เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 13
ริชชี่รายงานอย่างมีความสุข：“ประธานวันวิวาห์ รายงานผลงานบริษัทช่วงสองสามเดือนนี้ออกมาแล้วค่ะ ครีมทากระฝ้าตัวใหม่ของเราเพิ่งลงขายก็กลายเป็นไอเทมสุดฮิต ทางออนไลน์ก็ขายหมดเกลี้ยง ตอนนี้พรีสินค้าถึงสามเดือนข้างหน้าเลยค่ะ”
ในที่สุดวันวิวาห์ก็เผยรอยยิ้มแรกที่จริงใจในวันนี้ออกมา：“ลำบากมาตั้งนาน ถือว่าทำไปโดยไม่ไร้ประโยชน์”
ใบหน้าริชชี่ก็มีแต่ความมุ่งหวัง：“พอครีมลดริ้วรอยตัวใหม่ของเราออกมา มันจะยิ่งตื่นตาตื่นใจไปอีกแน่เลยค่ะ”
วันวิวาห์พยักหน้า เปิดข้อมูลการแข่งขันดู
อ่านไปไม่กี่ประโยคจู่ๆเธอก็เงยหน้าขึ้น：“ริชชี่ ช่วยเอาฮาร์ดดิสก์อันใหม่มาให้ฉันหน่อยสิ”
ในใจริชชี่รู้สึกสนใจ แต่กลับไม่ได้ถามอะไรมาก พยักหน้าวิ่งออกไป
วันวิวาห์ใช้เวลาทั้งบ่ายเพื่อเอาข้อมูลในคอมทั้งหมดคัดลอกลงฮาร์ดดิสก์ จากนั้นลบต้นฉบับในคอมพิวเตอร์ออก
ทำทุกอย่างเสร็จ เธอก็ถอนหายใจยาวๆ โทรหาโมโมะ
“โม ช่วยฉันหาห้องปฏิบัติการทดลองสำหรับทดลองชั่วคราวหน่อยสิ ฉันจะทำการทดลองแข่งขัน พ่อแม่ฉันและวาเลนไทน์จ้องบริษัทเครื่องสำอางฉันอยู่ ฉันไม่สามารถใช้ห้องปฏิบัติการทดลองของบริษัทได้อีกต่อไป สินค้าใหม่และการแข่งขันครั้งนี้สำคัญมาก ฉันกังวลว่าจะมีข้อมูลรั่วไหลของข้อมูล”
โมโมะได้ยิน ก็ตบหน้าอกรับประกัน：“วางใจเถอะ พี่จัดการเอง”
……
โรงเรียนอนุบาลหนึ่งใจ
คุณครูจูงหนูกะทิเดินออกมา เห็นวันวิวาห์ที่อยู่ด้านนอกประตู ก็มีแต่ความผิดหวัง：“ทำไมไม่ใช่คุณจอมพลที่มารับกะทินะ？”
วันวิวาห์หัวเราะพูดไปว่า：“ฉันเป็นภรรยาเขา ฉันมาเป็นตัวแทนเขาค่ะ”
จอมพลที่ตอนเที่ยงไม่ยอมให้คำตอบเธอจนผิดสัญญาเธอ ไม่อย่างงั้นคงไม่มีฉากที่น่าอึดอัดแบบนี้ปรากฏขึ้น
ครูผู้หญิงขมวดคิ้ว สายตาคมกริบ：“คุณจอมพลแต่งงานเมื่อไหร่กัน？ตั้งแต่กะทิเข้าเรียน เขาก็มารับส่งเองเสมอ พวกเราก็ไม่ได้รับแจ้งว่าจะมีคนอื่นมารับเด็ก”
วันวิวาห์จูงหนูกะทิอย่างยิ้มๆ บีบใต้รักแร้เธอ แล้วอุ้มเธอขึ้นมาที่แขน
สาวสวยและเด็กคนสวยเอาหน้ามาใกล้กัน
วันวิวาห์เลิกคิ้วขึ้นอย่างเย้ายวน：“พวกเราเหมือนกันขนาดนี้ ฉันไม่ใช่แม่ของกะทิแล้วจะเป็นคุณเหรอคะ？”
คุณครู：“……”
วันวิวาห์จุ๊บไปที่หน้าของเด็กสาวหนูกะทิทีหนึ่ง：“ลูกรัก ไปเถอะ เรากลับบ้านกัน”
มือใหญ่จูงมือเล็กๆ แล้วออกไป
ใบหน้าของคุณครูสาวนั้นหม่นลงด้วยความโกรธและผิดหวังอย่างมาก สักพักจึงพูดออกมา：“หน้าเหมือนกัน แต่นิสัยแย่เหมือนกันมากกว่าอีก……”
วันวิวาห์ไม่เคยดูเด็ก ไม่เคยอุ้มเดินแบบนี้ เลยปวดแขน
เธอวางหนูกะทิลง จูงไปที่มือ：“มื้อเย็นอยากกินอะไรจ๊ะ？”
“มูสนิวที่เวลล่าวิล”
เวลล่าวิลเป็นร้านอาหารมิชลินระดับ 5 ดาว มูสนิวเป็นเค้กขึ้นชื่อของที่นี่ โดยราคาเริ่มต้นอยู่ที่ตัวเลขสี่หลัก
วันวิวาห์ลูบกระเป๋าเงินแสนเหี่ยวเฉาที่มีไม่ถึงสามหลัก：“ต้องการแค่นี้เหรอ？เค้กที่นั่นอร่อยตรงไหน ฉันทำอาหารอร่อยๆดีกว่า”
เด็กสาวหนูกะทิเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง：：“หนูกินแต่อาหารมิชลินเท่านั้น ถึงจะพอรับได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องเป็นอาหารระดับห้าดาวขึ้นไป”
รังเกียจอย่างชัดเจน
วันวิวาห์พูดไม่ออก
ตอนนี้เงินเดือนหมอสูงมากเลยเหรอ？
มองไม่ออกจริงๆว่า จอมพลจะเลี้ยงลูกสาวแบบคนรวย
เธอเกลี้ยกล่อมไปว่า：“ตอนนี้พ่อหนูยังไม่เลิกงาน พวกเราสองคนไปกินอาหารหรูแบบนี้ ทิ้งเขาให้กินอาหารเดลิเวอรี่แบบนี้ดูเหมือนจะไม่ใจกว้างเท่าไหร่นัก？ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ของข้างนอกก็ไม่สะอาดเท่าไหร่ด้วย หนูกำลังเป็นวัยเติบโตนะ เอาแต่กินของที่ไม่บำรุงแบบนั้น จะส่งผลต่อพัฒนาการการเติบ……”
“คุณจนก็พูดตรงๆไม่ได้เหรอ？”เด็กสาวหนูกะทิเปิดโปงเธออย่างไร้เยื่อใย！
“……”
วันวิวาห์กะพริบตา：“รวยหรือจนน่ะอีกเรื่อง แต่กลัวจะส่งผลต่อการเติบโตของร่างกายหนูจริงๆ ……”
เด็กสาวขมวดคิ้ว มองสำรวจวันวิวาห์หัวจรดเท้าอย่างรังเกียจ：“คุณน่ะสวยนะ ปีนไปบนเตียงพ่อหนูไม่สำเร็จเหรอ？”
อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ เมื่อคืนพลนอนที่ห้องทำงานเสื่อทาทามิ ให้เธอนอนที่ห้องนอนใหญ่คนเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ