เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 322

บทที่ 322 ยิ้มการค้า!

ในตอนที่ทุกคนเห็นภาพที่ปรากฏบนหน้าจอต่างก็ตกตะลึงจนนิ่งค้างไปแล้ว!

แบบนี้ก็ได้เหรอ

มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ

ทางด้านจิ่งหรานที่ยามปกติมีสีหน้าเข้มงวดจริงจังและค่อนข้างเย็นชา ตอนนี้ถึงกับหลุดปากอุทานออกมาว่า ให้ตายเถอะ!

“ให้ตายเถอะ! จริงๆ เลย!”

เพียงประโยคเดียว ดึงดูดสายตาทุกคน ทำให้ทุกคนพากันหันมามองทางเขา

หยางหลินชะงักไป เธอมองจิ่งหรานแล้วพูดว่า “หัวหน้าจิ่ง คุณเดาได้แล้วหรือคะ”

กระทั่งหมอส่องกล้องก็ยังแปลกใจ “นี่ ถ้าจะวิเคราะห์ออกมาก็ค่อนข้างยากเลยนะครับ น่าจะเดาได้ยากอยู่นะครับ”

ถูกต้อง แม้เงาดำจะมีลักษณะพิเศษ แต่หากจะเดาให้ถูกว่านี่คือยุงตัวหนึ่งก็ดูจะเพ้อฝันไปสักหน่อย

ถูกต้อง!

ในส่วนลึกของหลอดลมด้านซ้ายของผู้ป่วย มีซากยุงอยู่ตัวหนึ่ง!

สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในหลอดลมด้านซ้ายก็คือยุงตัวนี้

ตัวการแท้จริงที่ทำให้คนไข้หญิงไอก็คือมันนั่นเอง!

ใครจะไปคิดว่าสิ่งแปลกปลอมที่อุดอยู่ในหลอดลมจะเป็นยุงตัวใหญ่ตัวหนึ่ง มันพิสดารเกินไปแล้วจริงๆ

จิ่งหรานหน้าแดง “ไม่ใช่ว่าผมเดาได้ แต่เป็นหมอเฉินต่างหากครับ!”

เมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้ทุกคนก็พากันมองไปทางเฉินชางโดยพลัน

เขาคือใคร?

เขามาจากไหน?

เขายอดเยี่ยมขนาดนี้เลยหรือ?

คำถามยอดฮิตทั้งสามปรากฏในสมอง คนทั้งสามต่างมีท่าทีมึนงง

เฉินชางส่งเสียงกระแอมออกมาครั้งหนึ่ง “เอาสิ่งแปลกปลอมออกมาก่อนเถอะครับ”

ตอนนี้ทุกคนจึงค่อยมีปฏิกิริยาขึ้นมา หมอส่องกล้องเริ่มขยับมือ ทำงานไปอย่างระมัดระวัง

ความจริงแล้วเคสนี้ไม่ยากเลย แต่ตอนนี้ ที่สุดของความแปลกใจ และที่สุดของความกังวลคงอยู่ที่ตัวผู้ป่วย ในตอนที่เธอได้ยินทุกคนอุทานออกมาว่าให้ตายเถอะ เธอก็เกิดสับสนโดยพลัน

อะไรกันแน่ที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงจนมีสภาพเช่นนี้ เธออยากรู้จริงๆ ว่าตัวเองทำเรื่องผิดแผกพิสดารอะไรไว้ หรือจะมีซุนหงอคงเข้าไปอยู่ในนั้น

ผ่านไปหลายนาที ในที่สุดสิ่งแปลกปลอมในหลอดลมก็ถูกเอาออกมาได้สำเร็จ

รอบตัวยุงมีสารคัดหลั่งปกคลุมเอาไว้ แต่ลักษณะไม่ได้ดูดีเหมือนอำพัน ออกจะน่าเกลียดด้วยซ้ำ

ตอนนี้ในใจของจิ่งหรานสัมผัสได้ถึงความโง่งมของตนแล้ว เขาคิดไปถึงประโยคที่เฉินชางกระซิบข้างหูเขาเมื่อครู่นี้ว่า ‘อาจจะเป็นยุงก็ได้ครับ’

เฉินชางรู้ได้อย่างไรว่าเป็นยุง แม้จะพูดว่าอาจจะ แต่…อย่างน้อยอีกฝ่ายก็พูดคำนี้ออกมาจริงๆ

เขารีบหยิบผลซีทีสแกนขึ้นมาเปรียบเทียบ มองอยู่นาน สุดท้ายก็หาจุดร่วมที่ดูคล้ายกันของพวกมันได้แล้ว ดูเหมือน…บางที…อาจจะ…คล้ายยุง?

แม่มันเถอะ คุณคิดได้ยังไง

เนื่องจากการทำซีทีสแกนเป็นการสแกนไปทีละชั้นทำให้เห็นเป็นเงาฟ้าๆ หากคุณจินตนาการถึงภาพเสมือนแบบนี้ได้ คุณจะต้องมีความสามารถในการจินตนาการย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นอย่างสูง

หากเป็นเช่นนั้น…ก็ใช่ว่าจะเดาไม่ได้

แต่ว่า…มันจะยากเกินไปหรือเปล่า

ในสายตาที่จิ่งหรานใช้มองเฉินชางเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความเหลือเชื่อ

คุณยังทำอะไรได้อีกครับพี่ชาย!

การผ่าตัดด้านศัลยกรรมทรวงอกคุณก็ทำได้ดีขนาดนั้น ทักษะการจินตนาการภาพเสมือนก็ยังยอดเยี่ยมขนาดนี้ คุณช่วยทำให้โพสต์-ด็อก(นักวิจัยหลังปริญญาเอก)ของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนเหล่านั้นมีความภาคภูมิใจในตนเองหลงเหลืออยู่บ้างได้หรือเปล่า

ในตอนที่จิ่งหรานมองไปทางเฉินชางอีกครั้ง ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความนับถือแล้ว!

นี่มันท่านเทพชัดๆ!

ส่วนหยางหลินที่อยู่ข้างๆ ก็มีท่าทางเช่นเดียวกัน ความตกตะลึงที่มีต่อเฉินชางพุ่งทะยานไปถึงชั้นฟ้า!

เธอรีบเดินเข้ามาแล้วกุมมือเฉินชางพลางกล่าวว่า “คุณคนนี้ รู้จักกันไว้หน่อยนะคะ ฉันคือหยางหลินอยู่แผนกฉุกเฉิน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ”

เฉินชางยิ้มบางๆ “หมอหยางสวัสดีครับ ผมคือเฉินชาง เป็น…”