เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 132

หลังจากหลี่เป่าซาน หลี่เจี้ยนเหว่ยและคนอื่นๆ วิ่งออกมาจากตึกแผนกฉุกเฉินแล้ว รถตำรวจก็จอดสนิท

หยวนฟางมองฉากนี้ผ่านหน้าต่างใส ในใจบ่นว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย?

เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาก็รีบลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งตามออกไปทันที

ชายหนุ่มในชุดตำรวจคนหนึ่งลงจากรถ จากนั้นจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูหลัง

หลี่เป่าซานเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็รีบไตร่ตรอง หรือว่าจะเป็นผู้นำท่านใด? มาทำอะไรที่โรงพยาบาล?

หลังจากตำรวจคนนั้นเปิดประตูก็พบว่ามีชายคนหนึ่งอยู่ ถึงก็เป็นเฉินชางเชียวหรือ?

ตอนนี้หลี่เป่าซานตะลึงพรึงเพริดไปแล้ว! ต้องทราบว่าคนที่จะได้นั่งรถตำรวจและมีคนคอยเปิดประตูให้มีความเป็นไปได้อยู่สองอย่างเท่านั้น หนึ่งคือเหล่าผู้นำของรัฐ อีกหนึ่งคือนักโทษ!

เห็นได้ชัดว่าเฉินชางไม่ใช่ผู้นำรัฐ…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของหลี่เป่าซานพลันเปลี่ยนไป รีบเดินเข้าไปด้วยท่าทางกระสับกระส่าย แต่กลับถูกหลี่เจี้ยนเหว่ยดึงแขนไว้ “เดี๋ยวก่อนครับ”

เมื่อหลี่เป่าซานเห็นเฉินชางลงจากรถ เหมือนว่าจะไม่ได้ถูกคุมตัวอยู่?

เสี่ยวเฉินไม่ใช่นักโทษหรือ?!

ด้วยเหตุนี้หลี่เป่าซานจึงเดินตรงไปหา ทว่าไม่ทันไรก็เห็นชายอีกคนหนึ่งลงมาจากที่นั่งด้านหลังอีกฝั่งหนึ่ง หลี่เป่าซานมองเขม็ง ถานจงหลิน?

ทำไมเขาถึงนั่งรถตำรวจมาด้วยกันกับเฉินชาง?

หลี่เป่าซานสับสนไปหมดแล้ว!

หลี่เจี้ยนเหว่ยก็มีสีหน้างุนงง

โลกของศัลยแพทย์ในเมืองอันหยางใหญ่ขนาดนั้น มีคนไปๆ มาๆ มากขนาดนั้น ทว่าฐานะของถานจงหลินคนนี้ยังค่อนข้างพิเศษ เพราะในมณฑลตงหยาง แผนกที่พัฒนาด้านศัลยกรรมทั่วไปมีไม่มาก โรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลนับเป็นแห่งหนึ่ง โรงพยาบาลตงต้าเป็นอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งในสายตาของโรงพยาบาลใหญ่ทั้งหลาย ถานจงหลินเป็นเหมือนเนื้อชิ้นหอม มักถูกโรงพยาบาลแต่ละแห่งเชิญไปร่วมผ่าตัดอยู่บ่อยๆ

เมื่อเห็นถานจงหลินเดินลงจากรถ หลี่เจี้ยนเหว่ยก็เดินเข้าไปทักทายด้วยตัวเอง “หัวหน้าถาน? ฮ่าๆ ไม่พบกันนานเลยนะครับ ทำไมถึงมาที่โรงพยาบาลอันดับสองได้ล่ะครับ”

ถานจงหลินยิ้ม เดินเข้ามาจับมือกับหลี่เจี้ยนเหว่ยและหลี่เป่าซาน จากนั้นจึงพูดเย้าไปว่า “ผมหรือครับ วันนี้ผมมาขอรับโทษ!”

หลี่เป่าซานรู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที “หือ? โทษ? โทษอะไรครับ?”

ทุกคนพากันเอียงหูเบิกตารอฟัง

ถานจงหลินจึงได้อธิบายไปว่า “ตอนเช้ามีการผ่าตัดเคสหนึ่งที่ค่อนข้างเร่งด่วน ผมเลยมาเชิญหมอเสี่ยวเฉินไปช่วยที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลน่ะครับ!”

หลี่เป่าซานเบิกตากว้าง “เสี่ยวเฉิน? ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลของคุณหรือ? เขาจะช่วยอะไรได้? โรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลมีคนเก่งๆ เต็มไปหมด จะขาดแคลนหมอเก่งๆ ได้ยังไงครับ?!”

ถานจงหลินได้ยินดังนั้นก็รีบส่ายหน้าทันที ดูเหมือนหลี่เป่าซานยังไม่รู้ถึงฝีมือการเย็บเส้นเอ็นของเฉินชาง!

ดังนั้นจึงพูดไปว่า “ถูกต้องแล้วครับ! ผมมาขอให้เสี่ยวเฉินไปช่วยจริงๆ การผ่าตัดในวันนี้ค่อนข้างยาก ในนั้นมีรายละเอียดเล็กๆ ที่แม้แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจ ผมคิดไปคิดมา มีแค่คนเดียวที่ช่วยผมได้ นั่นก็คือเสี่ยวเฉิน”

ประโยคนี้ของเขาทำเอาทุกคนตรงนั้นนิ่งค้างไปแล้ว

นี่เป็นการประเมินฝีมือเอาไว้สูงแค่ไหนกัน? ถานจงหลินผู้เป็นศัลยแพทย์ชั้นยอดในเมืองอันหยางถึงกับพูดขึ้นมาเองว่าเฉินชางทำได้ดีกว่าเขา! เกียรติยศเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าใครก็มีได้!

หัวหน้าแผนกทั้งหลายที่ยืนอยู่รอบๆ ต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจ ตกลงเฉินชางไปผ่าตัดยอดเยี่ยมอะไรมากันแน่? ถึงกับทำให้ถานจงหลินออกปากชมเช่นนี้เชียว

หยวนฟางที่อยู่ด้วยยิ่งถลึงตากว้าง รู้สึกเหลือเชื่อเกินไป

เฉินชางคนนี้…ทำไม…เป็นไปไม่ได้!

แต่ความจริงวางเรียงอยู่ต่อหน้าทุกคนแล้ว ไม่มีอะไรให้สงสัยอีก!

คนที่มีชื่อเสียงขนาดถานจงหลินคงไม่มาแสดงละครเป็นเพื่อนเฉินชางถึงที่นี่หรอก?

ตอนนี้ตำรวจหนุ่มเดินมาส่งเฉินชางจนถึงที่แล้ว จากนั้นจึงหันหน้าเข้าหาเฉินชาง ยืนหลังตรง ทำวันทยาหัตถ์อย่างจริงจัง!

“หมอเฉิน! ขอบคุณที่ช่วยรักษาหัวหน้าของพวกเรานะครับ ผมขอตัวกลับก่อน ที่สถานีตำรวจยังมีงานอีกมาก”

เฉินชางพยักหน้า “ขอบคุณมากครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”

จากนั้นตำรวจหนุ่มก็ขับรถจากไป ปล่อยทุกคนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าตะลึงพรึงเพริด

นี่เป็นเรื่องจริงหรือ!?

ตอนนี้เอง หลี่เป่าซานเห็นว่ารอบๆ มีคนมารอดูความครึกครื้นมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จึงบอกไปว่า “เสี่ยวเฉิน ตามผมไปที่ห้องทำงานเถอะครับ!”

ตอนนี้ทุกคนจึงกลับไปที่ห้องทำงานของหัวหน้าแผนก

หลังจากฟังเฉินชางอธิบายอย่างละเอียดไปรอบหนึ่ง หลี่เจี้ยนเหว่ยและคนอื่นๆ ก็รู้สึกรับไม่ได้ไปชั่วขณะ!