เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 492

ขณะที่วางโทรศัพท์ลง เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงผู้หญิงเมื่อคืนที่เข้าไปในรถของเขา เธอเป็นใคร？

เห็นแค่ด้านหลัง เหมือนผู้หญิงคนนั้นที่เจอตอนหยิบการ์ดในร้านเค้กสุดๆ แต่ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่นักเหมือนกัน

ถ้าเธอกับวริศคบกัน ทำไมถึงไม่จ่ายบิลเดียวกันล่ะ

นุชวราจึงได้ข้อสรุปว่า อย่างมากหญิงสาวคงรู้จักกับวริศ แต่ก็ไม่ได้สนิท

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เธอก็ต่อสายโทรหาญาณีอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่สามารถติดต่อได้อยู่ดี

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านั้นที่เธอพูดเมื่อเช้านี้แล้วก็รู้สึกเป็นห่วงเธอขึ้นมา

ในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง

ท่านประธานแห่งR-Alan พร้อมด้วยผู้ใต้บังคับบัญชาขึ้นลิฟต์และมาถึงหน้าประตูของญาณี 

“แน่ใจนะว่าอยู่ที่นี่？” สองมือของชัยเดชล้วงกระเป๋า นัยน์ตาเย็นชา 

“คุณชัย ที่นี่แน่นอนครับ” หนึ่งในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวตอบ “เมื่อคืนวานพวกเราก็อยู่ที่นี่ครับ”

ยกมือขึ้นกดกริ่งที่ประตู นาฬิกาเรือนใหญ่สีทองบนข้อมือของเขาโดดเด่นสะดุดตา

ไม่นานประตูก็เปิดออก

พบเพียงหญิงชราผมขาว ใบหน้าเหี่ยวย่นคนหนึ่งปรากฏอยู่ในสายตา ผู้ซึ่งมองผู้มาเยือนที่อยู่นอกประตูด้วยความไม่รู้จัก

อีกห้าคนเกิดความสับสนเล็กน้อย ชัยเดชก้าวขาเดินเข้าไปด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ผู้ใต้บังคับบัญชาเองก็ตามเข้าไปด้วย

ห้องรับแขกยังคงอยู่ในสภาพเหมือนกับเมื่อคืนวาน มีชายชราผมขาวนั่งอยู่บนรถเข็น หญิงสาวกำลังป้อนอาหารให้เด็ก และชายคนหนึ่งกำลังตากผ้าอยู่

รู้สึกเหมือนราวกับเคาะประตูผิดและเข้าห้องผิดเสียอย่างนั้น

“พวกคุณมาหาใครกันเหรอ？”หญิงชราเดินตัวสั่น เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย 

ชัยเดชกวาดสายตาเย็นชามองไปที่หนึ่งในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชา มันอะไรกัน？！

ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวอย่างชัดเจน “เมื่อคืนเธอยังอยู่ที่นี่คนเดียวอยู่เลยนะครับ”

นั้นก็หมายความว่านี่เป็นการตบตา？

“ญาณีล่ะ？”ชัยเดชหมดความอดทน ดวงตาเย็นชาของเขากวาดมองผู้คนในห้องทีละคน 

ทุกคนมองหน้ากัน ด้วยใบหน้าที่ไม่คุ้น 

สิ่งนี้ทำให้สีหน้าของชัยเดชยิ่งครึมมากขึ้น “พูด！ เธออยู่ที่ไหน？”

หลังจากถูกเขาตะคอกใส่เข้า เด็กน้อยวัย 3 ขวบที่กำลังทานอาหารก็น้ำตาไหลพรากออกมาเสียงดัง เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัว 

ผู้หญิงที่กำลังป้อนอาหารรีบวางชามลง แล้วยื่นมือไปอุ้มทารกเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน “ไม่ร้องนะลูกไม่ร้องนะลูก”

ชายหนุ่มมองออกว่าผู้มาเยือนไม่ได้มาดี ทันใดนั้นก็พอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาได้ “พวกเราพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ห้องได้มีการตกลงซื้อขายเมื่อเช้านี้ และเจ้าบ้านคนเก่าเหมือนจะชื่อญาณี”

เวลานี้เองที่หญิงชราเองก็เข้าใจบางอย่าง และกังวลว่าตนจะเดือดร้อนไปด้วย “ฉันจะไปเอาสัญญามาให้พวกคุณดู เธอชื่อญาณี แต่ว่าพวกเราไม่รู้จักเธอและไม่เคยเจอเธอมาก่อน เพราะบ้านหลังนี้ถูกขายผ่านคนกลาง”

ตอนที่หญิงชราหยิบสัญญาออกมา ขณะที่ชัยเดชมองเห็นลายเซ็นบนนั้นเข้า ในใจของเขาก็ระงับความโกรธเอาไว้ไม่ได้！

ในดวงตาประกายไปด้วยความอันตราย！

เขานำสัญญากลับคืนไป และจำต้องพาคนออกไป

ประธานแห่งR-Alan กรุ๊ปผู้องอาจ กลับถูกผู้หญิงหลอกให้ติดกับจนหัวหมุนเข้าแล้ว！

ยอมไม่ได้จริงๆ ！เขารู้สึกอับอายขายหน้า

และญาณีก็เหมือนว่าได้หายตัวจากโลกไปแล้ว

ทางR-Alanสั่งคนไปตามหาก็หาไม่พบ นุชวราเองก็ติดต่อเธอไม่ได้ 

ในคฤหาสน์ของกรินทร์ 

เมื่อคืนภีมพลกับนภาลัยไม่ได้ค้างที่นี่ ความรู้สึกของฟ้าหลังฝนนี่ดีจริงๆ บ้านทั้งหลังเป็นของไวศิษฎ์ เขาไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย 

แสงแดดข้างนอกหน้าต่างอบอุ่น 

ไวศิษฎ์ตื่นเช้า กรินทร์ช่วยเขาเอาเฝือกออกอย่างระมัดระวัง

“คุณลองยกขึ้นหน่อย แต่อย่าออกแรงมากเกินไป” กรินทร์กล่าวเตือน

ไวศิษฎ์ลองยกมือขวาที่ได้รับบาดเจ็บขึ้น มันไม่เจ็บเลยสักนิด รอยยิ้มก็กว้างขึ้นมา รู้สึกดีไปหมดทุกอย่าง

“ขอบคุณนะ ยาของคุณนี่ได้ผลชะงัดจริงๆ” เขายิ้มพลางกล่าวชมอย่างอดไม่ได้ “เวลาพักฟื้นลดลงตั้งครึ่งหนึ่ง”

กรินทร์เองก็ดีใจเช่นกัน “การทดลองสำเร็จ ขอบคุณคุณเหมือนกันนะ”

“ฮ่าฮ่า！”ไวศิษฎ์เต็มไปด้วยความเชื่อถือในตัวเขา “จากนี้ไปให้ผมเป็นหนูทดลองของคุณได้เสมอ！”