เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1039

หยางเฟิงหลี่ตามองเล็กน้อย แสยะมุมปากอย่างไม่แยแส

เย่หรงเย่หรงผู้นี้แข็งแกร่งจริง ๆ

พละกำลังเข้าถึงดินแดนเปลี่ยนเทพ

กระทั่ง

เป็นไปได้ว่า เป็นผู้แข็งแกร่งระดับกลางของแดนแปรเทพ

และยังฝึกวิชามงกุฎมังกร

ทว่า

ต่อให้เป็นอย่างนี้แล้วยังไง？

หยางเฟิงก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาอยู่ดี！

ตึ้ง！

มีเสียงดังขึ้น

กระบี่เศษณ์หลงฉวนถูกดึงออกมาจากเอว

มีลำแสงเย็นวาบส่องเป็นประกาย

ลำแสงกระบี่มรณะที่น่ากลัวยิ่งกว่าสะท้อนออกมา

พอเห็นตรงนี้

สีหน้าของเย่หรงเย่หรงก็เปลี่ยนไป

เขาอยากจะหลบ

แต่เขาก็พบว่าตัวเองไม่มีทางหลบ

เพราะหยางเฟิงออกกระบี่เร็วเหลือเกิน

อีกทั้งกระบี่มรณะนั้น

ราวกับมีดวงตาจ้องเขาเขม็ง

ช่วยไม่ได้

เย่หรงขณะที่เย่หรงร้อนใจ จึงได้แต่ใช้กระบี่ในมือปัดป้อง

คาดไม่ถึง

ฉับ！

มีเสียงดังสนั่น

กระบี่ในมือเย่หรงเย่หรง ถูกตัดเป็นสองท่อน

แสงยานุภาพกระบี่มรณะของหยางเฟิงไม่ลดลง มุ่งไปที่แขนของเย่หรงเย่หรงต่อ

พริบตาเดียว

เลือดก็กระเซ็นออกมา

แขนข้างหนึ่ง กระเด็นไปกลางอากาศ

“มือ！มือของฉัน！”

“มือของฉัน！”

“อ๊าก ๆๆ！”

นาทีนี้เอง

เย่หรงเย่หรงใช้มือกุมแขนที่ขาดของตัวเองเอาไว้ ครวญด้วยสีหน้าเจ็บปวด

เขานึกไม่ถึงว่าพละกำลังของหยางเฟิงจะแข็งแกร่งเช่นนี้

เพียงแค่กระบี่เดียว ก็ตัดแขนของเขาลงได้

หากเย่หรงเย่หรงไมีตอบสนองทันท่วงทีในเวลาสำคัญ

กระบี่นี้

เป็นไปได้ว่า คงจะตัดหัวของเขาไปแล้ว