“อื้อ....”
วันวิวาห์ถูกจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว
กวินทร์ : “!!!”
ชิบหายแล้ว!
บอกว่าอารมณ์ไม่ดี?!
บอกว่าเมาแล้ว?!
พี่พลจะต้องเจตนาอย่างแน่นอน!
เขาเห็นว่าเขาขัดตา แย่จริงๆ!
กวินทร์กรอกตามองบนอย่างไม่ได้พูดอะไรออกมา แล้วรีบไสหัวออกไป ไปเฝ้าประตูด้วยความหดหู่
ชายหนุ่มเอาแต่ใจ บีบบังคับวันวิวาห์แทบขาดอากาศหายใจ ฝ่ามือใหญ่ที่เรียวยาวสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าของเธอ แล้วนวดลงตรงช่วงเอวเนียนนุ่มของเธอ
วันวิวาห์สะดุ้งอย่างแรง ได้สติขึ้นมา
“อื้ออื้อ......”
เธอดิ้น พยายามจะผลักร่างของชายหนุ่มออกอย่างสุดชีวิต กลิ้งคลานลงมาจากโซฟา แล้วเอ่ยพูดขึ้นน้ำเสียงที่แหบพร่า : “ที่นี่ไม่ได้นะคะ”
แขนยาวของจอมพลยื่นมา แล้วดึงตัวเธอกลับมาอีกครั้ง แล้วกดลงให้อยู่ใต้ร่าง : “วางใจได้ ปลอดภัยอยู่แล้ว”
ปลอดภัย....!
วันวิวาห์อยากจะด่าถึงแม่
แต่ชายหนุ่มที่กำลังเมาอยู่นั้นไม่ฟังเหตุผลเลย
เธอจึงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงที่อ่อนโยน : “กลับบ้านดีไหมคะ? ฉันเตรียมเซอร์ไพรส์เอาไว้ให้คุณด้วยนะ”
ชายหนุ่มไม่ขยับ
วันวิวาห์กัดฟัน ทำได้เพียงพูดถึงชุดชั้นในที่โมโมะส่งให้ครั้งที่แล้ว : “ฉันเตรียมชุดชั้นในเซ็กซี่เอาไว้.....เดิมทีคิดว่าจะใส่ให้คุณดูตอนครั้งแรกของเรา.....”
พูดต่อไปไม่ได้แล้ว
อายจะตายอยู่แล้ว!
ดวงตาเย็นชาของจอมพลมีรอยยิ้มแวบขึ้นมา เสียงแหบพร่าและทุ้มต่ำจากอาการเมาดังขึ้น : “ตอนที่คุณไม่ใส่เสื้อผ้าดูดีที่สุด”
“……..”
วันวิวาห์รู้สึกอายมาก แทบอยากจะตีผู้ชายคนนี้ให้ตายไปเสียตรงนี้เลย
เตรียมกำลังจะเกลี้ยกล่อมเขาต่อนั้น ภาพตรงหน้าก็มืดลง ชายหนุ่มจูบเธออีกครั้ง
เขาไม่ให้เวลาเธอได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่นิดเดียว สอดลิ้นเข้าไปอย่างเอาแต่ใจ ชวนให้เธอเล่นด้วย แล้วจู่ๆก็ปล่อยไปอีกครั้ง
วันวิวาห์เหมือนกลับปลาที่อยู่บนหาดทรายแล้วได้กลับลงไปในน้ำอีกครั้ง นอกจากพยายามหอบพักหายใจแล้วยังคงทิ้งการหายใจไว้ด้วย
นิ้วเรียวยาวลูบไล้ลงบนใบหน้าของวันวิวาห์ จอมพลเอาผมยุ่งๆที่อยู่ตรงข้างแก้มทัดไปยังหลังหูให้เธอ
“วันวิวาห์ ยังดีที่มีคุณ พวกเขาไม่ใช่คิดจะวางแผนกับผมก็หลอกใช้ผม มุ่งเป้าหมายมาที่ผม หรือเข้าใกล้ผมเพราะมีจุดประสงค์อื่น มีเพียงคุณที่ไม่ใช่......”
“!!!”
เธอใช่!
วันวิวาห์หลบตาไปอย่างขาดความมั่นใจ แล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ : “นอกจากฉันแล้วก็ยังมีคุณชายกวินทร์ไงคะ เขาเป็นเพื่อนคุณ ใช่แล้ว และยังมีวีระอีก ผู้ช่วยที่ซื่อสัตย์ของคุณ พวกเขาจริงใจกับคุณนะ มีจิตใจที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีด้วย”
จอมพลหัวเราะเยาะออกมาอย่างคลุมเครือ : “ถ้าหากผมไม่ใช่จอมพล พวกเขาเองก็ไม่ใช่กวินทร์กับวีระอย่างในตอนนี้หรอก”
แล้ววันวิวาห์ก็ไม่สามารถพูดต่อได้
สีหน้าท่าทางของชายหนุ่มเปลี่ยนไปดูอบอุ่นขึ้น เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน : “แต่คุณไม่เหมือนกัน ตอนที่คุณสารภาพรักกับผม คุณไม่ได้รู้เลยว่าผมเป็นใคร.....”
ในใจของวันวิวาห์มีเสียงเตือนดังขึ้น
แย่แล้วๆ
ถ้าหากจอมพลรู้ถึงจุดประสงค์ที่ตัวเองเข้าใกล้เขา คาดว่าจะเอาเธอตายแน่ๆ!
ดังนั้นเรื่องนี้จะให้เขารู้ไม่ได้เป็นอันขาด!
ตัดสินใจแล้วนั้น เธอก็รีบเอ่ยพูดขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น : “ต่อให้คุณไม่ใช่จอมพล ก็เป็นเมืองนราวัณ...ไม่สิ เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุด มีเสน่ห์ที่สุดในโลกนี้เลย! ยืนอยู่ตรงไหนก็ล้วนแต่มีแสงเปล่งประกายออกมาแบบนั้น เพียงแค่ปรากฏตัวขึ้น ก็จะเป็นจุดศูนย์กลางของโลก การเคลื่อนไหวในทุกสายตา นอกจากคุณแล้วก็ไม่มีคนอื่นอีก และแน่นอนว่าฉันเองก็เหมือนกันค่ะ!”
จอมพลถูกเอาอกเอาใจจนสำเร็จ เขาคว่ำหน้าลงตรงหน้าอกของเธอแล้วส่งเสียงหัวเราะออกมา : “เพราะฉะนั้น วันวิวาห์ ถ้าหากแม่ผมขู่คุณ คุณอย่ากลัวนะ”
วันวิวาห์รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อย
เขาอารมณ์ไม่ดี ก็เป็นเพราะเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ?!
ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของชายหนุ่มส่งผ่านเสื้อผ้าบางๆ ร้อนเสียจนร่างกายของเธอสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้
วันวิวาห์ดึงสติกลับมา แล้วพยักหน้าลงอย่างจริงจัง : “อืม ฉันไม่กลัวค่ะ แต่จอมพล ถ้าหากคุณเป็นคนพูดถึงเรื่องหย่าก่อน ฉันจะไม่เกี่ยวข้องพัวพันอีก ชีวิตการแต่งงานของเรา....ไม่ใช่ว่าคนอื่นพูดแล้วเราจะต้องฟัง”
เธอพูดก็ไม่นับเช่นกัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ