เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 491

“นี่มันเป็นไปไม่ได้！”ลูกน้องหวาดกลัว ในหัวของเขาพลันฉายภาพเมื่อคืนวานที่ตนมองผู้หญิงคนนั้นเขียนลายเซ็น

คนอื่นอีกหลายคนก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ “พวกเราเห็นตอนเธอกำลังเซ็นชื่อ พอเธอเซ็นเสร็จแล้วยังหยิบสัญญาขึ้นมาตรวจสอบ เผื่อว่าเธอเซ็นตกหล่นด้วย”

“จริงอย่างแน่นอนครับ คุณชัย”คนที่เป็นหัวหน้าเผชิญสายตาโกรธเคืองของชัยเดช 

“แล้วไหนลายเซ็น？”ในดวงตาที่ความเย็นยะเยือกกัดกินของเขานั้นสนใจเพียงแค่ผลลัพธ์“บอกฉันมาว่าลายเซ็นอยู่ที่ไหน？！”

ทุกคนต่างก็พากันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ทั้งๆ ที่ญาณีเซ็นชื่อของตนเองชัดๆ และยังเซ็นด้วยปากกาเจลสีดำ ลายมือก็เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก

เพียงเแต่เมื่อคืนนี้ตอนเซ็นสัญญาเธอดูเหมือนจะไม่ได้มีท่าทีต่อต้านและไม่ได้อ่านเงื่อนไขเหล่านี้อย่างละเอียด สิ่งนี้เป็นความผิดปกติเพียงอย่างเดียวเท่านั้น   

“คุณชัย คือ……”ผู้ใต้บังคับบัญชางงงวยเป็นอย่างมาก“สัญญาอยู่ในมือของผมตลอดไม่มีทางที่จะแอบสับเปลี่ยนได้แน่ แล้วพวกเราก็เห็นเธอเซ็นชื่อจริงๆ นะครับ”

“ผมเองก็เห็น ลายมือสวยดีด้วยนะครับ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หว่างคิ้วของชัยเดชก็ขมวดแน่น หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง เขาหยิบสัญญาและมองดูพื้นที่ว่างเปล่านั่นอย่างละเอียดอีกครั้ง

ทันใดนั้นเองผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนก็เอ่ยปากออกมาว่า “หรือว่าปากกาที่ใช้จะเป็นปากกาล่องหน？”

ทุกสายตาในห้องทำงานจับจ้องมาที่เขา ตัวชายหนุ่มเองก็ไม่แน่ใจ มันเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น

“ปากกาล่องหนแบ่งออกเป็นสองแบบ แบบแรกจะหายไปหากสัมผัสความร้อน และแบบที่สองพอเวลาผ่านไปนานๆ เข้าก็จะลบหายไปเองครับ” ชายหนุ่มบอกกับพวกเขา “ลูกสาวของผมก็มีปากกาประหลาดแบบนี้เหมือนกันครับ”

ฟังจากที่เขาพูดทุกคนก็ดูเหมือนว่าจะพบกับสิ่งที่ไขปริศนาได้แล้ว

“ทุกๆ ครั้งที่เธอเขียนลายเซ็น เธอจะใช้ปากกาล่องหน หลังจากใช้งานเป็นเวลานาน ลายมือก็จะหายไปโดยอัตโนมัติหลังจากผ่านไปประมาณ 10 นาที และจะไม่มีร่องรอยใดๆ หลงเหลืออยู่เลย”

หลังจากได้ยินภายในห้องทำงานก็เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ

ชัดเจนมากว่าพวกเขาถูกญาณีหลอกให้ติดกับเข้าแล้ว！

ชัยเดชขว้างสัญญาลงบนโต๊ะด้วยความโกรธ！ความอำมหิตในดวงตาจาง ๆ นั้นราวกับจะทำลายล้างโลกให้แหลกสลาย เขาเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ  “ไป พาฉันไปหาเธอ！”

“ครับ”

หลังจากนั้นทุกคนก็ออกจากสำนักงาน โดยเลื่อนการจัดการประชุมผู้บริหารในตอนเช้าและขับรถออกไปหาญาณี

ในเวลานี้ ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป

ในห้องทำงานของท่านประธานอันกว้างขวางและสว่างไสว นุชวราเคาะประตูที่เปิดค้างไว้อยู่ แล้วจึงเข้าไปพร้อมกับเอกสารหนึ่งฉบับ“สวัสดีค่ะผู้ช่วยวริศ นี่เป็นเอกสารเร่งด่วน ถ้ามีเวลารบกวนคุณอ่านดูนะคะ”

“ครับ” วริศเอื้อมมือไปรับไว้ สีหน้าของเขาดูอ่อนโยน 

นุชวรารวบรวมความกล้าของเธอเป็นเวลานาน เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “สะดวกแอดlineมั้ยคะ？ช่วงนี้พวกเราติดต่อกันค่อนข้างบ่อย สื่อสารเรื่องงานจะได้สะดวกค่ะ”

“ได้ครับ” เขาตรงไปตรงมามาก แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างไม่ลังเล

นั่นทำให้หญิงสาวปลื้มใจแทบคลั่ง ไปได้สวยจริงๆ เลย！

เธอพยายามที่จะสงบนิ่ง แล้วใช้โทรศัพท์มือถือสแกนคิวอาร์โค้ด หลังจากที่เธอแอดlineเข้าเสร็จแล้วจึงออกไป 

เมื่อกลับไปที่ห้องทำงานของรองประธาน เป็นเวลานานที่นุชวราไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้ เธอรวบรวมความกล้าเพื่อจะส่งสติ๊กเกอร์การ์ตูนเคลื่อนไหวแบบที่บอกสวัสดีทักทายอะไรแบบนั้นไปให้เขา  

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาที วริศก็ตอบกลับด้วยรูปภาพที่บอกสวัสดี

นุชวราจ้องมองหน้าแอพlineด้วยความดีอกดีใจ 

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าหากมีบางเรื่องที่อยากจะทำ ก็ต้องมึความกล้า!

เธอเอนกายลงบนเก้าอี้ทำงานแล้วเริ่มค้นหาฟังค์ชั่นโมเมนต์ของวริศ ความถี่ในการโพสต์อยู่ประมาณสองครั้งต่อเดือน ซึ่งน้อยมาก 

ไม่มีใครคนใดถูกบล็อก และตั้งค่าให้สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด

เนื้อหาก็ไม่เกี่ยวกับงานของเขาเลย แค่ชีวิตปกติประจำวัน

เมื่อไล่ๆ ดูแล้ว นุชวราพบว่าเขาชอบเล่นบาสเกตบอล เพราะครึ่งหนึ่งของเนื้อหาเป็นภาพที่ถ่ายที่สนามบาส และวิวของพระอาทิตย์ที่เขาถ่ายออกมาอย่างมีศิลปะ

เวลา 20 นาทีเธอไล่ดูโมเมนต์ของเขาจนหมด เนื้อหาประมาณ 10 ปีไม่มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้หญิงเลยแม้แต่โพสต์เดียว

แค่โมเมนต์ของชายโสดคนหนึ่งนี่เอง

นุชวราเองก็ไม่เข้าใจ “ถ้าเขามีแฟน ทำไมไม่โพสต์ถึงเลย？ไม่มีแม้กระทั่งรูปอาหารเช้าสำหรับสองคน？”

ไม่มีเบาะแสที่สามารถพิสูจน์ว่าเขามีใครของเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย

นุชวราก็ดีใจขึ้นมาเล็กๆ