เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 74

ภายในห้องนอนที่อบอวนไปด้วยความรัก ซึ่งมีใบพลูนอนอยู่ตรงกลางข้างขวาคือบิดาด้านซ้ายมารดาแสนสวยของเธอ ซึ่งใบบุญกำลังหลับตาพริ้ม เมื่อกวินเล่านิทานกล่อมใบพลูก่อนนอน แต่ทว่าภรรยาของเขาก็พลอยจะหลับไปด้วย

“คุณพ่อขา น้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายค่ะ” หนูน้อยเอ่ยถามบิดาออกมาด้วยความอยากรู้

“แล้วหนูอยากได้น้อง ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะครับ หืม” กวินเอามือยีลงไปที่เส้นผมของลูกสาวด้วยความเอ็นดู ขณะที่ใบบุญนอนฟังสองพ่อลูกคุยกันด้วยความรู้สึกจะคล้อยหลับเสียให้ได้

“น้องผู้หญิงค่ะ ใบพลูอยากได้น้องผู้หญิง”

“ทำไมไม่อยากได้น้องผู้ชายเหรอครับ หืม”

“ถ้าเป็นผู้ชายจะนิสัยเหมือนออสตินไหมคะ ใบพลูไม่อยากได้น้องผู้ชายค่ะ” หนูน้อยพูดออกมาด้วยแววตาใสซื่อ เมื่อใบพลูกับออสตินชอบทะเลาะกันบ่อยๆ

“ไม่หรอกครับ ออสตินก็ไม่ได้ดื้อนะ แค่เขามีเหตุผลของเขา” กวินพยายามอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ

“แม่หลับแล้ว ใบพลูขอคุยกับน้องหน่อยนะคะ”

“ได้สิครับ” เมื่อบิดาอนุญาตใบพลูหันหน้าไปหามารดา ก่อนจะก้มลงไปยังหน้าท้องที่เธอคิดว่ามีน้องอยู่ในนั้น

“น้อง น้องอย่าดื้อนะคะ รีบออกมาเล่นกับพี่ไวๆ นะ จุ๊บ!” สิ่งที่หนูน้อยกำลังแสดงออก ส่งผลให้กวินยิ้มกว้างออกมาด้วยความรู้สึกชอบใจ เมื่อเขาได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบดังที่ตั้งใจเอาไว้

“มานอนได้แล้วครับคนเก่ง” คราวนี้กวินได้เล่านิทานกล่อมลูกสาวต่อจากที่เขาค้างเอาไว้ สักพักดูเหมือนว่าใบพลูกำลังจะหมดฤทธิ์ เมื่อหนูน้อยได้หลับลงไปท่ามกลางความอบอุ่นจากบิดามารดา

“ที่รักลูกหลับแล้วครับ” เสียงทุ้มกระซิบลงไปที่ข้างหูของภรรยา

“คุณกวิน คืนนี้เรานอนกับลูกก็ได้”

“ไม่เอา”

“ว้าย!”

“จุ๊! จุ๊! เงียบๆ เดี๋ยวลูกตื่น” ชายหนุ่มเอ็ดภรรยาออกไปเบาๆ เมื่อหญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจหลังจากที่เขาอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาว หญิงสาวร่างอรชรได้ถูกชายตัวโตอุ้มเข้ามาภายในห้องนอนของเขาและเธอ

กวินวางภรรยาลงไปที่เตียงนุ่มอย่างเบามือ แววตาของเขาที่มองเธอหวานเยิ้มราวกับว่าใบบุญคือของหวานที่เลิศรส ชิมสักกี่ครั้งก็ไม่รู้สึกเบื่อ

“ฉันท้องอยู่นะคะคุณกวิน” น้ำเสียงหวานร้องห้ามชายตัวโตออกไป เมื่อเขากำลังรั้งชุดนอนของเธอออก

“ท้องก็ทำได้ ผมจะทำเบาๆ นะครับคนดี”

“หื่นไม่เลือกเวลา”

“แค่กับคุณคนเดียว”

“ฉันรู้แล้วค่ะ แต่ขอเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมคะ น๊า” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อน จนผู้เป็นสามียอมใจอ่อนทำตามในสิ่งที่ภรรยาของเขาร้องขอ

“นอกจากจะงอแงแล้ว คุณยังอ้อนเก่งอีกด้วยนะเนี่ย เอาไงล่ะทีนี้ ค้างกลางอากาศเลย อุตส่าห์ตั้งใจจะจัดให้จมเตียง” ท่าทางของกวินทำให้ใบบุญอดที่จะอมยิ้มให้กับความน่ารักของเขาไม่ได้

“ถ้าฉันท้องโต แล้วให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้ คุณจะออกไปกินนอกบ้านฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ” คำพูดของใบบุญนอกจากเธอจะรู้สึกเจ็บที่กลางใจแล้ว กวินเองก็โกรธเธอแทบจะตะคอกออกไปให้หญิงสาวรู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น

ถึงกระนั้นเขาก็ไม่อาจพูดแรงๆ ต่อหญิงสาวผู้เป็นภรรยาได้ เมื่อเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา อารมณ์ของใบบุญคงขึ้นๆ ลงๆ แปรปรวนบ่อยๆ สิ่งที่เขาต้องทำคือการสร้างความเข้าใจในตัวเธอมากกว่าที่เคย