เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 73

มองหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว พ่อบ้านเซี่ยก็พยักหน้าอย่างพอใจ

เยาวชนดีเลิศทั้งห้าประการอย่างสวี่เจียนนี้ มักมีความกตัญญู ไม่สามารถทนต่อความจู้จี้ของแม่ได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นในอนาคต เขาก็มาคิดบัญชีกับคุณนายสวี่ได้

“ในเมื่อคุณนายรับเงินก้อนนี้แล้ว ก็คืนไม่ได้แล้วนะ อย่าเสียใจอีกล่ะ”

“เสียใจ？เหอะๆ……”จงเสี่ยฮวายิ้มอย่างประชดประชัน แล้วพูดอย่างไม่เกรงใจว่า“ลูกชายฉันให้ความสำคัญกับความรู้สึกมาก ยังปล่อยเด็กสาวคนนั้นไปไม่ได้ ในเมื่อคุณเซียวแต่งกับยัย……เด็กสาวคนนั้น ก็ควรประพฤติตัวให้ดี อย่ามาอ่อยลูกชายฉันอีก！พอคิดว่าเธอเคยทำให้ลูกชายฉันเสียเวลากับรักวัยใสถึงปีสี่ ฉันก็อยากจะกัดกินเธอ แทะกระดูกเธอ จะเสียใจได้ไงล่ะ？”

ถึงแม้ฟังแล้วจะแทงใจเล็กน้อย พ่อบ้านเซี่ยก็ยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เชิญคุณสอนลูกชายตัวเองให้ดีด้วย ถ้ายังมายั่วยวนคุณนายน้อยที่สูงศักดิ์ของผมอีก มีแต่จะเสียหน้า ตระกูลเซียวของพวกเรารับมือด้วยไม่ได้ง่ายๆ”

“สูงศักดิ์？น้อยๆ หน่อยเถอะคุณน่ะ ก็แค่เด็กสาวที่ไม่รักนวลสงวนตัว”จงเสี่ยฮวาเบะปากอย่างรังเกียจ“คุณไม่เคยได้ยินเหรอ ตอนที่เธอเข้าเรียนมัธยมก็ไปมั่วกับเด็กผู้ชายสิบกว่าคนในโรงเรียน……ถึงได้ตั้งท้อง”

“ข่าวลือหยุดอยู่ที่คนฉลาด คุณนายสวี่ได้โปรดอย่าแพร่กระจายออกไปตามใจชอบ ทำให้คุณนายน้อยของเราเสื่อมเสีย！ไม่อย่างนั้น ก็เจอกันที่ศาล”

“เหอะ คนมีสถานะอย่างฉัน จะพูดเหลวไหลได้เหรอ？ไม่เชื่อคุณก็ไปสืบดู เธอสกปรก ไม่สะอาดแล้ว ……เหอะๆ ถ้าคุณนายเซียวรู้น่าจะโกรธแทบตาย มีลูกสะใภ้แบบนี้จะไม่ขายหน้าได้อย่างไร？ต้องโดนดูถูกอยู่แล้ว”

จงเสี่ยฮวาเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ ด่าเก่งเป็นที่หนึ่ง ถึงพ่อบ้านเซี่ยพูดเก่งแค่ไหน ก็ไม่อาจเถียงหญิงวัยกลางคนนี้ได้เลย ได้แต่เตือนไปเล็กน้อย แล้วกลับวิลล่าอย่างสิ้นหวัง

คุณชายยังให้น้ำเกลืออยู่กับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน พ่อบ้านเซี่ยก็ไม่รายงานอะไร ได้แต่ทำท่ามือ ok เพื่อสื่อว่าเรื่องราวสำเร็จแล้ว

เซียวเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย สื่อว่าเข้าใจ

พ่อบ้านเซี่ยหันกลับอยากเดินออกไป ทันใดนั้นก็ชะงัก มองไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยรอยยิ้ม“หน้าของคุณเอี๋ยนบวมหนักมาก อ้อใช่สิ ตอนมัธยมต้นคุณเรียกที่โรงเรียนมัธยมจงโจว No.2ใช่ไหม？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเงียบแป๊บหนึ่งแล้วพูดว่า“ใช่ พ่อบ้านเซี่ยมีอะไรพูดมาตรงๆ ดีกว่าได้ยินว่าฉันกับพวกผู้ชายน่ะ มีอะไรกัน อ่อยพวกครู และยังทำแท้งตั้งหลายครั้ง――”

เซียวเซิ่งปิดปากของเธอไว้ มองไปที่พ่อบ้านเซี่ยอย่างไม่พอใจ“ต่อไปอย่าพูดเรื่องนี้อีก เตรียมอาหารเย็น ตามรสชาติที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนชอบ”

“ครับ คุณชาย”พ่อบ้านเซี่ยก้มหน้าลงอย่างรู้สึกขอโทษ“คุณเอี๋ยนอย่าคิดมาก ผมแค่ถามเฉยๆ ไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“ไม่เป็นไร ใครๆ ก็พูดแบบนี้ ตอนนี้ก็มาอ่อยพี่เขยอีก”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสะบัดมือของเซียวเซิ่ง ดูโทรศัพท์ต่อ ใบหน้าไม่มีอาการใดๆ แต่หางตากลับมีน้ำใสๆ

ชื่อเสียงของเธอแย่มากแล้ว เอียนหยู่โรวสร้างเรื่องนินทาทำให้เธออับอาย ไม่งั้นคงไม่ถูกโรงเรียนไล่ออกทันทีที่ตั้งท้อง แม้แต่โอกาสในการแก้ตัวก็ไม่มี

“ถ้าพูดเหลวไหลอีก เอาคุณตายแน่”เซียวเซิ่งก้มหน้าลงกัดไปที่ริมฝีปากของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เบาๆ ไม่เจ็บ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนร้อนผ่าวที่จมูก กลัวน้ำตาจะไหลลงมา รีบโผลเข้าหาอ้อมแขนของเซียวเซิ่ง กัดเนื้อนุ่มๆ ตรงรักแร้เขาอย่างแรง แล้วดึงขนหลายเส้นออกมา

“ดีมาก็ดีตอบ นี่เป็นการตอบแทนคุณ”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณ……”หน้าของเซียวเซิ่งหม่นลงไป เขาแคร์ขนรักแร้ตัวเองมากที่สุด“ผมกัดคุณบ้างเอาไหม？”

“คุณกัดฉันตรงไหน ฉันก็กัดคุณกลับตรงนั้น？”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเหล่มองเซียวเซิ่ง“ส่วนที่ร่างกายฉันมี คุณไม่มี”

หัวใจของเซียวเซิ่งสั่น หูก็แดง จ้องไปที่หน้าอกเธอเขม็ง“ผมจะไม่มีได้ไง แค่น้อยกว่าคุณเท่านั้น”

“ฉันไม่ได้หมายถึงตรงนี้ คุณนี่เลวจริงๆ”

“งั้นตรงไหนล่ะ？ผมงงจัง”เซียวเซิ่งไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป พลิกตัวกดเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ ฝังหน้าลงไปที่คอของเธอ ได้กลิ่นหอมเฉพาะตัวของผิวเธอ “พูดให้ชัด หือ？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเอียงศีรษะอย่างจั๊กจี้“ฉันพูดผิด ของคุณต่างหาก ฉันไม่มี”

“หือ？”เซียวเซิ่งจ้องเธออย่างไม่ละเลิก ในดวงตามีความทะนุถนอม“ที่ไหน？”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกรักแร้ขึ้นอย่างช่วยไม่ได้“นี่ ฉันไม่มีขนรักแร้”

“เหอะ……จริงๆ เลย”เซียวเซิ่งอดหัวเราะไม่ไหว ยกมือขึ้นมาเกา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็หัวเราะไม่หยุดทันที ที่แท้จุดหัวเราะของเธอก็อยู่ตรงนี้ และน้ำในท้องของเซียวเซิ่งก็ขึ้นมา โจมตีบนเนื้อที่รู้สึกคันของเธออย่างรวดเร็ว

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่อยากแสดงความอ่อนแอ ก็ไปเกาเซียวเซิ่ง แต่ผู้ชายคนนี้หน้าด้านมาก ไม่จั๊กจี้เลย เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโกรธมาก จึงนอนไปที่ขาเขาแล้วกัดลงไป……

“อ๊ะ！”เซียวเซิ่งขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเลือดในร่างกายพุ่งออกมา ร่างนิ่งไปไม่กล้าขยับ พูดตะโกนไปว่า“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน！คุณกัดตรงไหน！”

ตรงไหน？

สัมผัสนี้……แข็งจัง เอ่อ และใหญ่ขึ้นไม่หยุด ปลายจมูกก็ได้กลิ่นหอมของผลที่สุก

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ทันใดนั้นก็โด่งขึ้นมา หัวใจเต้นแรง ปล่อยฟันและลุกจากเตียง มุดเข้าไปใต้เตียงไม่กล้าออกมา

บ้าแล้ว บ้าแล้ว……กัดไปโดนน้องชายของเขา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตบแก้มแดงๆ ด้วยมือคู่นั้น ยังไม่ได้สติคืนมาจากความตกใจเมื่อกี๊

รับใช้เขาตอนเช้าก็เขินแทบแย่แล้ว ตอนนี้ไปกัดโดนตรงนั้นอีก และยังเป็นฝ่ายกระทำ ……แล้วต่อไปจะทำยังไง？อาย ไม่สบายใจ รู้สึกผิด แต่ไม่รังเกียจ แต่ว่า ตรงนั้นของเขาเป็นกลิ่นผลไม้เหรอ？

“ออกมา บนเตียงคือที่ของคุณนะ？”ทุกครั้งจะมุดเข้าใต้เตียง คืนวันแต่งงานก็เหมือนกัน

“คุณไม่ขำฉันเหรอ？”

“ขำอะไร คุณควรจะทำอยู่แล้ว ควรกัดนานแล้ว”

“เซียวเซิ่ง ฉันเกลียดคุณ！”

“ขึ้นมา ไม่งั้นจะเอาโทรศัพท์ไป！”

“อย่า ฉันยังดูลูกชายไม่พอเลย”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขึ้นมาในทันที แล้วคว้าโทรศัพท์ไป

“ดูตั้งหลายชั่วโมงแล้ว ลูกชายสำคัญกว่าผม หือ？”เซียวเซิ่งหันไปนอนข้าง มือข้างหนึ่งวางไว้บนเอวของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แล้วโอบไปในอ้อมแขน

เลิกเหลวไหลได้ไหม เขาจะเทียบกับลูกชายได้ไง！

“อย่ารบกวนช่วงเวลาที่สวยงามของฉันกับลูกชาย”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหันหลังให้เซียวเซิ่ง แล้วดูคลิปต่อ

เซียวเซิ่ง：“……”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจะกบฏแล้ว แค่ดูคลิปก็เป็นแบบนี้แล้ว งั้นถ้าเอี๋ยนต้าฟาเข้ามาอยู่ ผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่แลมองเขา อ้อ ตอนนี้ก็ไม่แลเขาแล้ว ดีมาก

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณไม่คิดว่าควรจะขอบคุณผมหรอกเหรอ？”เซียวเซิ่งชี้ไปทางด้านหลังของเธอเบาๆ พูดอย่างสร้างบุญคุณว่า“เอี๋ยนต้าฟาอยู่กับผมมีความสุขมาก และคุณก็สามารถเห็นคลิปได้ ……”

ไอ้คนไร้ยางอาย！เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่อยากจะสนใจเขา ผู้ชายคนนี้มีความสุขกับช่วงเวลาพ่อแม่ลูกของเธอ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกขอบคุณ เห็นเธอเป็นคนโง่งั้นหรือ？

เซียวเซิ่งถูกทอดทิ้ง เขาจึงกอดเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอย่างแข็งกร้าว ก้มหน้าจูบริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ บุกรุกเข้าไปแล้วซุกไซ้ อย่างหอมหวาน

“อื้อ……”การจูบอย่างรุนแรง จูบเข้ามาไม่หยุด ไม่ให้โอกาสเธอหายใจ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเวียนหัว หัวใจร้อนผ่าว หายใจไม่ออก เธอกำหมัดแน่น กระแทกไปที่ซี่โครงเซียวเซิ่งโดยไม่รู้ตัว ……

“โอ้！”เซียวเซิ่งกุมซี่โครงด้วยความเจ็บปวดแล้วร้องออกมาเสียงทุ้ม แต่ไม่อยากจะถอนริมฝีปากออก จูบเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอย่างเร่าร้อนเหมือนเคย พูดพึมพำว่า“……อย่าไปจากผม”

เสี่ยวเนี่ยน อย่าไป

------------