เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 507

“นี่!ไม่ลองกินหน่อยเหรอ?” เบญญาตะโกนขึ้นที่ด้านหลัง แต่เขาดันเปิดประตูและเดินไปยังลิฟต์แล้ว

แผ่นหลังของเขาหายไปต่อหน้า เขาปิดประตูอย่างตั้งใจ เธอจึงกลับโฟกัสที่โต๊ะอาหาร

มีบะหมี่กลิ่นหอมชามหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ แถมยังมีผักชีที่เธอชอบอยู่ในนั้นด้วย!

เธอหยิบตะเกียบแล้วนั่งลง แปลกจัง... เขารู้ได้ยังไงว่าเธอชอบกินผักชี

ในนั้นไม่มีต้นหอม รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทำให้เธอรู้สึกว่าวริศพึ่งพาได้เป็นอย่างมาก

หลังจากกินบะหมี่หมด เธอก็ซดน้ำซุปต่อโดยไม่รีรอ

เนื่องจากรสชาติบะหมี่ฝีมือเขานั้นอร่อยมาก และมาสามารถหากินข้างนอกได้ มันเป็นบะหมี่ที่อร่อยที่สุดที่เธอเคยกินมาทั้งหมดในชีวิต

หลังอาหารเช้า เบญญาหยิบกระเป๋าแล้วออกไปซื้อเสื้อผ้า

ตอนเที่ยง วริศไปที่บริษัทหลังจากทำงานเสร็จ

ในห้องทำงานของประธานอันเรียบง่ายและสวยงาม เขาพูดกับภีมพลว่า “คุณภีมครับ ชัยเดชส่งคนไปตามหาญาณีแล้วแต่ยังหาตัวไม่พบครับ”

“เธอไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทตั้งแต่เซ็นสัญญา ชัยเดชถึงไม่ฟ้องเธอล่ะครับ?” นี่เป็นคำถามที่ ภีมพลคิดอยู่ตลอดเวลา “ค่าเสียหายต้องสูงเสียดฟ้าแน่ ฉันรู้จักเขาดี”

“ตรวจสอบออกมาแล้วครับ สัญญาไม่มีผลใดๆ” วริศรายงาน “เนื่องจากญาณีลงนามด้วยปากกาล่องหน เมื่อชัยเดชได้รับสัญญา ลายเซ็นบนนั้นก็หายไปแล้ว”

ภีมพลขมวดคิ้วและคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ยังมีวิธีการแบบนี้อยู่อีกเหรอ?”

“บางทีปากกาบนอาจเป็นปากกาล่องหนได้?” วริศวิเคราะห์ “ดังนั้นญาณีจึงต้องการปั่นหัวเขาเล่น ทำให้รู้สึกว่าเขาถูกผู้หญิงหลอก”

“เราไม่สามารถนิ่งเฉยในเรื่องนี้ได้” ภีมพลกล่าว “นายคงส่งคนไปตามหาเธอ จับตาดูชัยเดชอย่างใกล้ชิด ต้องมั่นใจในความปลอดภัยของญานี”

“ครับ” วริศส่งคนไปแล้ว

ในห้องทำงานรองประธานซึ่งอยู่ติดกัน นุชวราซึ่งเพิ่งทำงานเสร็จ เธอกำลังรดน้ำต้นไม้ขณะที่ฟุ้งซ่าน จนเกือบจะทำน้ำหกลงพื้น

เมื่อนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในบ้านของวริศ เธอก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที

ความน่าจะเป็นที่จะชอบใครสักคนนั้นต่ำมาก และความน่าจะเป็นที่ใจสั่นก็ต่ำมากเช่นกัน

ถ้าอยู่กับเขาไม่ได้ เธอกลัวเสียใจไปตลอดชีวิตจริงไหม?

นุชราไม่รู้ว่าเธอควรจะมีความกล้านั้นดีหรือไม่ เรื่องราวของคุณญาณีคือบทเรียนจากอดีต

หลังจากการประชุมสิ้นสุดลง ภีมพลและวริศก็เดินออกจากห้องประชุม

ภีมพลเอามือล้วงกระเป๋าและเริ่มเดิน “ฉันมีวิธี อยากให้นายไปจัดการ”

“คุณพูดมาเลยครับ”

“ตอนนี้ฉันกำลังช่วยไวศิษฎ์หาสถานที่และเปิดโคโค่คลับที่ปิดตัวไปก่อนหน้านี้” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ภีมพลมีดวงตาสดใส “ขนาดต้องใหญ่กว่าเดิมอย่างน้อยสามเท่า อุปกรณ์ทั้งหมดต้องนำเข้าใหม่ โลโก้ใหม่ก็ต้องออกแบบด้วย”

วริศผงะเล็กน้อย เดิมทีเขาคิดว่าเขากำลังจะพูดถึงญาณี

วริศติดตามเขาและพูดตามจริงว่า “ผมไม่รู้จักไวศิษฎ์ดีนัก เขาชอบสไตล์แบบไหนเหรอครับ? คุณต้องการสร้างสไตล์เดิมของโคโค่คลับไหมครับ?ผมหมายถึงสไตล์การตกแต่ง”

ภีมพลได้คิดเกี่ยวกับประเด็นนี้แล้วและได้หารือกับนภาลัยในรายละเอียดเมื่อคืนนี้แล้ว

เมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน ภีมพลได้สนทนาอย่างละเอียดกับวริศเกี่ยวกับเรื่องนี้

วริศนั่งอยู่ตรงข้ามเขาพร้อมกับคอมพิวเตอร์พลางจดบันทึก

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง...

“....ประมาณนั้นก็แล้วกัน ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมฉันจะบอกอีกที นายเลือกสถานที่ทที่ดีที่สุดมาก่อน 3 แห่ง แล้วเราจะหารือและเลือกที่อยู่ที่เหมาะสมที่สุด”

“ได้ครับ”

ขณะที่กำลังจัดเรียงโน้ต วริศถามขึ้นว่า “สถานที่สำหรับงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือเพียงงานตกแต่งบางส่วน คุณอยากไปดูไหมครับ?”

“ไม่จำเป็น” ภีมพลเชื่อในความสามารถของเขา

“นายจัดการตามที่เห็นสมควรได้เลย”

วริศถามอีกครั้ง “คุณแน่ใจเหรอครับว่าคุณนายจะมาร่วมงาน?”

“แน่นอน” ภีมพลพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “แค่บอกความจริงกับนักข่าว”

“โอเคครับ” เขารู้สึกโล่งใจ

เพราะเท่าที่วริศรู้ ภีมพลยังไม่ได้บอกภรรยาของเขาเกี่ยวกับอาหารค่ำการกุศล