เป็นคุณ เพียงคุณเท่านั้น นิยาย บท 8

ระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้าน เธอได้รับโทรศัพท์จากฉินเสียวเสี่ยวที่โทรศัพท์มาถามไถ่

ซ่งเหมี่ยวบอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฉินเสียวเสี่ยวฟัง แน่นอนว่า ส่วนที่ไม่จำเป็นก็ถูกละไว้

ฉินเสียวเสี่ยวดีใจมาก ก่อนจะวางสาย เธอยังถามอีกหลายๆ เรื่องที่เกี่ยวกับเทพบุตรของเธอ

อาจจะเป็นเพราะแบบร่างครั้งแรกของเธอได้รับการยอมรับ เธอจึงอารมณ์ดี

เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่หยางจิ้งหลับไปแล้ว

ขณะที่รถกำลังแล่นเข้าประตูใหญ่บ้านตระกูลฉู่ ก็มีเสียงตกใจอุทานออกมาจากรถลัมโบร์กีนีสีดำที่จอดอยู่ด้านใน

เสียงนี้ซ่งเหมี่ยวคุ้นเคยเป็นอย่างดี มันคือเสียงของฟังซิน

อารมณ์ดีๆ เมื่อสักครู่นี้พลันมลายหายไป กลายเป็นความหนาวเหน็บประหนึ่งถูกสาดด้วยน้ำเย็นในค่ำคืนที่หนาวที่สุดของปี

ซ่งเหมี่ยวที่นั่งอยู่ในรถรู้สึกว่าแขนขาของเธอแข็งทื่อ ในหัวใจเหน็บหนาวเป็นพิเศษ

เธอปิดไฟในรถ ไฟในรถคันนั้นก็ดับลงด้วยเช่นกัน เพียงแต่ รถคันนั้นจอดอยู่ใต้แสงไฟในสวนดอกไม้พอดี เธอจึงเห็นภาพผิดจารีตที่เกิดขึ้นภายในรถได้อย่างชัดเจน

ซ่งเหมี่ยวมองดูฟังซินสวมกระโปรงและเสื้อโค้ตอย่างเร่งรีบ เธอมองดูหล่อนที่กำลังมองฉู่เซ่าเหยียนอย่างโกรธเคือง แล้วเธอก็มองดูพวกเขาจุมพิตกันอย่างยืดยาดอีกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนในหัวใจทะลุเป็นรู แล้วก็มีลมเย็นๆ พัดผ่านเข้าไปข้างใน

เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กว่าที่ฉู่เซ่าเหยียนจะสตาร์ทรถและพาฟังซินออกไป แต่มันก็นานเพียงพอที่ทำให้หัวใจของเธอด้านชา

เธอเดินกลับห้องในสภาพซากศพเดินได้ แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เธอเปิดก๊อกเพื่อล้างหน้า

ทันทีที่น้ำไหลออกมาจากก๊อก เธอกลับทรุดลงนั่งและซบหน้าลงกับหัวเข่า

ในตอนแรก เธอและฉู่เซ่าเหยียนไม่ได้เป็นแบบนี้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นเธอที่คอยวุ่นวายกับเขา แต่เขาก็อ่อนโยนกับเธอเสมอและไม่เคยตำหนิเธออย่างรุนแรงหรือทำให้เธอรู้สึกทุกข์ใจเลย

ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป

เขามองไม่เห็นสิ่งที่เธอทำเพื่อเขาอีกต่อไป และทำร้ายจิตใจเธอโดยไม่มีเหตุผลเสมอมา

ฉู่เซ่าเหยียนจ้องมองดวงตาของเธอ

ดวงตาของซ่งเหมี่ยวงดงามมาก แต่เป็นความงามที่นุ่มนวลและสงบนิ่ง ไม่ใช่ความงามเฉิดฉาย องค์ประกอบใบหน้าของเธออ่อนหวานจนทำให้ทุกครั้งที่มองเธอ จิตใจที่หงุดหงิดของเขาก็สงบลงได้

ฉู่เซ่าเหยียนตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะหนึ่ง เขาคิดว่า ถ้าหญิงสาวตรงหน้านี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยม บางที เขาอาจจะยังพอบังคับตัวเองให้ทนอยู่กับเธอได้

แต่ก็เป็นเพียงความคิดที่แวบเข้ามาในหัว แล้วก็ถูกสะบัดทิ้งไปอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของฉู่เซ่าเหยียนเคร่งเครียดขึ้นมาทันที “คุณคงจะไม่ไปกินข้าวกับผู้ชายเป็นกลุ่มอีกใช่หรือเปล่า ซ่งเหมี่ยว คุณคงไม่ได้แอบทำอะไรลับหลังผมนะ เจรจาธุรกิจกับลูกค้า หืม?”

พูดมาถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเขาก็ค่อยๆ ตึงเครียดและไม่พอใจขึ้นมา

ซ่งเหมี่ยวมองชายหนุ่มตรงหน้านิ่งๆ ไม่ต้องเดาเธอก็รู้ว่าในสมองของเขากำลังคิดอะไรอยู่ เวลานี้เธอรู้สึกถึงความเสียดสีและความว่างเปล่าอย่างที่สุด

เธอกระชากมือกลับอย่างแรงจนตัวเองเซไปสองก้าว แล้วพูดเบาๆ ว่า “ทำไม ฉันไปคุยงานกับลูกค้าผู้ชาย คุณโกรธด้วยเหรอ”