ระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้าน เธอได้รับโทรศัพท์จากฉินเสียวเสี่ยวที่โทรศัพท์มาถามไถ่
ซ่งเหมี่ยวบอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฉินเสียวเสี่ยวฟัง แน่นอนว่า ส่วนที่ไม่จำเป็นก็ถูกละไว้
ฉินเสียวเสี่ยวดีใจมาก ก่อนจะวางสาย เธอยังถามอีกหลายๆ เรื่องที่เกี่ยวกับเทพบุตรของเธอ
อาจจะเป็นเพราะแบบร่างครั้งแรกของเธอได้รับการยอมรับ เธอจึงอารมณ์ดี
เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่หยางจิ้งหลับไปแล้ว
ขณะที่รถกำลังแล่นเข้าประตูใหญ่บ้านตระกูลฉู่ ก็มีเสียงตกใจอุทานออกมาจากรถลัมโบร์กีนีสีดำที่จอดอยู่ด้านใน
เสียงนี้ซ่งเหมี่ยวคุ้นเคยเป็นอย่างดี มันคือเสียงของฟังซิน
อารมณ์ดีๆ เมื่อสักครู่นี้พลันมลายหายไป กลายเป็นความหนาวเหน็บประหนึ่งถูกสาดด้วยน้ำเย็นในค่ำคืนที่หนาวที่สุดของปี
ซ่งเหมี่ยวที่นั่งอยู่ในรถรู้สึกว่าแขนขาของเธอแข็งทื่อ ในหัวใจเหน็บหนาวเป็นพิเศษ
เธอปิดไฟในรถ ไฟในรถคันนั้นก็ดับลงด้วยเช่นกัน เพียงแต่ รถคันนั้นจอดอยู่ใต้แสงไฟในสวนดอกไม้พอดี เธอจึงเห็นภาพผิดจารีตที่เกิดขึ้นภายในรถได้อย่างชัดเจน
ซ่งเหมี่ยวมองดูฟังซินสวมกระโปรงและเสื้อโค้ตอย่างเร่งรีบ เธอมองดูหล่อนที่กำลังมองฉู่เซ่าเหยียนอย่างโกรธเคือง แล้วเธอก็มองดูพวกเขาจุมพิตกันอย่างยืดยาดอีกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนในหัวใจทะลุเป็นรู แล้วก็มีลมเย็นๆ พัดผ่านเข้าไปข้างใน
เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กว่าที่ฉู่เซ่าเหยียนจะสตาร์ทรถและพาฟังซินออกไป แต่มันก็นานเพียงพอที่ทำให้หัวใจของเธอด้านชา
เธอเดินกลับห้องในสภาพซากศพเดินได้ แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เธอเปิดก๊อกเพื่อล้างหน้า
ทันทีที่น้ำไหลออกมาจากก๊อก เธอกลับทรุดลงนั่งและซบหน้าลงกับหัวเข่า
ในตอนแรก เธอและฉู่เซ่าเหยียนไม่ได้เป็นแบบนี้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นเธอที่คอยวุ่นวายกับเขา แต่เขาก็อ่อนโยนกับเธอเสมอและไม่เคยตำหนิเธออย่างรุนแรงหรือทำให้เธอรู้สึกทุกข์ใจเลย
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป
เขามองไม่เห็นสิ่งที่เธอทำเพื่อเขาอีกต่อไป และทำร้ายจิตใจเธอโดยไม่มีเหตุผลเสมอมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เป็นคุณ เพียงคุณเท่านั้น