เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 18
วันวิวาห์ตะลึงงัน
ให้เธอยืมเงินจริงเหรอ？
เรื่องที่คิดว่าไม่มีหวังดันเป็นจริง ความสุขและความซับซ้อนถลาเข้ามาในใจ
เธอรับไปอย่างดีใจ： “ขอบคุณนะที่รัก วางใจได้ ฉันจะคืนเงินคุณพร้อมดอกเบี้ยเลย ”
สายตาที่ลึกซึ้งของจอมพลดูเย็นชา：“ไม่ต้อง อย่าให้ผมขายขี้หน้าก็พอ”
หันกลับไป แล้วออกไปอย่างเยือกเย็น
ห่า จอมปลอม！
วันวิวาห์เอาบัตรสีดำในมือตบไปที่ฝ่ามืออย่างดูถูกตัวเอง：“เหอะ คิดไม่ถึงว่าฉันวันวิวาห์จะตกอยู่ในจุดที่ใช้เงินของผู้ชายแล้ว”
ถอนหายใจ：“วันวิวาห์ เธอต้องสู้ พยายามแล้วเอาคืนกลับไปเร็วๆ！”
จากที่เขาเป็นน้าชายของภาชิระ เป็นหมอ และยังเลี้ยงลูกสาวอีก ไม่ง่ายเลยจริงๆ
……
ร้านกาแฟชั้นสามใกล้ๆหน้าลิฟต์
วันวิวาห์นั่งอยู่ในผนังกระจก นอกจากกาแฟแล้วก็มีบัตรสีดำอยู่ตรงหน้าเธอ
โมโมะวิ่งเข้ามา เห็นบัตรตรงหน้าเธอก็ตกใจ：“ที่รัก เธอทำบัตรแบล็กการ์ดของธนาคารนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？”
“แบล็กการ์ด？”
“อือ อย่าบอกฉันนะว่าเธอไม่รู้”
โมโมะเอาแบล็กการ์ดมาเช็ดในมืออย่างระวัง ทะนุถนอมอย่างมาก：“ธนาคารนี้เป็นระบบสมาชิก เปิดให้เฉพาะบุคคลเท่านั้น บัตรของเขา ไม่มียอดเงินที่มีต่ำกว่าห้าสิบล้าน”
วันวิวาห์ก็ตกใจ：“บัตรนี้จอมพลให้มา……”
เอาบัตรกลับมาดู
ธรรมดามาก มองไม่ออกว่าพิเศษยังไง
แป๊บเดียวเธอก็ปฏิเสธคำพูดของโมโมะ：“โม เธอจำผิดแน่ จอมพลเป็นแค่หมอจนๆ ถึงรายได้มากกว่าคนทั่วไป แต่ไม่มีทางที่จะมีเยอะขนาดนี้แน่”
“ห่า！”
โมโมะย้ายไปด้านข้างวันวิวาห์ เบียดเธอไปข้างใน ทั้งสองนั่งในโซฟาเดี่ยวตัวหนึ่ง
“กบในกะลาจริงๆ บอกอะไรให้ หมอก็แบ่งชั้นเหมือนกัน อีกอย่าง โรงพยาบาลนั้นที่จอมพลทำงานอยู่ก็ไม่ใช่โรงพยาบาลรัฐ แต่เป็นโรงพยาบาลเอกชนชั้นสูง เป็นผู้นำทางอุตสาหกรรม ว่ากันว่าผ่าตัดกับหมอบางคนก็ยังไม่ได้คิวเป็นปีครึ่ง พวกคนรวยจำนวนมากจ่ายเงินหลายล้านหลายสิบล้านเพื่อขอรับการผ่าตัด”
ถึงแม้ตระกูลโสธรณาลัยกับตระกูลจิระโยธาจะเป็นคนรวยในเมืองนราวัณ แต่ยังไงก็ทำงานคนละแวดวง เลยไม่เข้าใจด้านนี้
โมโมะมีเพื่อนมากมาย เลยมีความรู้รอบตัวเยอะ รู้ไปทุกอย่าง
วันวิวาห์ฟังแล้วก็ประหลาดใจ：“โม จอมพลคงไม่……ไม่ใช่น้าชายของภาชิระหรอกนะ？！”
ทำไมฟังดูแล้ว ไม่น่าเชื่อได้？！
“เป็นไปไม่ได้！”
โมโมะพูดสาบาน：“นี่วิวาห์ เธอเชื่อฉัน ฉันหลอกใครได้ก็หลอกเธอไม่ได้หรอก！วันนั้นที่งานเลี้ยง แม่ฉันพูดจริงๆว่าเขาเป็นน้าชายของภาชิระ และยังคะยั้นคะยอให้ฉันไปจีบอีก……”
ความสงสัยในใจวันวิวาห์ก็หายไปกว่าครึ่งหนึ่ง：“ฉันอาจจะคิดมากไป”
……
บนรถ
วีระวางสาย รีบมองเจ้านายตัวเองจากกระจกมองหลัง：“Boss สอบถามมาแล้วครับ ประมาณว่าสินค้าลบรอยและแผลเป็นนั้นที่คุณหญิงคิดค้นถูกพี่สาวเธอขโมยไป พวกเขาไม่ใช่แค่ชิงออกสินค้าก่อน แต่ยังจัดการแถลงข่าวด้วย”
ที่สำคัญที่สุดคือ พอคุณหญิงพูดด้วยเหตุผล แต่ถูกคนหาว่าเป็นคนก่อความวุ่นวายแล้วพาออกจากบริษัท
ถูกไล่ออกมาจริงๆ！
สีหน้าเจ้านายดูไม่ดี วีระก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
คิ้วทรงดาบของจอมพลขมวดเข้า นึกถึงแผลเหล่านั้นบนแขนของวันวิวาห์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ