เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 77

เวลาผ่านไปห้าปี ใบบุญได้ให้กำเนิดลูกคนที่สองให้กับกวิน ชื่อว่าน้องไบเบิล ซึ่งเป็นลูกชายสมใจท่านประธานหนุ่ม มีเพียงแค่ใบพลูที่อยากได้น้องสาว เพราะเธอไม่ชอบเด็กผู้ชาย ไม่รู้ทำไมหนูน้อยกับออสตินจะเกลียดขี้หน้ากันมากขนาดนี้ ใบพลูเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ห้ากำลังจะขึ้นประถมปีที่หก แต่ทว่าเธอกลับโตเป็นสาว สวยใสน่ารัก จนผู้เป็นบิดาต้องไว้หนวด เมื่อเขานั้นหวงลูกสาวมากถึงมากที่สุด

ส่วนใบโพธิ์ได้ลูกสาว กิจการของเขาเจริญก้าวหน้า จนเป็นที่ยอมรับของพ่อตา งานแต่งของเขาถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต เป็นที่รู้จักของบรรดานักธุรกิจไฮโซ ซึ่งทุกคนประทับใจในการนำรถมารับบริการที่อู่ของเขา

ใบบัวเรียนแพทย์ตามที่เธอปรารถนา ถ้าจบมาเธอขอพี่สาวเอาไว้ อยากจะไปทำงานในที่ห่างไกลความเจริญ อาจจะลงใต้หรือขึ้นเหนือ เพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ซึ่งใบบุญก็ไม่ขัดข้อง ขอแค่น้องๆ ของเธอมีความสุขในทุกๆ วันกับสิ่งที่เป็นอยู่ เธอก็พอใจแล้ว

“ทุกคนมาทานอาหารว่างกันจ้า” ใบบุญเรียกเด็กๆ และสามีมารับประทานผลไม้ที่เธอปอกใส่จานเอาไว้อย่างสวยงาม

“ขอบคุณครับแม่” ไบเบิลพูดพลางหยิบผลไม้ในจานเข้าปาก ขณะที่กวินกำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะข้างๆ ส่วนใบพลูเอาแต่ถ่ายรูป ดื่มด่ำกับบรรยากาศบ่ายคล้อย เมื่อบิดามารดาพามาพักผ่อน ที่บ้านพักตากอากาศบนเกาะส่วนตัว

“คุณพ่อขา... ใบพลูขอใส่ชุดว่ายน้ำได้ไหมคะ” หนูน้อยชั้นประถมแต่โตเกินวัน วิ่งเข้ามาอ้อนผู้เป็นบิดา เพราะอยากใส่ชุดว่ายน้ำถ่ายรูป

“ชุดแบบไหน วันพีชหรือทูพีช” กวินเอ่ยถามลูกสาวออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พลางทำงานไปด้วย จนใบบุญมองค้อนผู้เป็นสามี เมื่ออายุเพิ่มขึ้นเขาก็ยิ่งบ้างาน

“หยุดทำงานได้แล้วค่ะคุณพ่อ เราพาลูกๆ มาพักผ่อนนะคะ คุณเอาแต่ทำงานได้ยังไงกัน ใบพลูอยากใส่ชุดไหนก็ไปใส่เถอะจ้า” หญิงสาวเอ็ดสามีออกมา จนกวินรีบปิดโน้ตบุ๊กลงแทบไม่ทัน “ครับคุณผู้หญิง” กวินหันไปพูดกับภรรยาด้วยเสียงหวาน

“สรุปแล้วคุณพ่ออนุญาตไหมคะ” ใบพลูยังคงไม่เลิกรา เมื่อเธออยากใส่ชุดว่ายน้ำที่มารดาพาไปเลือกซื้อ

“ถ้าพ่อบอกว่าไม่ หนูก็จะงอนพ่อ เอาอย่างนี้แล้วกัน ใส่ถ่ายรูปเสร็จแล้วรีบมาเปลี่ยน แต่รูปห้ามโพสต์ลงโซเชียลเด็ดขาด เข้าใจไหมครับ”

“โธ่คุณพ่อขา”

“พ่อหวงลูกสาว รีบไปเร็ว ก่อนที่ลุงเอเดนจะพาครอบครัวของเขาเดินทางมาถึงที่นี่”

“หมายความว่า ออสตินก็ต้องมาด้วยสิค่ะ”

“ใช่มากันหมดนั่นแหละ”

“ชิ! นายนั่นจะมาด้วยทำไมก็ไม่รู้” ใบพลูบ่นออกมาเบาๆ พร้อมกับใบหน้าหน้าหงึกงอบอกบุญไม่รับ

“ออสตินก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น ทำไมลูกสาวพ่อถึงไม่ชอบหน้าเขาครับ หืม” กวินเอี้ยวตัวโอบลูกสาวเข้ามากอด พร้อมเอามือแตะลงไปที่ศีรษะใบพลูเบาๆ เพื่อให้เธออารมณ์ดีขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นใบพลูขอไปเปลี่ยนชุดเล่นน้ำก่อนนะคะ แดดไม่ค่อยแรงแล้ว” พอพูดถึงน้ำทะเลใสๆ หญิงสาวฉีกยิ้มร่าออกมาในทันที

“ให้ไบเบิลไปเล่นด้วยได้ไหมครับ” หนูน้อยวัยกำลังน่ารัก เอ่ยถามพี่สาวออกมาด้วยแววตาใสซื่อ

“ไม่ได้หรอก น้ำทะเลนะ ไม่ใช่สระว่ายน้ำ ให้พ่อพาไปดีกว่านะ” ใบพลูรีบพูดขึ้น พลางเดินเข้าไปเปลี่ยนชุด เพราะกลัวว่าน้องชายจะงอแงขอตามไปด้วย

“ที่นี่บ้านพักตากอากาศ บนเกาะส่วนตัว ไม่ต้องหวงลูกสาวขนาดนั้นก็ได้มั้งค่ะ คุณพ่อ” ใบบุญนั่งลงข้างผู้เป็นสามี ขณะที่ลูกชายกลับไปนั่งกินผลไม้ตามเดิม

“ก็ลูกเราโตเป็นสาวแล้ว จะไม่ให้ผมหวงได้ยังไง ผู้ชายทุกวันนี้ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่ด้วย” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้ม แต่ทว่าใบบุญกลับอมยิ้มให้กับความหวงลูกสาวของผู้เป็นสามี

“จากประสบการณ์ตรง เลยกลัวว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นเหมือนคุณเหรอคะ” หญิงสาวแกล้งพูดแหย่สามี เมื่อกวินกำลังกลัวว่าลูกสาวของเขาจะเจอผู้ชายที่ไม่จริงใจ แม้แต่ออสตินกวินก็เชื่อว่าเมื่อพวกเขาโตขึ้น ต่างคนต่างก็คงแยกย้ายกันไปมีชีวิตในแบบของตน เอเดนคงบังคับลูกชายไม่ได้เช่นกัน

“โธ่! ที่รัก คุณก็พูดแรงเกินไป ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้นสักหน่อย” กวินไม่พูดเปล่า เขาโอบหญิงสาวร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมกอด จนทำให้ลูกชายแอบยิ้มให้กับความอบอุ่นของบิดามารดา

“กอดไบเบิลด้วยสิครับ” หนูน้อยวิ่งเข้ามา หาบิดามารดาด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“ขี้อ้อนเหมือนใครน๊า...เราเนี่ย” กวินพูดพลางเอื้อมมือไปอุ้มลูกชายมานั่งที่ตักของเขา

“ลูกชายแม่ ลูกสาวพ่อน่ะถูกแล้ว มองชุดที่ลูกคุณใส่เสียก่อนวันพีชอะไรจะเปรี้ยวขนาดนั้น” ใบบุญพูดขึ้น เมื่อลูกสาวกำลังเดินเล่นที่ชายหาด พร้อมกับตั้งกล้องถ่ายรูปยังกับนางแบบ

“บางทีผมคงต้องปลง เพราะลูกโตขึ้นทุกวัน เขาก็มีความคิด มีสิทธิ์ที่จะทำในสิ่งที่เป็นความสุขของเขา ซึ่งมันก็ไม่ได้เดือดร้อนใคร เราก็คงต้องปล่อยให้ลูกได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการได้อย่างอิสระ” กวินพูดออกมาราวกับว่าเขาเริ่มที่จะยอมแพ้ ในสิ่งที่พยายามตั้งกรอบให้ใบพลูทำในสิ่งที่เขาต้องการ จนลูกแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง