เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 439

บทที่ 439 ความแตกต่างระหว่างนอนมากับนอนกันมา!

สวีตงตงรู้สึกเหมือนตัวเองกับเฉินชางอยู่กันคนละมิติ!

ใช่แล้ว! เป็นแบบนั้นเลย

ที่ผ่านมาเขาคิดมาตลอดว่าความแตกต่างระหว่างคนสองคนคงไม่มากมายขนาดนั้น อย่างน้อยควรพูดว่าแต่ละคนมีความเชี่ยวชาญแตกต่างกันไป เฉินชางมีความสามารถทางด้านงานคลินิกสูงมาก นี่อาจเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ด้านงานคลินิกที่ยาวนานของเขา อย่างน้อยเขาก็ได้สั่งสมประสบการณ์จริงมามากมาย!

แต่! สวีตงตงที่เรียนปริญญาโทมาสามปีคิดว่า ถึงความสามารถทางด้านงานคลินิกของตนจะยังไม่ดีพอ แต่ความสามารถทางด้านการวิจัยก็ยังไหวอยู่! นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงได้รับเงินค่าตั้งตัวสองแสนจากอำเภอหลัน

ปัจจุบันนี้ความสามารถทางด้านงานวิจัยก็เป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่จะใช้ในการคัดเลือกและประเมินตำแหน่งของบุคลากรทางการแพทย์ หากมีหมอที่คิดหัวข้องานวิจัย หรือเผยแพร่บทความทางการแพทย์ได้ก็จะเป็นเรื่องที่ดีมาก

แต่…เพราะสวีตงตงเข้าใจเรื่องการวิจัยเป็นอย่างดี จึงทราบดีว่าการที่เฉินชางได้รับวารสารการปลูกถ่ายตับมาเช่นนี้มันหมายถึงอะไร!

อยู่ในตงหยางที่มีค่าวิทยาศาสตร์ดัชนีการอ้างอิง (SCI) ต่ำจนทำอะไรไม่ได้ แต่กลับได้ตีพิมพ์กับวารสารการปลูกถ่ายตับ นี่หมายความว่าสุดยอดสุดๆ!

อาจารย์เฉินเก่งขนาดนี้เลยหรือ!

เขา…คืออาจารย์เฉินที่พวกแพทย์ฝึกงานเอาไปคุยสนุกปากว่าด้อยกว่านักศึกษาปริญญาโทอย่างนั้นหรือ

ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาเคยเรียนระดับปริญญาโทมาแล้วเลย ต่อให้เรียนผ่านระดับปริญญาเอกมา แล้วมันอย่างไรล่ะ แน่จริงก็ลองตีพิมพ์กับวารสารการปลูกถ่ายตับให้ได้สิ!

ว่ากันตามตรง เพียงแค่ผลงานกับวารสารการปลูกถ่ายตับก็มากเพียงพอที่จะเรียนจนจบปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดด้วยทุนการศึกษาเต็มจำนวนแล้ว

มีคุณค่าถึงขนาดนี้จริงๆ

สวีตงตงตะลึงพรึงเพลิด จากนั้นก็ทอดถอนใจออกมา “อาจารย์เฉิน คุณเก่งจริงๆ เลยครับ! ได้ตีพิมพ์กับวารสารการปลูกถ่ายตับด้วย! อาจารย์ที่ปรึกษาของผมฝันอยากจะมีวิทยานิพนธ์ที่ได้ตีพิมพ์กับวารสารระดับนี้มานานแล้ว คุณเก่งเกินไปแล้ว!”

สวีตงตงพูดจากใจจริง ตอนที่เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแพทย์ฉงชิ่ง อาจารย์ของเขาก็อยากตีพิมพ์วิทยานิพนธ์กับวารสารการปลูกถ่ายตับมาโดยตลอด แต่มันยากเกินไป ดังนั้นนี่จึงทำให้เขาเซอร์ไพรส์อย่างแท้จริง!

คิดแล้วสวีตงตงก็มีสีหน้ากระตือรือร้น “อาจารย์เฉิน ผมขอจับหน่อยได้ไหมครับ อยากสัมผัสบรรยากาศของนักเรียนเทพสักหน่อย”

เฉินชางถูกสวีตงตงหยอกจนหัวเราะออกมา “จับดีๆ นะครับ รีบแย่งรัศมีของตีพิมพ์ฉบับแรกไปให้ได้ล่ะ”

สวีตงตงหัวเราะออกมา จากนั้นก็ถ่ายรูปเอาไว้หลายรูป ถึงอย่างไร…นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นวารสารการปลูกถ่ายตับฉบับจริง ในอนาคตก็เอาไปคุยโวได้แล้ว

ถึงเวลาเลิกงาน ผู้คนน้อยลง แม้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานของหมอ ทว่าแพทย์ฝึกงานก็แยกย้ายกันไปแล้ว

เวลานี้ยังไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่นัก เฉินชางถ่ายเอกสารหน้าปกของวารสารการปลูกถ่ายตับ สารบัญ และบทคัดย่อออกมาสี่ห้าชุดเพื่อเอาไว้เป็นหลักฐานสำหรับการพิสูจน์คุณสมบัติการคัดเลือกตำแหน่งในภายหลัง จากนั้นก็ส่งให้ฉินเยว่ เฉินปิ่งเซิงและหลี่เป่าซานคนละหนึ่งชุด

ทั้งสามถือเป็นผู้ร่วมเขียน มีส่วนร่วมมาก ล้วนนำไปประเมินตำแหน่งงานได้

ตอนนี้เฉินปิ่งเซิงกำลังนั่งหักนิ้วอยู่ เมื่อเห็นว่าวารสารมาถึงแล้วดวงตาก็เป็นประกาย หัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่ จากนั้นก็พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจนตาหยี “มีวิทยานิพนธ์นี้อยู่ ไม่แน่ว่าครั้งนี้ผมอาจได้เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการเลยก็ได้ ถึงตอนนั้นผมจะช่วยดันคุณก็แล้วกัน”

เฉินชางยิ้ม “ไม่แน่ว่าผมก็อาจได้เป็นด้วยนะครับ! ถึงตอนนั้นพวกเราก็เท่าเทียมกันแล้ว ฮ่าๆ…”

เฉินปิ่งเซิงได้ยินดังนั้นก็แค่นเสียงเย็นออกมา “เท่าเทียมกันอะไร”

เฉินชางรีบก้าวหลบไปสองก้าว “โห่ คุณแอบอ้างอำนาจคนอื่น!”

นี่ทำเอาทุกคนที่อยู่ในห้องหัวเราะครืน

เฉินใหญ่เฉินน้อยคู่นี้เป็นชีวิตชีวาของแผนกจริงๆ

ทุกคนมองเหล่าเฉินด้วยความริษยา จางซูซึ่งเป็นหมอฝ่ายอายุรกรรมประจำแผนกฉุกเฉินกล่าวด้วยความอิจฉาว่า “เฉินปิ่งเซิง นี่เรียกว่าคุณนอนมาเลยนะคะ! คุณยังมีความดีใจ ความฝันและความทะเยอทะยานอยู่หรือเปล่า”

เฉินปิ่งเซิงไม่สนใจ หัวเราะฮ่าๆ แล้วพูดว่า “จะนอนมาหรืออะไรมาแค่สำเร็จก็พอแล้วครับ! อีกอย่าง แบบผมเรียกว่านอนมาที่ไหนล่ะครับ พี่จาง แบบคุณสิถึงเรียกว่า ‘นอน’ มาจริงๆ เหล่าเหยียนใกล้จะได้เป็นหัวหน้าแผนกแล้วไม่ใช่หรือ ต่อไปคุณก็จะได้ร่วม ‘นอน‘ อาศัยบารมีไปกับเหล่าเหยียนแล้ว อิจฉาจริง!”

พวกผู้ใหญ่อย่างเฉินปิ่งเซิงเข้าใจมุกนี้ดี ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ!

แต่ละคนมองจางซูด้วยสายตาหยอกล้อ ทำเอาเธอหน้าแดงก่ำ แต่ไม่นานก็ปล่อยวางได้ ถึงอย่างไรก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว ถึงไม่สนใจเรื่องพวกนี้