เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 72

จะต้องลบสวี่เจียนจากใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนให้หมด！

ในใจของภรรยาตัวเองมีชายคนอื่น เรื่องหดหู่แบบนี้เกิดขึ้นกับใคร ไม่มีใครทนได้ทั้งนั้น นับประสาอะไรกับเซียวเซิ่ง？นักล่าแต่กำเนิด！ก็ยิ่งทนไม่ไหว

ถ้าไม่ถอนวัชพืชที่มีพิษอย่างสวี่เจียน งั้นการสวมเขาก็จะอยู่บนหัวเขาตลอดไป คุกคามเกียรติของเขาในฐานะผู้ชายได้ทุกเมื่อ ……คนเราทำอะไรต้องโหดบ้าง ไม่งั้นคงไม่สำเร็จ！

แต่เหลือบมองไปยังเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่ถือโทรศัพท์ดูคลิปอย่างตั้งใจ เซียวเซิ่งก็ปวดใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้พอใจง่าย เอาใจเล็กน้อยก็เลิกงอแงแล้ว

แต่ว่า เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่คนที่รับมือด้วยง่าย เธอดูคลิปไปก็คิดไปว่าจะใช้โอกาสนี้โทรไปอย่างไรดี ยังไงโทรศัพท์ก็ถืออยู่ในมือ เบอร์ของสวี่เจียนก็จำได้ดีอยู่ในใจ จึงเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา ……

กล้าโทรไปไหม？

หัวใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเต้นแรง เงยหน้าแอบมองไปที่เซียวเซิ่ง ก็โดนสายตาสีดำคู่นั้นของเขาจับได้พอดี“ใจเต้นแรงขนาดนี้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณคิดอะไรอีก？”

“กรี๊ด……”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกใจกลัวจนตัวสั่น โทรศัพท์ร่วงลงไป กระแทกเข้าดวงตาของตัวเองแรงๆ ……

เซียวเซิ่งยื่นมือออกไปอย่างสบายๆ ปิดหน้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพอดี โทรศัพท์ชนไปที่กระดูกนิ้วของเขา แล้วเด้งไปด้านข้าง

“ผมทำให้คุณกลัวขนาดนี้เชียว？”

“คนเลว……ใครไม่กลัวบ้างล่ะ？”

“ส่วนสวี่เจียนคือคนดี？”เซียวเซิ่งมองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน มือยังคงปิดไปที่ดวงตาของเธอ ไม่อยากเห็นเธอดูหลงใหล และยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนพูดถึงสวี่เจียน

“อือ เขาดีต่อฉันมาก”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกริมฝีปากขึ้น จากนั้น ปากก็ถูกปิดลง

เซียวเซิ่งถามอย่างอิจฉาว่า“ดีขนาดไหน？”

“นอกจากมีบุญคุณแล้ว ให้ความรู้สึกปลอดภัยและความรับผิดชอบก็ไม่เท่าไหร่หรอก เลี้ยงลูกทำอาหารซักเสื้อผ้าหวีผมผูกเชือกรองเท้า และพาไปเดินเล่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดถึงนัก แต่เขาดีที่……ไม่เคยโกรธฉัน และก็ไม่เคยตีฉัน”

เซียวเซิ่ง：“……”

ในใจมีแต่คำหยาบคายวิ่งเข้ามาอยู่ตรงที่เดิม อุดแทบตาย เขาแย่งั้นเหรอ ไม่กล้าใช้แรงกับเธอบนเตียง ยังไม่รักเธอพองั้นเหรอ？

หน้าประตูสำนักงานตำรวจจงโจว รถหรูสีดำคันหนึ่งก็ค่อยๆ หยุดลง

หลินเซวียนที่รับผิดชอบดูแลต้อนรับก็เข้ามาด้วยรอยยิ้ม เปิดประตูรถด้วยความเคารพ“ผู้อาวุโสเซี่ย คุณมาแล้วเหรอ”

“ผู้ช่วยหลิน เกรงใจแล้ว”ผู้อาวุโสคนหนึ่งในชุดสูทรองเท้าหนัง สวมหมวกทรงสูงออกมาจากรถ

ใบหน้าเขาดูสดใส ดวงตานั้นลึกซึ้งมีชีวิตชีวา ดูเป็นมิตร มีความเป็นสุภาพบุรุษ สง่างามกว่านักธุรกิจ งดงามกว่านักวิชาการ ในวิลล่าตระกูลเซียวเขาเป็นแค่พ่อบ้านธรรมดา แต่เมื่ออยู่นอกวิลล่าตระกูลเซียวสถานะทางสังคมของเขากลับสูงมากจนไม่มีใครกล้าดูถูก

“รองผู้บัญชาการสวี่ของพวกเรารอนานแล้ว เชิญทางนี้ค่ะ”

“ขอบคุณมาก”เซี่ยเอ่อรับกระเป๋าเอกสารจากคนขับรถ แล้วเดินตามไปอย่างสุขุม……

ได้ยินว่าพ่อบ้านเซี่ยจะมา สวี่เจียนก็ไม่ได้คิดไม่ดีอะไร เขาตั้งใจโกนหนวด แต่งตัวให้ดูดี แล้วมาต้อนรับเขาอย่างมีมารยาท

หลังจากทั้งสองฝ่ายนั่งและทักทายกันแล้ว ก็คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ พ่อบ้านเซี่ยก็หยิบลูกคิดออกมา ดีดลูกคิดจนส่งเสียงขึ้นมา สวี่เจียนจึงตระหนักได้ว่าแย่แล้ว ใบหน้าถ่อมตัวนั้นก็เกร็งขึ้นมา อยากแย่งลูกคิดมาแล้วทำลายซะ！