เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 394

บทที่ 394 ผู้กินอิ่มท้องไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หิวโหย (Part1)

คำว่า ‘ผายลม’ ของจางจื้อซินทำให้ห้องผ่าตัดจมลงสู่บรรยากาศกระอักกระอ่วนและจนใจ

แต่ก็ยังดี เทียบกันแล้วดีกว่าความตื่นตระหนกและวิตกกังวลในตอนแรกมาก อย่างน้อยผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงก็ไม่มีปัญหา!

ทุกคนผ่อนลมหายใจ จากนั้นก็สูดหายใจลึก…

แต่เมื่อคิดถึงคำพูดของจางจื้อซินเมื่อครู่นี้ ก็รีบกลั้นหายใจทันที!

จะอย่างไรก็ทำใจหายใจไม่ลงจริงๆ!

กระทั่งหัวหน้าแผนกวิสัญญีก็ยังกระแอมออกมา แอบเดินออกไปสูดอากาศหลังประตูเลยทีเดียว!

แม่งโคตรเหม็น!

เหม็นเหมือนลำไส้อุดตัน!

ตอนเช้ากินอะไรมาเนี่ย ทำไมเหม็นได้ขนาดนี้

คิดถึงตรงนี้ก็รู้สึกเหมือนหัวใจกระตุก พยาบาลน้อยหลายคนอยากหัวเราะก็ไม่กล้าหัวเราะ ส่วนพวกจางโหย่วฝูดีกว่ามาก ถึงอย่างไรพวกเขาก็ชินกับกลิ่นเหม็นเหล่านี้แล้วจึงไม่สนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้นัก ที่สำคัญก็คือ จางจื้อซินจะ…ผายลมผิดเวลาเกินไปหรือเปล่า

ต้องทราบว่าในการผ่าตัด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเอามาเป็นข้อมูลและผลสะท้อนกลับได้ทั้งสิ้น

กลิ่นก็บอกอะไรได้มากมาย

จางโหย่วฝูถลึงตาใส่จางจื้อซินอย่างดุดัน จางจื้อซินให้ได้แต่ยิ้มแห้งๆ หากเขามีระบบ ตอนนี้คงถูกแจ้งเตือนว่า [ค่าความรู้สึกดี -n] แล้ว

ในที่สุดเฉินชางก็ผ่อนคลายลงได้ บรรยากาศอันตึงเครียดสลายไป

ที่แท้สายตาของเขาก็ไม่มีปัญหา!

……

……

การผ่าตัดดำเนินต่อไปตามปกติ งานของเฉินชางก็คือช่วยถืออุปกรณ์ มีแพทย์ระดับสูงอยู่สองคนย่อมไม่มีโอกาสให้เขาลงมือ อย่างไรเสียหมอทั้งสามก็มีประสบการณ์สูง ทั้งยังเชี่ยวชาญเทคนิคการผ่าตัดมากมาย

การผ่าตัดครั้งนี้ แม้จะมีเรื่องให้ตกใจแต่ก็ไร้อันตราย ในที่สุดก็จบลงอย่างสวยงาม

ความตกใจเพียงอย่างเดียวที่เกิดขึ้นระหว่างการผ่าตัดก็มาจากจางจื้อซิน

เฉินชางกังวลมาก…การผายลมครั้งนี้คงไม่ส่งผลกระทบกับการฟื้นตัวและสุขภาพของผู้ป่วยใช่ไหม

คงไม่ทำให้ช่องท้องติดเชื้อใช่ไหม

คิดถึงตรงนี้ก็อดส่ายหน้าไม่ได้…

ผ่าตัดเสร็จ พวกเฉินชางก็เว้นระยะห่างจากจางจื้อซิน กลัวว่าอีกฝ่ายจะผายลมออกมาอีก ทุกคนก็เป็นหมอ ต่างก็รู้ดีว่าคนที่ผายลมได้เหม็นขนาดนี้ต้องมีรอบสองตามมาแน่นอน ดังนั้นจึงถือโอกาสตีตัวออกหากก่อนเลย

จางโหย่วฝูมองเฉินชาง จู่ๆ ก็คิดถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จึงถามไปว่า “จริงสิเสี่ยวเฉิน วันเสาร์หน้าจะมีงานสัมมนาประจำปีแล้ว เตรียมตัวหรือยังครับ”

เฉินชางถอนใจด้วยท่าทางจนใจ เขาส่งวิทยานิพนธ์ออกไปแล้วแต่ยังไม่มีการตอบรับ ข้อมูลการรับรองก็ยังไม่ได้รับ ทำให้เขาปวดหัวจริงๆ

ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้คงไม่ส่งวิทยานิพนธ์ระดับสูงแบบนั้นแน่!