เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 490

เธอเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง แล้วเลิกผ้าห่อออกและลงจากเตียงไป ใส่รองเท้าแตะแล้วไปเปิดประตู

ในวินาทีที่ประตูเปิดออก สภาพที่ผมเฝ้ายุ่งเหยิงใบหน้าเกลี้ยงเกลาปรากฏเข้ามาสู่สายตาวริศ ชายหนุ่มไม่ได้ตกตะลึง แค่ถามเสียงเรียบขึ้นว่า “คุณยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”

เบญญาแทบจะลืมตาไม่ขึ้นด้วยซ้ำ พอเปิดประตูแล้วก็หมุนตัวกลับไปที่เตียง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ พูดเสียงสะลึมสะลือขึ้นว่า “ฉันไม่ต้องไปทำงานซะหน่อย? จะตื่นเช้าขนาดนั้นทำไม?”

วริศยืนมือเธออยู่ที่หน้าประตู และไม่ได้เร่งรัดอะไร

เขาเข้าไปหยิบกุญแจมา “งั้นผมไปทำงานแล้วนะ ตอนคุณออกไป ปิดประตูให้เรียบร้อยนะ ผ้าปูที่นอนกับปลอกผ้าห่มเอาโยนใส่เครื่องซักผ้าไว้ด้วย”

พูดจบเขาก็ออกไปเลย ส่วนเธอไม่ได้ฟังเข้าไปด้วยซ้ำ นอนคว่ำอยู่บนเตียง พอตอบคำถามเขาแล้วก็เข้าสู่การหลับใหลอีกครั้ง

วริศขับรถไปที่บริษัท เมื่อคืนนอนหลับได้ไม่ค่อยดี โซฟาแข็งไปหน่อย แข็งจนทำให้ปวดเอว

ในรถเมล์ นุชวรานั่งอยู่บนที่นั่งข้างหน้าต่าง เธอนึกย้อนกลับไปที่คำพูดที่ญาณีพูดเมื่อกี้ จู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ……

“นุชว์ ต่อไปนี้เธอไม่ต้องมาแล้วนะ ฉันจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว” เธอดื่มน้ำไปอย่างสงบนิ่ง “ฉันจะไปต่างประเทศสักพัก ฉันขายอพาร์ทเม้นแล้ว”

ไปต่างประเทศเหรอ?

แต่เธอไม่มีญาติอยู่ต่างประเทศเลยนะ?

นุชวราจำได้ไม่ผิด

พอนึกย้อนขึ้นมาอีกครั้ง ก็มักจะรู้สึกว่าเธอกำลังบอกลา

โอ้สวรรค์ เธอคงจะไม่ได้คิดสั้นฆ่าตัวตายหรอกนะ?

เธอรีบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาเบอร์ญาณี แต่มันกลับแจ้งเตือนว่าไม่สามารถติดต่อได้

นุชวราเป็นห่วงเธอ ความคิดว้าวุ่นไปหมด

ด้านหน้ามีแยกสัญญาณไฟจราจร รถเมล์หยุดลง เธอหันไปมองนอกหน้าต่างอย่างไม่ทันระวัง มีรถไมบัสสีขาวคันหนึ่งกำลังมาจอดอยู่ด้านข้างพอดี

ดูจากมุมของเธอไป แวบเดียวก็เห็นแล้วว่าคนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับคือวริศ

ใบหน้าด้านข้างนั้นดูอบอุ่นมาก ยังคงทำให้เธอจิตใจหวั่นไหวได้ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะเห็นเด็กสาวคนหนึ่งมุดตัวเข้าไปในรถเขา แต่ในใจนุชวราก็ยังชอบเขาอย่างควบคุมไม่ได้อยู่ดี