี้เราไปถ่าย น่าจะทันอยู่

“จะแต่งกับคุณ………คุณนภาจริงๆเหรอ?” วริศยังตอบสนองไม่ทัน

“ไม่เช่นนั้นละ? แต่งกับญาณีเหรอ?”

“ไม่ใช่ครับ” วริศหัวเราะพูด “ก็คุณไม่แสดงท่าทีใดๆเลย ผมนึกว่าคุณยอมจำนนแล้ว”

“มาพูดเรื่องงาน” ภีมพลยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่ม

“รูปถ่ายนั้นมีอยู่ เมื่อก่อนตอนที่พวกคุณเป็นพรีเซนเตอร์แหวนให้กับคุณอลิซซึ่งถ่ายในประสาท ทางผมยังมีฟิล์มอยู่ และมันเป็นแบบความละเอียดสูง คุณสามารถมาดูได้พรุ่งนี้เลย "

“ก็ได้” ภีมพลครุ่นคิด “เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกให้ใครรู้ รูปถ่ายในงานให้เปลี่ยนในคืนก่อนแต่งงาน พรุ่งนี้เราไปดูหน้างานก่อนว่าจะมีไอเดียอะไรใหม่ๆอีกหรือเปล่า”

เขาที่ไม่เคยไปสถานที่จัดงานเลย จนเปลี่ยนเจ้าสาวเขาถึงจะไป และใส่ใจอย่างมาก

“คุณวางใจเถอะ ในเมื่อเป็นงานแต่งของคุณ ทางทีมออแกไนซ์ไม่กล้าชักช้า” วริศพูด “ผมเคยไปดูหน้างานมาแล้ว หากที่ติไม่ได้เลย เพียงแต่ว่าถ้าคนอยากจะไป ผมก็ไปเป็นเพื่อนได้”

เพราะว่าเจ้าสาวคือนภาลัย ดังนั้นเขาถึงได้ใส่ใจทุกรายละเอียด

“ฉันคิดเอาไว้ว่าหลังงานแต่ง ฉันจะปลดญาณีออกจากตำแหน่งของบริษัท เพื่อรักษาหน้าของเธอเอาไว้ คุณช่วยร่างจดหมายลาออกแทนเธอหน่อย แล้วปล่อยข่าวว่าเธอลาออกด้วยตัวเอง”

“ผมต้องเป็นคนไปประสานงานใช่มั้ย?” วริศเหมือนกับได้รับงานที่ยุ่งยากมาหนึ่งงาน

“ไม่อย่างนั้นละ?” ภีมพลพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย”

“……”วริศมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ตัวเองคงทำไม่สำเร็จ หากเธอไม่ยอมเซ็นชื่อจะทำไง? ไม่ยอมไปแล้วจะทำไง?

ในห้องหนังสือ ภีมยังคงสั่งงานวริศอยู่

นภาลัยเก็บข้าวของในห้องนอน

ป้าโสนกับพ่อบ้านปวิธอยู่บนดาดฟ้าของบ้าน เพิ่งจัดแต่งตรงนี้ได้อย่างอบอุ่นและโรแมนติก

เปลี่ยนกระถางดอกไม้ใหม่ บางต้นกำลังเบ่งบานด้วยดอกไม้สีขาวและสีชมพู เมื่อลมเย็นพัดมา กลิ่นหอมผ่อนคลายและน่าหลงใหล

และก็ได้เตรียมน้ำชากับของว่างไว้แล้ว ยังได้เตรียมไวน์ไว้สร้างบรรยากาศโดยเฉพาะ และมีแก้วทรงสูงเพียงสองใบ

แม้แต่ผ้าปูโต๊ะยังได้เปลี่ยนมาเป็นสไตล์สดใสเป็นพิเศษ และตรวจดูให้มั่นใจว่าแถบไฟทุกเส้นที่พันรอบราวนั้นส่องแสง

สุดท้ายพ่อบ้านปวิธก็โปรยกลีบกุหลาบทั่วดาดฟ้า

หลังจากตรวจเช็ดทุกอย่างแล้ว พวกเขาก็ลงไปจากที่นี่อย่างเงียบๆ

หน้าประตูห้องนอน ภีมพลยืนพิงขอบประตูโดยเอามือกอดอก จ้องมองไปยังแผ่นหลังของหญิงสาวที่อยู่ข้างใน "เสร็จยัง?"

นภาลัยซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังดูอัลบั้มรูป เธอปิดอัลบั้มรูป มองดูเขาเดินเข้ามาทางเธอ เธอก็ลุกขึ้นยืน

“ไป ผมจะพาคุณไปที่แห่งหนึ่ง” ภีมพลจุงมือของเธอ พาเธอออกไปจากห้องนอน

เธอไม่ได้ถามว่าไปไหน เพราะมันเดินขึ้นไปชั้นบน

เมื่อมาถึงดากฟ้า นภาลัยก็ประหลาดใจกับภาพความโรแมนติกที่อยู่ตรงหน้า

ไวน์แดง ของว่าง น้ำชา ดอกกุหลาบ……..

ในขณะที่เธอยังไม่ทันรู้สึกตัว ภีมพลก็ได้เอามือที่กอดไหล่ของเธอมาจับที่แก้มของเธอแทน แล้วจูบลงบนริมฝีปากของเธออย่างห้ามใจไม่ได้

ภายใต้แสงจันทร์ที่สุกสกาว นภาก็กอดเอวของเขาไปตามความรู้สึก แล้วจูบตอบเขา

ชั่วพริบตาเดียว อุณหภูมิในร่างกายของภีมพลก็สูงขึ้น เลือดพุ่งกระฉูดไปยังสมอง และชิ้นส่วนความทรงจำที่หายไปจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มปะติดปะต่อกันในหัวของเขา——เจอเธอครั้งแรกในเจ็ดปีที่แล้ว ในหมู่บ้านบนภูเขาที่ยากจน ตรงหน้าบ้านไม้ไผ่

เธอมาที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าเป็นครั้งแรก เพื่อลงนามในข้อตกลงสำหรับเด็ก

พวกเขาจับมือกันครั้งแรก และจูบกันครั้งแรก………..