เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1032

“รายงานผู้นำ ชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายลงเรือกันแล้ว！”

“อืม！”

เย่หรงเย่หรงพยักหน้าด้วยความพอใจ

จากนั้นก็เหยียบกระดานเรือ เดินลงมาทีละก้าวทีละก้าว

ขณะที่ขาทั้งคู่ลงถึงชายหาด จิตใจของเขาก็ผ่อนคลายลงทันที

ต่างรู้กันว่าครั้งนี้ เย่หรงการที่เย่หรงตัดสินใจพาชนชั้นนำสำนักหงเหมินแปดพันนายกลับมาที่ต้าเซี่ย เป็นการกระทำที่เสี่ยงอันตรายมาก

หากไม่ระวัง ก็เป็นที่สะดุดของหน่วยรบต้าเซี่ย

หากหน่วยรบของต้าเซี่ยพบเข้า

เกรงว่าชนชั้นนำแปดพันนายของสำนักหง ก็จะถูกหน่วยรบของต้าเซี่ยล้อมไว้ทันที

“ฮ่า ๆๆ！”

เย่หรงเย่หรงมองดูชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายตรงหน้าของตัวเองก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ว่า

“พี่น้องทั้งหลาย ในที่สุดเราก็กลับมาที่ต้าเซี่ยแล้ว！”

“สงครามต้าเซี่ยเมื่อร้อยปีก่อน พวกเราต้องหนีไปต่างแดน！”

“บรรพชนสำนักหงเท่าไหร่ที่ทุกวันคืน คิดอยากจะกลับต้าเซี่ย จนชั่วชีวิตก็ไม่เป็นจริง！”

“แต่วันนี้ พวกเราไม่เพียงกลับมา อีกทั้งเรายังจะเหยียบตงผิงให้ราบ！”

เฮ !

เมื่อสิ้นเสียงลง

ขวัญกำลังใจของชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายก็พลุ่งพล่าน

ทั้งหมดส่งเสียงดังกันขึ้นมา

“เหยียบตงไห่ให้ราบ！”

“เหยียบตงไห่ให้ราบ！”

“เหยียบตงไห่ให้ราบ！”

……

ตระกูลเย่ต่างแดนกับสำนักหงรอวันนี้มานานแล้ว

พวกเขาเหมือนเด็กกำพร้าที่พลัดถิ่น

บัดนี้ในที่สุดก้ได้คืนสู่เหย้าแล้ว

“เจ้าเศษสวะเฉินตงนั่น สำนักหงของเราอย่างน้อยก็เป็นแก๊งอันดับหนึ่งในต้าเซี่ย สุดท้ายนึกไม่ถึงว่าต้องพึ่งลูกน้องของหยางเฟิง สำนักหงเรามีหัวหน้าสำนักอย่างนี้ เรียกได้ว่าเป็นที่อัปยศของสำนักหง！”

พอนึกถึงเฉินตง

เย่หรงเย่หยกก็เกลียดจนต้องกัดฟันกรอด ๆ

เดินตงเฉินเป็นหัวหน้าของสำนักหง

นำพาสำนักหงกลับสู่หู้ได่

สุดท้ายไม่คิดว่าจะต้องพึ่งลูกน้องของหยางเฟิง อย่างนี้จะให้เย่หรงเย่หรงรับได้อย่างไร？