เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 440
บทที่ 440 นี่คือ…สินสอดหรือ
ในขณะที่สหายเก่ากำลังขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน หลี่เป่าซานคล้ายจะสัมผัสได้ถึงความรักอันร้อนแรงผ่านทางหน้าจอ!
ไม่เลว! ได้รับคำอวยพรจากทุกคนแล้ว!
คิดแล้วก็ตอบกลับใต้ข้อความของตนภายในครั้งเดียว “ตอบทุกคน: ขอบคุณมากครับ!”
จากนั้นก็เดินยิ้มออกไปด้านนอก
วันนี้ลมแรงจริงๆ!
หวังเซี่ยงจวินเห็นข้อความก็หนังตากระตุก เจ้าหลี่หน้าดำคนนี้นี่…เสแสร้งเก่งขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ใครเป็นคนสอนเขากัน
อย่างไรก็ตาม…เมื่อเขามองไปยังภาพวารสารการปลูกถ่ายตับที่เพื่อนส่งมาให้ก็ยังอดดีใจไม่ได้ เพียงแต่ดีใจก็ส่วนดีใจ อย่างไรก็มีความไม่พอใจอยู่บ้าง! ถึงกระนั้น…เมื่อหวังเซี่ยงจวินสำรวจดีๆ ก็ต้องแค่นเสียงหึออกมา
ผู้ประพันธ์บรรณกิจก็คือ ‘Chen Chang’
ทันใดนั้น หวังเซี่ยงจวินก็คิดถึงชื่อหนึ่งขึ้นมา! เฉินชาง!
ก็คือ…เสี่ยวเฉินคนนั้นหรือ
หวังเซี่ยงจวินเข้าใจกระจ่างขึ้นมาโดยพลัน
ไอ้แก่หลี่นี่ หน้าด้านจริงๆ เอาบทความที่คนอื่นเขียนมาอวด ขายหน้าจะตายแล้วมั้ง!
เหอะ!
ผมไม่พอใจ!
ใช่ อิจฉาโว้ย!
ก็อิจฉาไง จะทำไมล่ะ แค่อิจฉาก็ไม่ได้เหรอ
แต่หลี่เป่าซานก็เป็นผู้ประพันธ์อันดับแรก! ดังนั้นที่เขาพูดก็ถือว่าไม่ผิด
พอเอาเรื่องนี้มารวมกับคำพูดที่ว่า ‘ยุคสมัยนี้เป็นยุคสมัยของคนหนุ่มสาวจริงๆ พวกเราแก่แล้วละ!’ ก็ดูเหมือนจะลงตัวพอดีแล้ว!
หวังเซี่ยงจวินได้แต่ตบขาตัวเอง!
เป็นเฉินชางจริงๆ ด้วย วิทยานิพนธ์ของเสี่ยวเฉิน แต่ใส่ชื่อหลี่เป่าซานลงไปด้วย แถมยังใส่ตรงผู้ประพันธ์อันดับแรกอีกต่างหาก ความจริงคงจะเป็นเช่นนี้สินะ
เพียงพริบตาเดียว หวังเซี่ยงจวินก็คาดเดาเรื่องราวคร่าวๆ ได้แล้ว ในสมองของเขาพลันปรากฏภาพชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ท่าทางสะอาดสะอ้านคนนั้นขึ้นมาทันที ทุกครั้งที่เจออีกฝ่ายก็จะมีเรื่องทำให้เขาปลื้มอกปลื้มใจเสมอ
ครั้งแรกคือการผสมน้ำยาฟอกไตซึ่งทำให้หวังเซี่ยงจวินรู้สึกดีกับเฉินชางมาก
ครั้งที่สองคือการผ่าตัดด่วนในห้องฉุกเฉิน นี่ทำให้หวังเซี่ยงจวินแปลกใจ
ส่วนครั้งนี้ เฉินชางได้ตีพิมพ์วิทยานิพนธ์กับวารสารการปลูกถ่ายตับ!
หวังเซี่ยงจวินเงียบไป รู้สึกโศกเศร้าเสียใจจริงๆ!
เขาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ สุดท้ายก็ไม่อาจกล้ำกลืนฝืนทน ตัดสินใจแล้วว่าพอถึงวันจันทร์จะสร้างแรงกดดันให้หมอในแผนกสักหน่อย เพราะยิ่งกดดันมาก แรงขับเคลื่อนก็จะมากตาม เขาคิดว่าศักยภาพของคนหนุ่มสาวไร้ขีดจำกัด หากไม่สร้างแรงกดดันให้พวกเขาบ้าง พวกเขาก็จะไม่รู้จักพัฒนา!
ไม่ใช่แค่หวังเซี่ยงจวินคนเดียวเท่านั้น หัวหน้าแผนกทั้งหลายต่างก็มองท่าทางโอ้อวดของหลี่เป่าซานออกอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ใจความสำคัญโครงการโอ้อวดครั้งนี้ก็คือ: ผมแก่ไม่เป็นไร แต่ผมมีลูกน้องเก่งๆ อยู่กลุ่มหนึ่ง นับถือผมหรือยังล่ะ
หัวหน้าแผนกเหล่านี้ต่างตัดสินใจแล้วว่าจะกลับไปสร้างแรงกดดันให้หมอในแผนกตนเอง เพื่อเป็นการกระตุ้นสักหน่อย!
เพียงพริบตาเดียว สุดสัปดาห์นี้ก็กลายเป็นสุดสัปดาห์สุดท้ายที่หมอในแผนกต่างๆ ของโรงพยาบาลหลายแห่งจะได้ใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลาย พวกเขาไม่ทราบเลยว่าเมื่อผ่านสุดสัปดาห์นี้ไปแล้วพวกตนจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรใหม่ๆ บ้าง!
……
……
เมื่อสวีตงตงกลับมาถึงหอพักแล้วก็ตัดสินใจว่าจะศึกษาวิทยานิพนธ์ของเฉินชางให้ดีๆ เพื่อเป็นการเรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์
เพื่อนร่วมห้องอีกสามคนกำลังคุยเล่นกันอยู่ เมื่อเห็นว่าสวีตงตงกลับมาแล้วก็ถามออกไปว่า “ตงตง ทำไมเพิ่งกลับมาล่ะ พวกเราว่าจะไปกินข้าวด้วยกันนะ”
สวีตงตงยิ้ม “ผมเพิ่งอ่านบทความของอาจารย์เฉินมาน่ะครับ”
ชายคนหนึ่งอดถามไม่ได้ว่า “อาจารย์เฉินหรือ อ้อ คุณหมายถึงเฉินชางเหรอครับ พวกเราอยู่ในห้องไม่ได้อยู่ข้างนอกสักหน่อย ไม่เห็นต้องเรียกอาจงอาจารย์อะไรเลย อีกอย่าง ดูแล้วคงอายุพอๆ กับเราละมั้ง!”
ชายอีกคนหนึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่แล้ว อย่าประเมินเขาสูงไปหน่อยเลย เขาก็มีดีแค่ประสบการณ์ทางด้านคลินิกที่ค่อนข้างมาก แต่คุณเองก็มีประสบการณ์ทางด้านงานคลินิกมาสามปีเหมือนกันนี่ ต่างกันไม่มากหรอกครับ! แต่ว่าพื้นฐานกลับต่างกันมากอยู่ เพราะเขาจบแค่ปริญญาตรี ส่วนคุณจบปริญญาโท”
สวีตงตงได้ยินประโยคนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ “ชั่วชีวิตนี้ผมคงไล่ตามความสำเร็จของอาจารย์เฉินไม่ทันหรอก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ