เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 206

บทที่ 206 ความรักลึกซึ้งฉันพี่น้อง!

เฉินชางแลกเวรกับหวังหย่ง

ในวันพุธมีพิธีเปิดภาคเรียน เฉินชางอยากไปร่วมงาน แต่วันพุธเป็นวันที่เฉินชางเข้าเวรเช้าทั้งวัน

วันนี้หวังหย่งเข้าเวรดึก เมื่อคิดไปคิดมา เฉินชางก็เลยแลกเวรกับหวังหย่ง เข้าเวรดึกแทนเขาในคืนนี้

ทันทีที่หวังหย่งได้ยินเช่นนั้น ก็เป็นธรรมดาที่เขาจะตอบตกลงด้วยความยินดี

เฉินชางทำงานไปจนถึงตอนสี่ทุ่มกว่า ในเวลานี้ด้านนอกไม่ยุ่งแล้ว เฉินชางไม่ได้กลับไปที่ห้องเวร แต่นอนงีบอยู่บนเก้าอี้ที่วางเรียงติดกันสามตัวในห้องทำงานเลย

ขณะที่กำลังนอนหลับสลบไสลอยู่นั้น จู่ๆ เฉินชางก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขา!

เขาตกใจจนพลิกตัวลุกขึ้นมายืนด้านข้างในทันใด

เพราะเขาเห็นว่ามีหญิงสาวผมยาวยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงยืนอยู่ข้างตน จับจ้องเฉินชางชนิดไม่ละสายตา และไม่พูดไม่จา

กล่าวตามจริงว่าหญิงสาวคนนี้ทำให้เฉินชางตกใจกลัวจนขวัญกระเจิง!

ตกใจถึงขั้นที่ต้องเอามือลูบอก หายใจหอบหืดอยู่สองเฮือก

เมื่อเฉินชางมองหญิงสาวคนนี้ที่ยืนอยู่ข้างเขา สิ่งที่เห็นคือหญิงสาวสวมชุดโรงพยาบาล คงเป็นเพราะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยจนเส้นค่อนผมยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง แล้วก็ลุกพรวดจากเตียงมาจ้องเฉินชางในสภาพเช่นนี้เลย แววตาที่เธอจ้องเขาแฝงไว้ด้วยคำถาม

เฉินชางคิดแล้วก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ใครจะไปรู้ได้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแล้ว! ถ้าเธอคิดจะทำอะไรเลวร้ายขึ้นมา วันนี้ตนคงต้องจบชีวิตลงแล้ว

เฉินชางมองหน้าหญิงสาว เขาค่อนข้างรู้สึกคุ้นหน้า คล้ายว่าจะเป็นผู้ในห้องผู้ป่วยของแผนกฉุกเฉิน แต่…ดึกขนาดนี้ยังไม่หลับไม่นอน แต่เดินมาที่ห้องทำงานเพื่ออะไร

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว เฉินชางก็ถอนหายใจออกมา “คุณ…มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”

หญิงสาวจ้องมองเฉินชาง “ทำไมคุณถึงนอนหลับ”

เฉินชางชะงักงัน “ครับ ผมง่วง ถ้าไม่นอนจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ”

ประหลาดพิลึก…

สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนทันที เธอถามด้วยความข้องใจ “คุณนอนหลับในเวลาเข้าเวร คุณเป็นหมอหรือเปล่า ทำไมไม่มีความรับผิดชอบ เกิดผู้ป่วยเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง!”

เมื่อเฉินชางเห็นว่าหญิงสาวคนนี้ค่อนข้างจะโมโห ก็เลยอดกลั้นความเป็นตัวของตัวเองเอาไว้ อธิบายอย่างใจเย็น “เวรดึกนอนได้ครับ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พยาบาลจะมาเรียกได้ทันเวลา ดังนันไม่กระทบงานครับ”

หลังจากที่หญิงสาวได้ฟังคำอธิบายแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไร ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็เข้าใจ “ฉันเห็นคุณนอนหลับ ก็เลยเข้ามาดูสักหน่อย ไม่มีอะไร ฉันไปแล้ว คุณนอนต่อเถอะค่ะ”

หลังจากพูดจบหญิงสาวก็เดินออกจากห้องไป

ปล่อยให้เฉินชางงงเป็นไก่ตาแตก

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

เฉินชางถอนหายใจออกมาด้วยความจนปัญญา เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้นานมากก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้น น่ากลัวจริงๆ

ดูแล้วอีกหน่อยจะนอนในห้องทำงานไม่ได้แล้ว ตอนที่กลับไปนอนที่ห้องเวรก็ต้องปิดประตูให้ดี!

ถ้าเจอกับผู้ป่วยที่มีอารมณ์รุนแรงขึ้นมา เฉินชางก็ไม่กล้ารับประกันว่าวันนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!

หลังจากที่เจอกับเหตุการณ์นี้เข้าไป เฉินชางก็หลับไม่ลงแล้ว

เขามองนาฬิกา เพิ่งจะเที่ยงคืน ดูแล้วคืนนี้จะต้องเป็นหนึ่งคืนที่หลับไม่ลง

เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานขึ้นมาเปิดดู

ผ่านไปประมาณสิบนาที ทันใดนั้นก็มีพยาบาลสีหน้าตื่นตระหนกวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน

“หมอเสี่ยวเฉินคะ คุณรีบมานี่หน่อยค่ะ!”

เฉินชางรีบวิ่งตามไป

ในตอนนี้มีกลุ่มวัยรุ่นหนึ่งกลุ่มยืนอยู่ที่หน้าประตูแผนกฉุกเฉิน ไม่เดินเข้ามา และไม่เดินออกไปไหน ยืนขวางประตูอยู่เช่นนั้น แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังโต้เถียงกัน

เฉินชางเองก็ไม่เดินออกไป ยืนอยู่ห่างออกไปเจ็ดแปดเมตรก็ยังได้กลิ่นเหล้าโชยเข้ามา

เมื่อมองอย่างละเอียด จะเห็นว่าคนกลุ่มนี้เป็นวัยรุ่นทั้งหมด วัยคึกคะนอง แต่ละคนแต่งตัว…จัดเต็มสุดๆ

เฉินชางถอนหายใจออกมา ดื่มเหล้าด้วยกันจนเมาแล้วก่อเรื่องวุ่นวาย อุปนิสัยเฉพาะคน!