เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 485

“ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?” เบญญาพิงอยู่บนพนักเก้าอี้ สายตาจ้องมองไปที่เขาอย่างน่าสงสาร และทำปากจู๋ขึ้นเล็กน้อย “พ่อแม่ฉันยังไปทำงานและท่องเที่ยวต่างประเทศอยู่ ไม่มีทางกลับมาในระยะเวลาสั้นแน่”

“คุณกำลังถามผมอยู่เหรอ?” วริศน้ำเสียงราบเรียบ

“ถ้ำไม่งั้นละคะ?” เด็กสาวถอนหายใจไปทีหนึ่ง “หรือไม่ก็พาฉันไปบ้านคุณไหมคะ? ขอยืมนอนสักคืนก่อน!”

ในใจวริศรู้สึกตกตะลึง เด็กสาวสมัยนี้ใจกล้ากันขนาดนี้แล้วเหรอ? แต่บนใบหน้าที่หล่อเหลากลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลย

ทำให้เบญญาไม่เข้าใจว่าในใจเขากำลังคิดอะไรอยู่ และหันหน้าไปมองเขาทีหนึ่ง “ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ใช่คนชั่วหรอก ดึกดื่นค่ำคืนที่ฝนตกหนักแบบนี้ คุณคงจะไม่ทิ้งฉันไว้ข้างถนนโดยไม่สนใจหรอกนะ?”

วริศครุ่นคิดเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไรสักประโยค ก็ขับเคลื่อนรถยนต์ไปใหม่อีกครั้ง

เบญญาอดไม่ได้ที่จะจามขึ้นมาทีหนึ่ง ตากฝนมาจนหนาว เธอดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาเช็ดจมูก แล้วพิงเบาะไปและหลับตาลง

วริศเปิดเครื่องทำความร้อนในรถขึ้นมาอัตโนมัติ

นอกหน้าต่างยังคงมีฝนตกหนัก……

เบญญาใส่หูฟังไว้ ยังคงฟังเพลงของทอม อิศราอยู่

เธอชอบน้ำเสียงที่ทุ้มลึกหนักแน่นแบบนี้ มันเป็นเสน่ห์ที่ผู้ชายควรจะมี

ไม่รู้ว่ารถขับไปนานแค่ไหน ได้นอนหลับสะลึมสะลือไปรอบหนึ่ง จนกระทั่งรถจอดสนิทลง เธอถึงจะลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปรอบ ๆ ที่นี่เป็นลานจอดรถใต้ดิน

วริศปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วลงจากรถไป

เบญญารีบตั้งสติกลับมา แล้วก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็วแล้วลงไปจากรถไป อย่างกับกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไว้

วริศก้าวเดินไปทางลิฟต์ รูปร่างดูสูงใหญ่

เขามีอพาร์ทเม้นอยู่ที่นี่ห้องหนึ่ง และเป็นเพราะว่าช่วงนี้ต้องทำโอทีอยู่บ่อย ๆ ก็เลยมาพักอยู่ที่นี่ค่อนข้างบ่อย

ซึ่งตั้งอยู่ในตำแหน่งตรงข้ามกับทีเอ็ม กรุ๊ปพอดี

เบญญาเหมือนเป็นเด็กตามตูดต้อย ๆ เดินตามเขาไปอย่างระมัดระวัง ลานจอดรถใต้ดินกว้างใหญ่มาก ทำให้คนมีความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

พอประตูลิฟต์เปิดออก ก็เดินเข้าลิฟต์ตามเขาไป แล้วเห็นเขากดหมายเลขชั้นที่28 ที่แท้เขาอยู่สูงขนาดนี้เลยเหรอ?

พอลิฟต์เลื่อนขึ้นไป จิตใจของหญิงสาวยิ่งอยู่ก็ยิ่งลนลาน หัวใจกระตุกวูบไปทีละนิด ใช่แล้ว เบญญากลัวความสูง