เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 73

มองหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว พ่อบ้านเซี่ยก็พยักหน้าอย่างพอใจ

เยาวชนดีเลิศทั้งห้าประการอย่างสวี่เจียนนี้ มักมีความกตัญญู ไม่สามารถทนต่อความจู้จี้ของแม่ได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต เขาก็มาคิดบัญชีกับคุณนายสวี่ได้

“ในเมื่อคุณนายรับเงินก้อนนี้แล้ว ก็คืนไม่ได้แล้วนะ อย่าเสียใจอีกล่ะ”

“เสียใจ？เหอะๆ……”จงเสี่ยฮวายิ้มอย่างประชดประชัน แล้วพูดอย่างไม่เกรงใจว่า“ลูกชายฉันให้ความสำคัญกับความรู้สึกมาก ยังปล่อยเด็กสาวคนนั้นไปไม่ได้ ในเมื่อคุณเซียวแต่งกับยัย……เด็กสาวคนนั้น ก็ควรประพฤติตัวให้ดี อย่ามาอ่อยลูกชายฉันอีก！พอคิดว่าเธอเคยทำให้ลูกชายฉันเสียเวลากับรักวัยใสถึงปีสี่ ฉันก็อยากจะกัดกินเธอ แทะกระดูกเธอ จะเสียใจได้ไงล่ะ？”

ถึงแม้ฟังแล้วจะแทงใจเล็กน้อย พ่อบ้านเซี่ยก็ยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เชิญคุณสอนลูกชายตัวเองให้ดีด้วย ถ้ายังมายั่วยวนคุณนายน้อยที่สูงศักดิ์ของผมอีก มีแต่จะเสียหน้า ตระกูลเซียวของพวกเรารับมือด้วยไม่ได้ง่ายๆ”

“สูงศักดิ์？น้อยๆ หน่อยเถอะคุณน่ะ ก็แค่เด็กสาวที่ไม่รักนวลสงวนตัว”จงเสี่ยฮวาเบะปากอย่างรังเกียจ“คุณไม่เคยได้ยินเหรอ ตอนที่เธอเข้าเรียนมัธยมก็ไปมั่วกับเด็กผู้ชายสิบกว่าคนในโรงเรียน……ถึงได้ตั้งท้อง”

“ข่าวลือหยุดอยู่ที่คนฉลาด คุณนายสวี่ได้โปรดอย่าแพร่กระจายออกไปตามใจชอบ ทำให้คุณนายน้อยของเราเสื่อมเสีย！ไม่อย่างนั้น ก็เจอกันที่ศาล”

“เหอะ คนมีสถานะอย่างฉัน จะพูดเหลวไหลได้เหรอ？ไม่เชื่อคุณก็ไปสืบดู เธอสกปรก ไม่สะอาดแล้ว ……เหอะๆ ถ้าคุณนายเซียวรู้น่าจะโกรธแทบตาย มีลูกสะใภ้แบบนี้จะไม่ขายหน้าได้อย่างไร？ต้องโดนดูถูกอยู่แล้ว”

จงเสี่ยฮวาเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ ด่าเก่งเป็นที่หนึ่ง ถึงพ่อบ้านเซี่ยพูดเก่งแค่ไหน ก็ไม่อาจเถียงหญิงวัยกลางคนนี้ได้เลย ได้แต่เตือนไปเล็กน้อย แล้วกลับวิลล่าอย่างสิ้นหวัง

คุณชายยังให้น้ำเกลืออยู่กับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน พ่อบ้านเซี่ยก็ไม่รายงานอะไร ได้แต่ทำท่ามือ ok เพื่อสื่อว่าเรื่องราวสำเร็จแล้ว

เซียวเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย สื่อว่าเข้าใจ

พ่อบ้านเซี่ยหันกลับอยากเดินออกไป ทันใดนั้นก็ชะงัก มองไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยรอยยิ้ม“หน้าของคุณเอี๋ยนบวมหนักมาก อ้อใช่สิ ตอนมัธยมต้นคุณเรียกที่โรงเรียนมัธยมจงโจว No.2ใช่ไหม？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเงียบแป๊บหนึ่งแล้วพูดว่า“ใช่ พ่อบ้านเซี่ยมีอะไรพูดมาตรงๆ ดีกว่าได้ยินว่าฉันกับพวกผู้ชายน่ะ มีอะไรกัน อ่อยพวกครู และยังทำแท้งตั้งหลายครั้ง――”

เซียวเซิ่งปิดปากของเธอไว้ มองไปที่พ่อบ้านเซี่ยอย่างไม่พอใจ“ต่อไปอย่าพูดเรื่องนี้อีก เตรียมอาหารเย็น ตามรสชาติที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนชอบ”

“ครับ คุณชาย”พ่อบ้านเซี่ยก้มหน้าลงอย่างรู้สึกขอโทษ“คุณเอี๋ยนอย่าคิดมาก ผมแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“ไม่เป็นไร ใครๆ ก็พูดแบบนี้ ตอนนี้ก็มาอ่อยพี่เขยอีก”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสะบัดมือของเซียวเซิ่ง ดูโทรศัพท์ต่อ ใบหน้าไม่มีอาการใดๆ แต่หางตากลับมีน้ำใสๆ

ชื่อเสียงของเธอแย่มากแล้ว เอียนหยู่โรวสร้างเรื่องนินทาทำให้เธออับอาย ไม่งั้นคงไม่ถูกโรงเรียนไล่ออกทันทีที่ตั้งท้อง แม้แต่โอกาสในการแก้ตัวก็ไม่มี

“ถ้าพูดเหลวไหลอีก เอาคุณตายแน่”เซียวเซิ่งก้มหน้าลงกัดไปที่ริมฝีปากของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เบาๆ ไม่เจ็บ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนร้อนผ่าวที่จมูก กลัวน้ำตาจะไหลลงมา รีบโผลเข้าหาอ้อมแขนของเซียวเซิ่ง กัดเนื้อนุ่มๆ ตรงรักแร้เขาอย่างแรง แล้วดึงขนหลายเส้นออกมา

“ดีมาก็ดีตอบ นี่เป็นการตอบแทนคุณ”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณ……”หน้าของเซียวเซิ่งหม่นลงไป เขาแคร์ขนรักแร้ตัวเองมากที่สุด“ผมกัดคุณบ้างเอาไหม？”

“คุณกัดฉันตรงไหน ฉันก็กัดคุณกลับตรงนั้น？”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเหล่มองเซียวเซิ่ง“ส่วนที่ร่างกายฉันมี คุณไม่มี”

หัวใจของเซียวเซิ่งสั่น หูก็แดง จ้องไปที่หน้าอกเธอเขม็ง“ผมจะไม่มีได้ไง แค่น้อยกว่าคุณเท่านั้น”

“ฉันไม่ได้หมายถึงตรงนี้ คุณนี่เลวจริงๆ”

“งั้นตรงไหนล่ะ？ผมงงจัง”เซียวเซิ่งไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป พลิกตัวกดเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ ฝังหน้าลงไปที่คอของเธอ ได้กลิ่นหอมเฉพาะตัวของผิวเธอ “พูดให้ชัด หือ？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเอียงศีรษะอย่างจั๊กจี้“ฉันพูดผิด ของคุณต่างหาก ฉันไม่มี”

“หือ？”เซียวเซิ่งจ้องเธออย่างไม่ละเลิก ในดวงตามีความทะนุถนอม“ที่ไหน？”