เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ นิยาย บท 795
เฉินชางออกมาจากห้อง อดถอนใจอย่างห้ามไม่ได้!
อยู่กับฉินเยว่อะไรก็ดี แต่เปลืองหนังปากไปหน่อย…
เฉินชางอดถอนใจไม่ได้ ลูบปากตัวเองแล้วเจ็บนิดหน่อย!
ไหนว่าให้ผมจู่โจมเองไง!
กัดผมทำไม
เฉินชางถอนใจแล้วกลับไปนอนที่ห้องของตนเสียเลย
ต้าหวงมองเฉินชางครั้งหนึ่ง ถอนใจอย่างดูถูก ส่ายหัวแล้วมองสุนัขเสี่ยวฮวาตัวงามที่อยู่นอกประตูตัวนั้นก็ร้องไห้กระซิกๆ รอคนพวกนี้ไปแล้ว ผมก็จะเป็นอิสระแล้ว!
อาฮวา รอผมนะ!
อาฮวาเป็นหมาพันทางที่ขนสีขาวแซมดำตัวหนึ่ง ตัวไม่ใหญ่มาก แต่ขนพลิวไสว โดยเฉพาะขนตรงศีรษะที่ห้อยปรกลงมาถึงครึ่งดวงตา ทำให้ดวงตาอาฮวาน่าหลงใหลมาก!
ว่ากันว่าในตัวอาฮวามีสายเลือดซามอยด์ที่สูงส่ง สำหรับต้าหวงแล้ว เรื่องนี้มีแรงดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก
พอคิดถึงตรงนี้ ต้าหวงก็ไล่แม่ไก่ที่อยู่ในมือไป ลุกขึ้นมาแล้วเดินส่ายหัวรอบหนึ่ง แสดงให้เห็นว่า อาฮวาเธอเห็นหรือยัง ฉันหล่ออีกแล้ว!
อาฮวามองดูต้าหวงผ่านประตูใหญ่อยู่สิบวินาทีเต็มๆ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็วิ่งตามสุนัขตัวใหญ่ขนทองที่อยู่ข้างหน้าตัวหนึ่งไป คราวนี้ไม่หันกลับมาอีก!
ต้าหวงเห็นภาพนี้เข้าก็ค่อนข้างเจ็บปวดใจ!
มันหมอบลงไปกับพื้นอย่างหมดสภาพ อดแกว่างหางไปมาไม่ได้ จนปัญญาทำอะไรไม่ถูก
ว่ากันว่าไอ้หมาสีเหลืองเหมือนอึนั่นมีสายพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ เป็นหมาพันทางตัวหนึ่งเหมือนกัน!
นี่ทำให้ต้าหวงอดถอนใจไม่ได้
อกหักอีกแล้ว…
แม่ไก่แก่เห็นต้าหวงหมอบลงจึงมาเล่นกับเขาโดยไม่หนีไปไหนอีกครั้ง
ต้าหวงมองแม่ไก่ เธอดีกว่าอยู่ดี ดังนั้นจึงเริ่มเล่นกัน
ต้าหวงเล่นสักพักหนึ่งก็ลืมเพื่อนสาวอาฮวาของตนไป เขาคิดว่าขอต่อไปจะไม่มีแฟนไม่ขาด!
ถึงอย่างไรในบ้านตนก็มีกระดูกเยอะ!
ต่อหน้ากระดูก อาฮวาก็ทิ้งอย่างอื่นได้
พอคิดถึงตรงนี้ จู่ๆ ต้าหวงก็รู้สึกแห้งเหี่ยวเล็กน้อย
……
……
นอนคราวนี้ยาวถึงเที่ยง หลังจากตื่นแล้ว ทุกคนก็ไม่ได้หิวมากนัก
แม่ของเฉินชางต้มโจ๊กข้าวฟ่างข้นๆ ให้ ทั้งยังทำอาหารจานผักรสไม่จัดสองสามจาน น้ำมันไม่เยอะ กินตอนนี้กำลังดี
เฉินชางอยู่บ้านแล้วรู้สึกมีความสุขมาก!
ก็เพราะอาหารดี!
เฉินชางไม่เคยกังวลว่าจะกินของไม่ดี บันทึกต้นตระกูลของตระกูลเฉินไม่ได้ตกทอดมา แต่สูตรอาหารยังสืบทอดอยู่
สูตรอาหารนี้ยังเป็นสิ่งที่เฉินต้าไห่ผู้ไม่ทะเยอทะยานคิดค้นอย่างสมบูรณ์หมดจด ต่อมาพอหยางจยาฮุ่ยได้เรียนรู้ ถึงกับมีพรสวรรค์ล้ำเลิศ
ไม่ว่าจะเป็นพ่อเฉินต้าไห่ หรือแม่หยางจยาฮุ่ย ด้วยความสามารถการทำอาหารอย่างนี้ จะเปิดร้านอาหารโฮมเมดสักร้านก็ไม่มีปัญหาเลยสักนิด!
แต่เฉินชางก็ไม่เต็มใจให้พ่อแม่ออกไปลำบากแล้ว
ดูแลตัวเองดีๆ ก็พอแล้ว
เรื่องหาเงินนี่…มีเรากับเฉินหลัวก็พอแล้ว
เฉินต้าไห่วางแผนไว้ดีแล้ว รอถึงตรุษจีนก็จะพาหยางจยาฮุ่ยไปเที่ยวตระเวนให้ทั่ว เอาให้ชีวิตนี้ไม่เสียดายทีหลัง
เขาลำบากทำงานหนักมาเกินครึ่งชีวิต ตอนนี้ได้อยู่อย่างสงบดื่มด่ำกับความสุขเสียที
รอเยว่เยว่มีลูก หยางจยาฮุ่ยก็จะต้องดูแลหลานอย่างดี
ตอนกินอาหารกลางวัน พอพูดเรื่องลูก จู่ๆ จี้หรูอวิ๋นก็ยิ้มพลางเอ่ยว่า “เยว่เยว่จ๊ะ หนูบอกว่ากินอาหารที่แม่เฉินชางทำจนคุ้นปากแล้ว ต่อไปแม่คงปรนนิบัติลูกไม่ไหวแล้วนะ!”
ฉินเยว่ได้ยินยิ้มละไมพลางพูดว่า “แม่ ไม่เป็นไร!”
จี้หรูอวิ๋นได้ยิน ถึงยังไงก็เป็นลูกสาวตัวเอง ดีจริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ