เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 73
“ก็ผมกลัวว่าคุณจะเข้าใจผิดนี่นา กลับบ้านกันนะ บ้านของเรา” ใบโพธิ์พูดพร้อมกับเอามือจับไหล่หญิงสาวทั้งสองข้าง เพื่อหมุนคนตัวเล็กให้หันหน้าเข้าหาเขา สายตาคมสบเข้ากับดวงตากลมโต เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกให้แก่กันและกันได้ทราบถึงความในใจ
“บ้านของเราเหรอ แต่ฉัน...” ริสาพูดยังไม่ทันจบประโยค ปลายนิ้วของชายหนุ่มได้แตะลงไปยังริมฝีปากนุ่ม เพื่อไม่ให้เธอได้พูดแย้งเขาออกมา เพราะทุกอย่างใบโพธิ์ได้เตรียมการเอาไว้ทั้งหมดแล้ว
“เรื่องพ่อของคุณ เดี๋ยวผมจะเป็นคนจัดการเอง”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูดังขึ้น ซึ่งทำให้คนทั้งคู่หันไปตามเสียง
“คุณริสา คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า เปิดประตูหน่อยครับ คุณเป็นอะไรไหม” เมื่อครรชิตเห็นว่าริสาหายไปนาน เขาจึงเดินมาตามเธอด้วยตัวเอง นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวไม่เหมือนใคร จนทำให้นักธุรกิจหนุ่มรู้สึกพิเศษกับเธอ
“คุณครรชิต” ริสาเรียกชื่อชายหนุ่มออกมาเบาๆ
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“เดี๋ยวก่อน นายอย่ามีเรื่องกับเขาเลยนะ ฉันขอร้อง”
“คุณเป็นห่วงมันขนาดนั้นเชียวเหรอ” ใบโพธิ์พูดตัดพ้อหญิงสาวออกมาด้วยความรู้สึกน้อยใจ
“เปล่า ฉันกำลังเป็นห่วงนายต่างหาก” ถ้อยคำที่ดูห่วงใย เมื่อริสาพูดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ส่งผลให้ใบโพธิ์ยกยิ้มที่มุมปากผิดไปจากเมื่อสักครู่
“ค่อยชื่นใจหน่อย ไม่ต้องกลัวหรอก ผมไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะยอมใครง่ายๆ”
“แต่คุณครรชิตมีลูกน้องตามมาตั้งหลายคนนะใบโพธิ์” คราวนี้น้ำเสียงของริสาดูเป็นกังวลไม่น้อย
“เชื่อใจผมสิครับ ผมไม่ยอมให้ใครหน้าไหนแย่งเมียกับลูกผมไปเด็ดขาด” ใบโพธิ์ประกาศกร้าวต่อหน้าริสาออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“นายรู้เรื่องที่ฉันท้องด้วยเหรอ”
“พี่เขยของผมเล่าให้ฟังหมดแล้ว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ผมรีบตามคุณมาที่นี่ เหตุผลสำคัญมันอยู่ตรงนี้ ตรงที่ผมรักคุณ เข้าใจไหมริสา” ชายหนุ่มชี้นิ้วไปที่อกข้างซ้ายของเขา พร้อมกับคำพูดที่ยืนยัน ถึงความรักมั่นที่เขานั้นมีให้กับเธอ
“คุณริสา เปิดประตูหน่อยครับ” ครรชิตยังคงพยายามเรียกริสา ขณะที่เสียงของคนด้านนอกเริ่มดังขึ้น
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ กำลังจะออกไปแล้ว” หญิงสาวตัดสินใจตะโกนออกไปเสียงดัง เพราะเธอกลัวว่าครรชิตจะให้ลูกน้องพังประตูเข้ามา แล้วเจอใบโพธิ์เข้า เขาอาจจะเป็นอันตรายได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพบุตรในคราบซาตาน