เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 257

บทที่ 257 เอ๊ะ? คุณไม่ใช่เฉินชางหรือครับ

ฉางหงเหล่ยมองสิงอวี่ “ฉันรับประกันอัตราการรักษาหายอยู่ที่สี่สิบเปอร์เซ็นต์ค่ะ แต่คุณจำเป็นต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลของเราเป็นเวลาหนึ่งเดือนเพื่อฟื้นฟูมือของคุณ ความจริงแล้วความคิดที่จะรักษาให้หายเป็นปกติเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะระบุได้ชัดเจน เพราะเราทำได้แค่อาศัยข้อมูลที่เรามีบวกกับใช้ประสบการณ์ในการวินิจฉัย ถึงเรามีโอกาสประสบผลสำเร็จในการรักษาแค่สี่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่เรารับประกันความเร็วในกระบวนการฟื้นฟูของเส้นเอ็นของคุณได้ การออกแรงต้านแรงดึงของมือ…”

ความจริงแล้วในเวลานี้อัตราการรักษาให้หาย กลายเป็นสิ่งที่สะท้อนความสามารถของหมอ!

การที่พวกเขามายืนถึงจุดนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องของการคุยโวอวดศักยภาพ แต่อาศัยประสบการณ์ในการคาดการณ์ความเชื่อมั่นของเองต่อการรักษาว่ามีมากแค่ไหน

หมอทุกคนล้วนมีเครื่องชั่งตวงอยู่ในใจ สำหรับเรื่องการรักษาผู้ป่วยแล้วนั้น พวกเขาคิดใคร่ครวญในใจอย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจเสมอ

เช่นถานจงหลินในตอนนี้ ใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาคิดว่าอัตราการรักษาหายของตนมีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์

แล้วเขาจะบอกให้คนอื่นรู้ได้อย่างนั้นหรือ

ไม่ได้!

แต่จะบอกสูงเกินความเป็นจริงก็ไม่กล้า!

ถึงอย่างไรเสีย การรักษาผู้ป่วยก็ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เมื่ออิงจากประสบการณ์ในการเย็บเส้นเอ็นที่ผ่านมาของตนแล้ว เขาเย็บเส้นเอ็นให้ผู้ป่วยมายี่สิบรูปแบบ อัตราการรักษาหายอยู่ที่ห้าถึงเจ็ดเปอร์เซ็นต์ สูงกว่านี้ไม่กล้ารับประกัน อาจมีหนึ่งในสิบรายที่อัตราการรักษาหายสูงกว่าเจ็ดเปอร์เซ็นต์

เมื่อมองหวังอวี้ซานกับฉางหงเหล่ย สองคนนี้อยู่ที่สี่สิบถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์กันทั้งนั้น ถางจงหลินอดถอนใจไม่ได้ ทั้งยังค่อนข้างเขินอาย

แต่เคสสิงอวี่ อัตราการรักษาหายเกินระดับยี่สิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นไปได้นั้น ไม่ใช่อาศัยแค่ประสบการณ์อย่างเดียว ต้องอาศัยพรสวรรค์ที่ติดตัวมาแต่เกิดด้วย!

ถึงแม้ว่าอัตราการรักษาหายของถานจงหลินจะไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ถานจงหลินมีประสิทธิผลที่สูงถึงเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว ประสิทธิผลการฟื้นฟูที่เด่นชัดอยู่ที่แปดสิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นไป

กล่าวอย่างชัดเจนแล้วว่า การเย็บเส้นเอ็นเป็นทักษะที่ทุกคนทำได้ แต่ระดับความยากง่ายที่ทำได้แตกต่างกันไป วิธีไม่เหมือนกัน ก็เป็นธรรมดาที่ผลลัพธ์จะไม่เหมือนกัน

ถานจงหลินเห็นว่าตนเองต่อสู้อยู่ในแวดวงนี้มาชั่วชีวิตแล้ว พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง เคยเจอผู้ป่วยหลากหลายระดับความยาก อย่างเคสที่อยู่ในระดับที่เรียกว่าแก้ปัญหาได้ยากเป็นต้น แต่ถึงอย่างไรเสีย ฝีมือก็ยังสู้โรงพยาบาลใหญ่ๆ เหล่านั้นไม่ได้

แน่นอนว่ามีสาเหตุที่หลากหลายมาก นอกจากสาเหตุที่เกิดจากตนเองแล้ว สาเหตุที่สำคัญที่สุดคือสภาพแวดล้อม!

ถึงอย่างไรเสีย ผู้ป่วยรอบตัวคุณก็เป็นผู้ชี้ขาดระดับความสามารถของคุณ!

โรงพยาบาลต่างๆ ตามปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กวางโจว เซินเจิ้น มีจุดเด่นคือเชี่ยวชาญในการรักษาโรคทั่วไปเป็นพิเศษ โรคเจ็บป่วยเล็กๆ น้อย พวกเขาถึงขั้นวิจัยเกี่ยวกับโรคทั่วไปเหล่านี้อย่างจริงจัง

แต่มณฑลตงหยางกลับตรงกันข้าม เป็นมณฑลที่ล้าหลัง ทุกวันนี้สิ่งที่สร้างความพึงพอใจยังคงเป็นแค่การมีเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม มีอาหารหล่อเลี้ยง เรื่องอย่างการแสวงหาความสุขทางจิตใจและยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น ซึ่งยังไม่ไปถึงขั้นนั้น

เช่นเดียวกันกับการแก้ไขระดับความต้องการขั้นสูงผู้คนในเมืองที่พัฒนาแล้ว ในขณะที่เมืองทั่วไปแก้ปัญหาความต้องการขั้นพื้นฐานของผู้คน

ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดความแตกต่าง

อาจเป็นเพราะเคสรักษาเส้นเอ็นในเมืองหลวง เป็นกลุ่มผู้ป่วยที่เป็นบุคคลระดับสูงกับผู้ป่วยที่ต้องการผลลัพธ์ในการรักษาที่ค่อนข้างมาก ประสบการณ์ของหมอก็เลยสูงตามไปด้วย

แต่สิ่งที่ผู้ป่วยในมณฑลตงหยางส่วนใหญ่ต้องการได้รับจากการรักษา เป็นเพียงการได้ผลลัพธ์ระดับทั่วไป แค่ไม่กระทบกับการดำรงชีวิตก็พอแล้ว

ผู้ป่วยสองรายที่มีความแตกต่างกันมาก เงินที่จ่ายก็มูลค่าต่างกันมาก ความแตกต่างของทุกสิ่งอย่างที่ใช้ในการผ่าตัดก็ย่อมแตกต่างกันมาก ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปได้

สิ่งนี้มีส่วนทำให้หมอแต่ละท้องที่มีความแตกต่างกันไป ความรู้ความเข้าใจในโรคที่รักษากับความเชี่ยวชาญก็แตกต่างกันออกไป

ต่างฝ่ายต่างมีความเชี่ยวชาญในแวดวงของตนเอง มีทิศทาง มีจุดเด่นที่แตกต่างกันออกไป

ทันใดนั้นถานจงหลินก็เห็นเฉินชางที่ยืนครุ่นคิดไม่หยุดอยู่ข้างๆ จู่ๆ เขาก็เกิดอยากรู้ขึ้นมาว่า เสี่ยวเฉินจะมีอัตราการรักษาหายกี่เปอร์เซ็นต์

เมื่อคิดถึงตรงนี้ถานจงหลินก็หัวเราะตนเองพลางส่ายหน้า เสี่ยวเฉินเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ถ้าอายุมากว่านี้อีกสักสิบปี คงได้ออกมาแสดงความคิดเห็นในสถานการณ์นี้

ถานจงหลินถอนหายใจออกมา ตนใจร้อนจนเกินไป เด็กหนุ่มต้องจำไว้ให้มั่นว่าอย่าเสนอความคิดเห็นสุ่มสี่สุ่มห้า ถานจงหลินมองว่าเฉินชางเดินมาถูกทางแล้ว ในอนาคตข้างหน้าอย่างน้อยที่สุดก็อยู่ระดับเดียวกันกับหวังอวี้ซาน ฉางหงเหล่ย

สุดท้ายแล้วเมืองอันหยางคงรั้งเขาไว้ไม่อยู่!

หลังจากที่ทุกคนพูดจบแล้ว สิงอวี่ค่อนข้างเคร่งขรึม คนเหล่านี้รับประกันอัตราการรักษาหายสูงสุดอยู่ที่ไม่เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์!

หมายความว่าในอนาคตมีความเป็นไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่ตนจะเล่นเปียโนไม่ได้อีกแล้ว!

สำหรับนักเปียโนแล้ว อุบัติเหตุครั้งนี้เหมือนฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างไม่ต้องสงสัย!

นักเปียโนที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างคุณ จู่ๆ ทุกอย่างก็ดับสูญไป ความเจ็บปวดนี้เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าโดนเชือดเนื้อหักกระดูก!