เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 22

“แน่ใจว่าเขาไม่ได้หลอกลวง?”

เซียวเวิ่งค่อนข้างระวังตัวจากเด็กสองคนนี้ พวกเขาชอบทำเรื่องที่น่าขยะแขยงอย่างมาก มันทั้งไร้เดียงสา น่าเบื่อ แถมยังทำตัวเป็นเด็ก หากไม่ใช่เพราะโตมาด้วยกัน คงไม่อยากจะเป็นเพื่อนด้วย

“คงจะไม่ใช่ คุณหมอฉู่ดูเป็นมืออาชีพ”

หลังจากนั้น พ่อบ้านเซี่ยก็พูดสิ่งที่ไม่น่าฟัง “เขาสัญญาว่าจะทำเรื่อง……….อย่างว่าอย่างจริงจัง เรื่องที่เกี่ยวกับการขยับเขยื้อนทำให้เธอร้อนไปในทุกๆเซลล์ของเธอ ทำจนเกิดไฟร้อนจนขจัดความเย็นออกไปได้ บวกกับของสิ่งนั้นของผู้ชายสามารถฆ่าเชื้อในตัวเธอได้…….คุณชาย หรือไม่ลองดูสักหน่อย?”

“เซี่ยเอ่อ นายเลวขั้นสุดจริงๆ”

“เอ๋…….ผมพูดตามที่ได้ยิน” พ่อบ้านเซี่ยลูบหน้าผากอย่างเป็นผู้บริสุทธิ์

“เลือกวิธีรักษาวิธีอื่น!”

“ได้ครับ คุณชาย เฮ้……..คุณชายเสิ่น คุณจะทำอะไร? ปัง!”

โทรศัพท์ฝั่งตรงข้ามเหมือนจะตกลงพื้น เสียงวุ่นวายของพ่อบ้านเซี่ยดังเข้ามาในหูของเข้า “คุณชายเสิ่นคุณจะกอดเธอไม่ได้ คุณอย่าถอดเสื้อผ้าของเธอ! พระเจ้า คุณให้เธอกินอะไรเข้าไป? เธอเป็น………ของคุณชาย”

“เมียน้อยใช่ไหม?”

คำพูดน่าฟัง เสียงซุกซนและไร้เดียงสาดังขึ้น “เซียวเวิ่งต้องยอมยกเมียน้อยคนนี้ให้ฉันเล่นสนุกด้วยแน่ๆ! อีกอย่างฉันกำลังช่วยรักษาเธอ หรือไม่นายจะทำ?”

เลวทราม!

สีหน้าเซียวเวิ่งเปลี่ยนไป ถีบประตูขึ้นไปนั่งที่เบาะคนขับ ลากเอียนหยู่โรวทิ้งลงข้างทาง รถ“ปัง”เสียงดังและออกไป

“ค่อกๆ……” เอียนหยู่โรวถูกทิ้งใบหน้าโกรธจัด สองมือยกขึ้นมาไออย่างหนัก

“อัยยะ…….ประธาน!” โอเล่ย์อุ้มเด็กน้อยวิ่งตามออกมาจากโถงรับแขก แต่ว่ารถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับออกไปพุ่งเหมือนดังลูกศรและหายไป

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณเอี๋ยน?” โอเล่ย์ยื่นมือไปหาเอียนหยู่โรว ดึงเธอขึ้นมา

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” เธอมองดูตัวเองที่สกปรก เอียนหยู่โรวสะบัดหัวไปมา “เขารับโทรศัพท์แล้วก็เป็นแบบนี้” ต้องเกี่ยวข้องกับเสี่ยวเหนียนหยู ช่างน่ารังเกียจ

“คุณโอเคไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร” หลบซ่อนสายตาโกรธ เอียนหยู่โรวมองไปยังเจ้าก้อนแป้งที่หลับสนิทบนอ้อมกอดของโอเล่ย์ “ฉันอาบน้ำให้เขาเอง”

“ให้ผมทำเถอะ เขาเป็นผู้ชาย”

“เพิ่งสามขวบเอง พวกนายผู้ชายทำไม่สะอาดหรอก ฉันก็กำลังจะล้างตัวด้วย” เอียนหยู่โรวอุ้มเด็กน้อยไปยังห้องอาบน้ำหญิง

โอเล่ย์ก็เขาไปไม่ได้ หาที่นั่งรอ หยิบมือถือโทรหาพ่อบ้านเซี่ย น่าเสียดายที่สายไม่ว่าง ประธานก็เช่นกัน……

เอียนหยู่โรวเลือกห้องหรูส่วนตัว “ในอ่างน้ำกุหลาบ เทดอกไม้ให้หนาหน่อย”

“ได้ค่ะ คุณเอี๋ยน” พนักงานจำเธอได้ เพิ่มดอกไม่เป็นสิบเท่า ก่อนจะออกมา

เอียนหยู่โรวรีบล็อกประตู หันกลับไปมองเด็กน้อยที่นอนหลับสนิท ริมฝีปากเผยรอยยิ้มน่ากลัว “เซียวเวิ่งนายไอ้คนเลว ขอบคุณนายที่ให้โอกาสฉันได้ฆ่าลูกของนาย!”

เธอคิดจะใช้เวลาภายในห้านาทีฆ่าเด็กน้อยคนนี้ จากนั้นก็แกล้งเป็นลม แค่วิธีง่ายๆเท่านี้

เธอถอดเสื้อผ้าเด็กน้อยด้วยมือที่สั่น เอียนหยู่โรวรู้สึกใจเต้นและตื่นตระหนก ขณะกำลังจะอุ้มเด็กโยนลงน้ำ ทันใดนั้นก็หยุดนิ่งไป….

อัยยะ เด็กน้อยไร้อาภรณ์ช่างน่ารัก หน้าเล็ก ก้นน้อยๆ ตัวเล็กอมชมพูน่ารักจนทำให้คนใจเต้น

เธออดไม่ได้ที่จะกัดแขนของเด็กน้อยที่เหมือนดอกบัว นุ่มนุ่มนิ่มนิ่ม ทั้งปากเต็มไปด้วยกลิ่นหอม อยู่ดีดีเอียนหยู่โรวก็รู้สึกทำร้ายเขาไม่ลง แต่เพื่อรักษาชีวิตของเธอเองและตำแหน่งคุณนายเซียว เขาจำเป็นต้องตาย

“นายสามารถมาเกิดใหม่ในท้องของฉันได้ แบบนั้นยิ่งดี…….” เมื่อคิดได้อย่างนั้น ใจของเอียนหยู่โรวสงบลง ค่อยๆจับเด็กที่หลับสนิทลงไปในน้ำ

ดอกกุหลาบในน้ำค่อยๆกลืนร่างของเอี๋ยนต้าฟาไป กลืนหูของเขา ขนตา และสุดท้ายจมูกก็หายไป เหลือเพียงคลื่นน้ำเล็กๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมา น้ำที่ปกคลุมไปด้วยกุหลาบอีกชั้น เด็กน้อยกำลังสู้ชีวิตอยู่ใต้น้ำ ประมาณสองนาทีน้ำก็กลับมานิ่ง

“เด็กน้อย จากไปโดยดี” สายน้ำใสกระทบใบหน้าของเอียนหยู่โรว ใบหน้าแปลกประหลาดทำให้คนกลัว