เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1033

หยางเฟิงได้สั่งการหงส์แดงแต่แรกว่า ให้ใช้ดาวเทียมจับตาดูความเคลื่อนไหวของเย่หรงเย่หรงทุกฝีก้าว

ดังนั้นก่อนที่เย่หรงเย่หรงจะมาที่ตงไห่

หยางเฟิงก็พาพลทหารแห่งสำนักเทพมรณะห้าพันนายมารออยู่ที่นี่

เป็นไปตามคาด เย่หรงเย่หรงพาชนชั้นนำสำนักหงแปดพันมายังที่นี่จริง ๆ

ขณะเดียวกัน

ตรงหน้าพลทหารเทพมรณะจำนวนพันนายวางเก้าอี้ไม้โบราณจีน เอาไว้

ในเวลานี้ หยางเฟิงสวมเครื่องแบบทหาร มีดาวทองห้าดวงที่บ่านั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณจีน

ในท่าไขว่ห้าง มีรอยยิ้มเหมือนไม่ยิ้มที่มุมปาก

หลังจากบินจากหู้ไห่มายังตงไห่กับเย่เมิ่งเหยียน

เขาก็เร่งฝีเท้ามายังที่นี่

ยังดี ที่ไม่ทำให้เขาผิดหวัง

ในที่สุดเย่หรงเย่หรงก็มาจนได้！

อีกทั้งกัศปะที่อยู่ข้างกายหยางเฟิงก็สวมเครื่องแบบทหารเช่นเดียวกัน มีดาวทองสี่ดวงบนบ่า

สีหน้าเขาเคร่งขรึมตลอด

นัยน์ตาทั้งคู่ฉายไอสังหารที่น่ากลัว

นึกไม่ถึงว่าเย่หรงเย่หรงจะกล้าพาคนมาก่อกวนที่ชายแดนทะเลต้าเซี่ย แล้วยังคิดจะเหยียบตงไห่ให้ราบ ซึ่งเป็นการแตะเส้นจำกัดของคนทั้งหมดที่มี

ครั้งนี้ เย่หรงเย่หรงกับพวกต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย！

พอเห็นหยางเฟิงกับพวก

สีหน้าของเย่หรงเย่หรงก็ตกใจ

เพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้ามีสถานะอะไร?

เห็นสีหน้าหวาดผวาของเย่หรงเย่หรง

หยาเฟิงก็แสยะยิ้มเอ่ยว่า： “เย่หรงเย่หรง ฉันรอนายอยู่นานแล้ว！”

“นายเป็นใคร？”

ดวงตาทั้งคู่ของเย่หรงเย่หรงจ้องหยางเฟิงไม่กะพริบ ถามคำต่อคำ

ต่างรู้ว่า การลงมือครั้งนี้ของเขาเรียกได้ว่าเป็นความลับสุดยอด

เขาเกิดความคิดจวนตัว จัดส่งชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนาย จากนั้นก็ขึ้นเรือมา

ตลอดทาง แม้แต่หน่วยรบของต้าเซี่ยก็ไม่รู้

แล้วคนตรงหน้ารู้ได้อย่างไร？

“เหอะ ๆ！”

หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ เอ่ยว่า： “ท่าทางเจ้าสำนักเย่จะโง่เขลาเบาปัญญาสินะ！แม้แต่ลูกชายของตัวเองตายในมือผมก็ยังไม่รู้ว่าผมเป็นใคร？”