เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 410

บทที่ 410 ผมแม่งโคตร…เหนื่อย…

คำพูดนี้ของฉินเสียง ทำเอาครอบครัวฉินสับสนมึนงงไปหมดแล้ว

หมายความว่าอะไร

อะไรคือหมอศัลย์ฯ ล้านหยวน

ทั้งสามยิ่งฟังก็ยิ่งสับสน

ฉินเสี้ยวหยวนถึงกับพึมพำออกมาว่าฉินเสียงจำคนผิดหรือเปล่า

สุดท้ายก็อดพูดไม่ได้ว่า “หัวหน้าฉิน คุณกำลังบอกว่า…”

ฉินเสียงตบหน้าผากตัวเองแล้วมองไปที่เฉินชางครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดอย่างเนิบนาบ “อ่า ผู้อำนวยการฉิน ดูท่าทางคุณคงจะไม่ทราบจริงๆ สินะครับ! ตอนนี้เฉินชางเป็นสมาชิกสมาคมศัลยแพทย์ความงามแห่งประเทศจีนแล้ว ท่านรองกงเป็นคนเชิญด้วยตัวเอง อีกอย่าง ตอนนี้ค่าตัวของเฉินชางคงสูงสุดในเมืองอันหยางแล้วละครับ จะผ่าตัดกับเขา อย่างน้อยก็ต้องใช้เงินสามแสน เมื่อวานเขาก็เพิ่งผ่านตัดเคสละหนึ่งล้านหยวนไปห้าเคส!

ตอนนี้เฉินชางเป็นศัลยแพทย์ความงามระดับล้านหยวนในเมืองอันหยางของพวกเราแล้วครับ จริงสิ เมื่อวานท่านรองกงอยากดูการผ่าตัดของเฉินชางจนต้องบินมาที่อันหยางด้วยตัวเองเลย แถมยังเชิญเฉินชางเข้าร่วมการวิจัยของเธอด้วย โดยให้เขาเข้าร่วมในฐานะที่ปรึกษาด้านเทคนิคและเป็นสมาชิกลำดับสาม การวิจัยนั้นมีมูลค่าสามสิบล้านหยวน เป็นหัวข้อวิจัยที่อยู่ภายใต้โครงการศัลยกรรมของรัฐบาล”

พูดถึงตรงนี้ ฉินเสียงก็ส่ายหน้า “ดังนั้นผมถึงได้บอกว่า คุณมีคนเก่งพร้อมใช้งานอยู่แล้วแต่ไม่ใช้ กลับจะมาหาผม นี่ไม่ใช่ว่า…เส้นผมบังภูเขาหรือครับ”

คำพูดนี้ทำเอาทั้งสามอึ้งและทึ่งมาก!

เหล่าฉินมีสีหน้าตกตะลึง จี้หรูอวิ๋นมีสีหน้าแปลกใจ ยัยขี้ประจบฉินมีสีหน้าเลื่อมใส

ฉินเสี้ยวหยวนไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อวาน…ผ่าตัดเคสละล้านหยวนไปห้าเคส ให้ตายสิ สิบปีผมจะหาเงินได้ถึงห้าล้านหรือเปล่าเถอะ

คิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็รู้สึกชาวาบไปถึงหนังศีรษะ

เขาทราบดีว่าศัลยแพทย์ความงามหาเงินได้มาก แต่…เคสละล้านหยวน นี่มันเรียกว่าหาเงินที่ไหนกัน นี่มันปล้นกันชัดๆ

เมื่อครู่ตนเพิ่งพูดว่าเฉินชางลดภาระไปได้ยี่สิบปี แต่…เมื่อวานอีกฝ่ายผ่าตัดไปห้าเคส ไม่ทันไรก็ซื้อบ้านได้แล้ว! แล้วสิบปีจะหาเงินได้เท่าไหร่

เหล่าฉินไม่ไหวจะนับ

สิ่งที่จี้หรูอวิ๋นสนใจฟังไม่ใช่เรื่องที่ว่าหาเงินได้หรือไม่ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าว่าที่ลูกเขยคนนี้จะสุดยอดขนาดนี้!

เป็นศัลยแพทย์ความงามที่เจ๋งที่สุดในเมืองอันหยาง!

มิน่าล่ะ เมื่อครู่เขาถึงพูดว่าตัวเองเชี่ยวชาญ

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง!

เช่นนั้น…ต่อไปเรื่องรักษาความงามบนใบหน้าตนและอะไรพวกนี้ก็พูดกันง่ายน่ะสิ

ตอนนี้จี้หรูอวิ๋นรู้สึกว่ายิ่งมองเฉินชางก็ยิ่งสบายตา อย่างไรก็ตาม…จู่ๆ ฉินเสี้ยวหยวนก็คิดถึงปัญหาบางอย่างขึ้นมาได้!

เฉินชางพูดว่าเขาเพิ่งเรียนมาสองเดือนกว่า เพิ่งสองเดือนก็สร้างผลงานได้ขนาดนี้แล้วหรือ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร

เหล่าฉินรีบพูดว่า “หัวหน้าฉิน คุณล้อเล่นหรือเปล่าครับ เฉินชางเพิ่งเรียนรู้ด้านศัลยกรรมความงามไปได้แค่สองเดือนกว่า จะเก่งขนาดนั้นที่ไหนกัน”

ตอนนี้ฉินเสียงยังอดถอนใจไม่ได้ “ผู้อำนวยการฉิน ผมจะพูดกับคุณตามจริงเลยนะครับ งานประเภทศัลยกรรมความงามไม่ได้ดูแค่เรื่องเทคนิคเท่านั้น ที่สำคัญกว่าคือพรสวรรค์ เสี่ยวเฉินราวกับเกิดมาเป็นผู้ตรัสรู้ทางด้านศัลยกรรมความงาม เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยพบมาเลย! ดังนั้นเรื่องกำจัดริ้วรอยของผู้อำนวยการจี้ ผมว่าคุณให้เสี่ยวเฉินทำให้จะเหมาะสมกว่า!”

ฉินเสียงอวยเฉินชางได้โดยไม่สิ้นเปลืองความคิดสักนิด เรียกว่าอวยยศกันเต็มที่!

ฉินเยว่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัวพอง เลือดลมพลุ่งพล่าน!

ที่แท้โอปป้าเฉินของเธอเก่งขนาดนี้เชียว!

ที่ผ่านมาเธอคิดว่าเฉินชางเก่งแค่ผ่าตัดตามปกติ เก่งแค่เรื่องในแผนกฉุกเฉิน คิดไม่ถึงเลยว่า…ด้านศัลยกรรมความงามเขาก็เก่งขนาดนี้ด้วย

เป็นหมอศัลย์ฯ ล้านหยวนเชียวนะ!

คิดดูแล้วก็รู้สึกมีหน้ามีตาขึ้นมาเสียอย่างนั้น อีกอย่าง…เขายังหาเงินได้ด้วย

หนึ่งล้านหยวนเท่ากับหม้อไฟกี่หม้อ ซื้อชานมได้กี่แก้ว

ฉินเยว่ตกอยู่ในภาวะเพ้อฝัน รู้สึกตัวพองขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

พอคิดถึงชีวิตต่อจากนี้ก็ต้องยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่

เฉินชางโคตรเจ๋ง!

ตอนนี้สายตาที่ฉินเยว่ใช้มองเฉินชางเต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ

เขายังซ่อน ‘ทักษะ’ อะไรที่ฉันไม่รู้เอาไว้อีกหรือเปล่า

ความอยากรู้อยากเห็นของฉินเยว่ปกคลุมไปทั้งใจ รู้สึกคันยุบยิบจนทนไม่ไหว แทบจะเป็น‘โรคเผือกเกาะกินหัวใจเรื้อรัง’ ไปแล้ว! (เผือกที่ไม่ใช่เผือกน่ะนะ!)

……

ฉินเสียงนั่งอยู่สักพักหนึ่งแล้วกลับไป อย่างไรเสียเขาก็มากินข้าว มีคนรอเขาอยู่อีก

ฉินเสี้ยวหยวนและคนอื่นๆ ไม่สะดวกใจที่จะรั้งไว้นาน หลังจากพูดจาปราศรัยกันสักพักก็บอกลากัน

สุดท้ายฉินเสียงจึงคุยกับเฉินชางครู่หนึ่งแล้วกลับไป

……

……

พอคนนอกไปแล้ว ครอบครัวฉินทั้งสามก็จับจ้องเฉินชาง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

อันที่จริงทั้งสามถูกท่าทางสามัญธรรมดาของเฉินชางหลอกเข้าเสียแล้ว!

ใช่!

ทุกคนคิดว่าเฉินชางเป็นแค่หมอธรรมดาสามัญที่พึ่งพาได้ เป็นหมอที่ค่อนข้างมีพรสวรรค์ในเรื่องผ่าตัด คิดไม่ถึงว่าเฉินชางจะซ่อนความลับไว้ได้อย่างมิดชิดขนาดนี้

หากว่ากันตามตรง เรื่องผ่าตัดหนึ่งวันได้เงินห้าล้านหยวนนั่นทำเอาพวกเขาตกใจกันทั้งครอบครัวจริงๆ

ในเมืองอันหยางจะมีใครหาเงินได้มากขนาดนี้อีก!

เฉินชางปรายตามอง พึมพำกับตัวเองว่า อืม…ใหญ่ขึ้นนิดเดียวเอง

“รีบพูดมาเร็วๆ สิคะ ผ่าตัดอะไรกันแน่ หรือว่าเป็นการทำรีแพร์!” ฉินเยว่ได้ยินคำว่าไม่เหมาะกับเด็กก็ยิ่งกระตือรือร้นเข้าไปใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง ถามด้วยลมหายใจกระชั้นถี่

เฉินชางเห็นท่าทางอยากรู้อยากเห็นของฉินเยว่ก็ถามไปว่า “คุณอยากรู้จริงหรือ”

ฉินเยว่กะพริบตาปริบๆ พยักหน้าอย่างจริงจัง!

เฉินชางตอบ “ผ่าตัดเสริมหน้าอก!”

ฉินเยว่ได้ยินดังนั้นก็ก้มหน้าลงมองตัวเองโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็เห็นเฉินชางมองตนอย่างหยอกล้อ เธอถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย

“ตาบ้า!”

พูดจบฉินเยว่ก็เดินตรงไปข้างหน้าทันที

เฉินชางชะงักไปเล็กน้อย รีบเดินไล่ตามไป “นี่ๆๆ ทำไมถึงโกรธได้ล่ะครับ!”

ฉินเยว่ไม่หันกลับมา ไม่พูดอะไรสักคำ

เฉินชางรีบพูดขึ้นอีกครั้ง “การผ่าตัดนี้ของผมน่ะ…เป็นเรื่องการแพทย์ ในสายตาของหมอก็เป็นเพียงคนไข้ ไม่แตกต่างอะไรกันหรอก…อ่า ทำไมผมกลายเป็นคนบ้าไปได้ล่ะ!”

เฉินชางเดินตามไปด้านหลัง แต่ฉินเยว่ไม่หันมามอง

ในที่สุด ไม่รู้ว่าเดินกันไปนานเพียงใด หลังจากเฉินชางซื้อชานมมาง้อ ฉินเยว่ถึงหายโกรธ

“ฟ้าดินเป็นพยานได้ ผมไม่ได้คิดฟุ้งซ่านอะไรจริงๆ นะครับ มันก็เหมือนการผ่าตัดอื่นๆ ไม่ใช่เหรอ” เฉินชางหอบเล็กน้อย รีบอธิบายให้เข้าใจ

ฉินเยว่สีหน้าเปลี่ยนไปทันที “มันเหมือนกันได้ด้วยเหรอ”

เฉินชางสาบาน “แน่นอน!”

ฉินเยว่กล่าวเสียงเบา ถามไปด้วยสีหน้าเหม่อลอย “คนเห็นเยอะขนาดนั้นแล้ว ไม่มีอาการ…นั่นเลยเหรอ”

ขณะพูดก็ยื่นมือขวาออกไป ขยับนิ้วเล็กน้อย…บอกใบ้เป็นสัญญาณ

เฉินชางเหงื่อแตก ตกลงใครลามกกันแน่

เฉินชางตบหน้าอกตัวเอง “ฟ้าดินเป็นพยานได้ คนเป็นหมอมีจิตใจเหมือนพ่อแม่ ไม่มีคิดอะไรแบบนั้นแน่นอน อาเจ๊ คิดอะไรของคุณเนี่ย!”

ฉินเยว่หน้าเปลี่ยนสี “คุณเรียกฉันว่าอาเจ๊! รังเกียจที่ฉันแก่สินะ!”

เฉินชางแทบจะร้องไห้ “เปล่าครับ! คุณก็แค่เท่านี้ กำลังน่ารัก จะแก่ได้ยังไง!”

ฉินเยว่สีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง “คุณรังเกียจที่ฉันเล็ก! ฉันจะฆ่าคุณเฉินชาง!”

เฉินชางจนปัญญา

ผมแม่ง…โคตรเหนื่อย…